Mevcut araştırmanın temel amacı, deneyime açıklığın işle bütünleşme üzerindeki doğrudan ve dolaylı etkilerini (öz yeterlik aracılığıyla) mükemmeliyetçiliğin koşullu etkilerine göre düzenleyici-aracı model kapsamında incelemektir. Araştırmada nicel araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Akademisyen ve öğretmenlerden oluşan 539 katılımcıya ilişkin veri, analizlerde kullanılmıştır. Araştırma hipotezlerini test etmek için Hayes Process Macro uzantısı (Model 58) kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarında, deneyime açıklığın, öz-yeterliği ve işle bütünleşmeyi pozitif etkilediği; öz yeterliğin işle bütünleşmeyi pozitif etkilediği bulgulanmıştır. Deneyime açıklık ve öz-yeterlik arasındaki ilişkide mükemmeliyetçiliğin düzenleyici rolü olduğu görülmüştür. Düşük mükemmeliyetçilik koşulunda deneyime açıklığın öz-yeterliği pozitif etkilediği, yüksek mükemmeliyetçilik koşulunda deneyime açıklığın öz-yeterliği negatif etkilediği, orta mükemmeliyetçilik koşulunda deneyime açıklığın öz-yeterliği etkilemediği saptanmıştır. Benzer şekilde, öz-yeterlik ve işle bütünleşme arasında mükemmeliyetçiliğin düzenleyici rolü olduğu gözlemlenmiştir. Düşük ve orta mükemmeliyetçilik koşulunda öz-yeterliğin işle bütünleşmeyi pozitif etkilediği, yüksek mükemmeliyetçilik durumunda öz-yeterliğin işle bütünleşmeyi istatiksel olarak etkilemediği görülmüştür. Deneyime açıklığın işle bütünleşme üzerinde öz-yeterlik aracılığıyla dolaylı pozitif etkisinin sadece düşük düzeyde mükemmeliyetçilik koşulunda anlamlı olduğu tespit edilmiştir. Bu çalışmada, ikili zıtlıklar sadece düşük ve orta düzeyde mükemmeliyetçilik koşulunda anlamlı olduklarından, düşük ve orta düzeyde mükemmeliyetçi bireylerde, deneyime açıklığın öz-yeterlik aracılığıyla işle bütünleşme üzerindeki dolaylı etkilerin mükemmeliyetçilik seviyelerine göre koşullu olduğu; yüksek mükemmeliyetçilik düzeyine sahip bireylerde deneyime açıklığın öz-yeterlik aracılığıyla işle bütünleşme üzerindeki dolaylı etkisinin, mükemmeliyetçiliğe bağlı olmadığı ortaya konmuştur.