Between the Voices of the State and the Human Rights Movement: Never Again and the Memories of the Disappeared in Argentina

Crenzel, Emilio

doi:10.1353/jsh.2011.0044

Cited by 21 publications

(4 citation statements)

References 11 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…While perhaps the most obvious divide is between people at opposite ends of the political spectrum (e.g., supporters of the military and members of human rights groups or leftist political organizations), the field of collective memory making is neither homogeneous (even within “one side” of the divide) nor static. Collective memory is a process, always emerging, even as “emblematic memory” is instituted (Steve Stern, 2004, cited in Crenzel, 2011: 1071) and as categories of victims of atrocity are set in stone through monuments (Vecchioli, 2001). Political developments in the country, such as impunity laws, the opening of judicial proceedings, and new generations of human rights activists, have shaped what is remembered and how.…”

Section: Collective Memory Making: Contested and Shifting Terrainmentioning

confidence: 99%

“…With respect to the human rights movement, the features of the past that have been highlighted or silenced have undergone shifts over time and in relation to the intervention of different social actors and political events. For instance, scholars note that some of the early human rights achievements during the democratic transition in Argentina (e.g., a measure of governmental response through the Nunca Más report or the trial of the juntas) were partly grounded in the use of humanitarian appeals and language but at the cost of depoliticizing or silencing the activist histories and identities of many of the disappeared and survivors (Crenzel, 2011; Cueto Rúa, 2010; Feld, 2002). This framing was later modified by sectors of the human rights movement—particularly, though not exclusively, organizations of children of victims of state terrorism such as Hijos por la Identidad y la Justicia contra el Olvido y el Silencio (H.I.J.O.S.…”

Section: Collective Memory Making: Contested and Shifting Terrainmentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

Collective Memory and the Language of Human Rights

Sutton¹

2015

Latin American Perspectives

View full text Add to dashboard Cite

The democratization that followed the last military dictatorship in Argentina (1976Argentina ( -1983 has been influenced by human rights organizations' relentless work to bring about truth and justice regarding the consequences of state terrorism and to keep the memory of that period alive. These efforts frame the discursive context in which human rights violations, including torture, are interpreted in contemporary Argentina. Argentine interviewees from across the political spectrum condemn torture, but the language and frames they use and the narratives surrounding political events vary. These accounts expose the conflicted terrain of memory making and the ambivalences and contradictions that permeate the construction of a torture-rejecting culture.La democratización que vino después de la última dictadura militar en la Argentina (1976Argentina ( -1983 ha sido influenciada por el trabajo incesante de las organizaciones de derechos humanos para lograr que se establezca la verdad y se haga justicia sobre las consecuencias del terrorismo de estado y para mantener la memoria sobre ese periodo viva. Estos esfuerzos enmarcan el contexto discursivo a través del cual las violaciones de los derechos humanos, entre ellas la tortura, son interpretadas en la Argentina contemporánea. Las personas entrevistadas en Argentina, quienes atraviesan el espectro político, condenan la tortura. Sin embargo, el lenguaje y los esquemas que usan y las narrativas sobre los acontecimientos políticos varían. Estos relatos exponen el terreno conflictivo de la construcción de la memoria y las ambivalencias y contradicciones que permean la construcción de una cultura de rechazo hacia la tortura.

show abstract

Section: Collective Memory Making: Contested and Shifting Terrainmentioning

confidence: 99%

Section: Collective Memory Making: Contested and Shifting Terrainmentioning

confidence: 99%

Collective Memory and the Language of Human Rights

Sutton¹

2015

Latin American Perspectives

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Melissa Lucashenko’s small act of historical recollection implicitly claims that to speak of remembering in or from Australia necessarily involves Australia’s First Peoples. This simple but fundamental recognition – that indigenous people and hence indigenous remembering was already in place before colonisation – has only assumed the status of a ‘public truth’ (Crenzel, 2011) since the judicial recognition of Native Title rights to land in the Mabo decision of 1992. One of the things that Mabo, and Lucashenko, radically undermine is the forgetfulness of twentieth-century Australian nationalism.…”

Section: Journeys and Memoriesmentioning

confidence: 99%

When we look at pictures: Travel television and the intimacy of companion memory

Healy

2013

Memory Studies

View full text Add to dashboard Cite

Remembering in ‘modern’ Australia arises first and foremost through the transcultural processes of settler colonialism. This article explores some questions of memory’s cultures through a discussion of ‘travel television’. It argues that this kind of television is an example of a hybrid or non-human form of remembering that I call companion memory. I consider two examples: the 1950s television series, Australian Walkabout, and a recent television series on Australian indigenous art, Art + Soul. I conclude by considering how memory and travel might help us think about the kinds of intimacy and proximity implied by the notion of ‘memory up close’.

show abstract

“…Όσον αφορά το τελευταίο σηµείο -δηλαδή τον τρόπο που προσλαµβάνονται κάθε φορά οι αφηγήσεις της επίσηµης µνήµης από τα ξεχωριστά µέλη της οµάδας -η διερεύνηση της σχέσης ανάµεσα στην επίσηµη και την αυτοβιογραφική µνήµη αποτελεί ένα κενό στην έρευνα του µετασχηµατισµού της συλλογικής µνήµης. Αυτή η σχέση εξαρτάται επίσης από τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της κάθε χώρας, όπως το πολίτευµα και η αντίστοιχη ελευθερία λόγου που δίνεται στους πολίτες (Waldman, 2009• Crenzel, 2011• Rosoux, 2001• Meckel et al, 2008• Hirsch, 1997• Olick & Robbins, 1998 και τέλος δ) η παράθεση πληροφοριών µε στόχο τη συζήτηση για τις συνθήκες του τραυµατικού γεγονότος η οποία πιθανώς να ενθαρρύνει την επανεξέταση της σύγκρουσης και από τις δύο οµάδες.…”

Section: εισαγωγήunclassified

Η Διδακτική Της Ιστορίας Μέσω Της Δραματικής Τέχνης Στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση Των Μαθητών Της Δ΄ Δημοτικού

Dimitriadis¹,

Δημητριάδης²

View full text Add to dashboard Cite

Το βασικό θέμα που πραγματεύεται η διδακτορική διατριβή είναι ο τρόπος σύνδεσης της διδακτικής της ιστορίας με τη διαπολιτισμική εκπαίδευση των μαθητών ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί το μάθημα στο σχολικό πολυπολιτισμικό περιβάλλον της Ελλάδας του 21ου αιώνα. Η διατριβή αποτελείται από δύο συστατικά μέρη, το Θεωρητικό Σκέλος και το Ερευνητικό Σκέλος. Το Θεωρητικό Σκέλος εστιάζει στη διερεύνηση του βαθμού στον οποίο η σχολική Ιστορία στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση συνδέεται ή μη με την καλλιέργεια δεξιοτήτων, που θα βοηθήσουν τους μαθητές να μετεξελιχθούν ως πολίτες εντός του σύγχρονου πολυπολιτισμικού περιβάλλοντος. Διερευνώνται διεξοδικά ο τρόπος προσέγγισης των εννοιών της ετερότητας, του χώρου και του χρόνου στα σχολικά εγχειρίδια και τα αναλυτικά προγράμματα,η ιστορική συνείδηση που αναπτύσσουν Έλληνες εκπαιδευτικοί και μαθητές και η επίσημη εκπαιδευτική πολιτική που ακολουθείται για τη διδασκαλία της σχολικής Ιστορίας. Στο δεύτερο μέρος του Θεωρητικού Σκέλους αναπτύσσονται προτάσεις για την προσέγγιση των εννοιών της ετερότητας, του χώρου και του χρόνου με βάση κατευθύνσεις της Νέας Διδακτικής της Ιστορίας και για τον τρόπο εφαρμογής τεχνικών θεάτρου και δράματος στη σχολική Ιστορία με στόχο τη σύνδεσή της με τη διαπολιτισμική εκπαίδευση των μαθητών. Στο ερευνητικό μέρος περιγράφεται η πειραματική έρευνα που εφαρμόστηκε σε μαθητές της Δ΄ τάξης Δημοτικού. Η έρευνα βασίζεται σε μία πειραματική παρέμβαση στην οποία το περιεχόμενο των κεφαλαίων 20-27 του σχολικού εγχειριδίου προσεγγίζεται με βάση τις κατευθύνσεις της Νέας Διδακτικής της Ιστορίας μέσω της χρήσης τεχνικών θεάτρου και δράματος για τη διδασκαλία τους. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε το σχολικό έτος 2014-2015. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μαθητές που παρακολούθησαν την παρέμβαση βελτίωσαν τη στάση τους απέναντι στο εθνοπολιτισμικά διαφορετικό, ανέπτυξαν διαφυλετικές φιλίες, βελτίωσαν τη συνεργασία μεταξύ τους εντός της σχολικής τάξης, ανέπτυξαν μία λιγότερο ελληνοκεντρική, τελολογική και γεγονοτολογική ιστορική συνείδηση και αντιμετώπισαν κριτικά το φαινόμενο του πολέμου. Προέκυψε το συμπέρασμα βάσει αποτελεσμάτων, ότι το μάθημα της Ιστορίας συνδέεται με την ανάπτυξη διαπολιτισμικών δεξιοτήτων των μαθητών.

show abstract

Between the Voices of the State and the Human Rights Movement: Never Again and the Memories of the Disappeared in Argentina

Cited by 21 publications

References 11 publications

Collective Memory and the Language of Human Rights

Collective Memory and the Language of Human Rights

When we look at pictures: Travel television and the intimacy of companion memory

Η Διδακτική Της Ιστορίας Μέσω Της Δραματικής Τέχνης Στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση Των Μαθητών Της Δ΄ Δημοτικού

Contact Info

Product

Resources

About