Biogeochemical Approaches to Bioarchaeological Research in Turkey: A Review

Abstract

Bone chemical composition (particularly utilizing isotopes) analysis was a relatively late bloomer, beginning in the early 2000s and only gathering pace in the last five to ten years. Trace element analysis had actually commenced in the 1980s, however, with a hiatus until its resurgence in the last decade. Currently, research into dietary habits, subsistence practices, and mobility has focused on early proto-sedentary and sedentary agricultural populations in Anatolia. This is starting to change now in conjunction with the realization of the importance of bioarchaeology as an encompassing field, providing a holistic approach to examining prehistoric populations. This article will discuss the valuable contribution of stable isotope and trace element analyses for better understanding past environmental adaptations by humans (dietary habits, subsistence practices, and mobility). It will also provide an overview of past and current bioarchaeology-focused biogeochemical research in Turkish archaeology, and how this field can be developed moving forward.

Using stable isotopes of carbon and nitrogen to reconstruct palaeodietary habits and subsistence practices

“…δ 13 C olarak gösterilen karasal kökenli C değeri, örneğin izotop oranının bir dizi C standardının izotop oranına oranıdır ve binde olarak tanımlanır (McKinney vd., 1950;O'Leary, 1981;Ambrose, 1993;Faure ve Mensing, 2005) İlk uygulamalarından bu yana, karbon ve azotun sabit izotoplarını kullanan araştırmalarda (özellikle son 20-30 yılda) küresel bir artış yaşanmıştır. Sabit i arkeolojik materyallere uygulanması, Türkiye'de nispeten geç gerçekleşmiş ve il 2003 tarihli olmakla birlikte, son yıllarda sabit izotop analizini kullanan çalışma gözlenmektedir (Irvine ve Özdemir, 2020). Bu çalışmada, karbon ve azot elementle izotoplarının bir özetini ve arka planını sunduktan sonra, insanın geçmişi hakkın araştırma sorularını cevaplamak için kullanılan söz konusu sabit izotopların (biyo) malzemeler üzerinde uygulanmasının faydası, teorisi ve metodolojisi hakkınd vermek amaçlanmaktadır.…”

“…Türkiye'de yapılmış izotop araştırmalarına ilişkin ayrıntılı bir genel bakış için Irvine ve Özdemir'in 2020 tarihli yayını incelenebilir. Türkiye'de yürütülen izotop çalışmalarında her ne kadar Neolitik Çağ'a odaklananlar baskın olmakla birlikte, Kalkolitik, Tunç Çağı, Demir Çağı ve Klasik, Roma ve Bizans Dönemlerini konu edinen araştırmalar da bulunmaktadır (Irvine ve Özdemir, 2020). Ayrıca, çeşitli tamamlama aşamaları devam eden birkaç çalışma daha bulunmaktadır.…”

“…İlk uygulamalarından bu yana, karbon ve azotun sabit izotoplarını kullanan arkeolojik araştırmalarda (özellikle son 20-30 yılda) küresel bir artış yaşanmıştır. Sabit izotopların arkeolojik materyallere uygulanmasına dair Türkiye'deki ilk çalışma 2003 tarihinde nispeten geç gerçekleşmiş olmakla birlikte, son yıllarda sabit izotop analizini kullanan çalışmalarda artış gözlenmektedir (Irvine ve Özdemir, 2020). Bu çalışmada, karbon ve azot elementleri ile sabit izotoplarının bir özetini ve arka planını sunduktan sonra, insanın geçmişi hakkında önemli araştırma sorularını cevaplamak için kullanılan söz konusu sabit izotopların (biyo)arkeolojik malzemeler üzerinde uygulanmasının faydası, teorisi ve metodolojisi hakkında bilgiler vermek amaçlanmaktadır.…”