Objective: To evaluate progression of left ventricular (LV) structural and functional changes in patients with type 1 diabetes and effect of glycemic control on these changes. Methods: A prospective, longitudinal study consisted of 48 patients who were originally studied. At two years follow-up, 44 patients were reevaluated, 35 patients from the original study were reevaluated after another 2 years for the 3 rd time using the same protocol. The control group comprised 30 age-and sex-matched healthy volunteers. All studied patients were subjected to full history taking, clinical and cardiac examination. M-mode echocardiography was done, blood samples were taken and examined for HbA1c and urine samples were tested for the presence of albuminuria. ANOVA for repeated measurements, t-test for dependent and independent variables, and Mann-Whitney U test were used for statistical analyses. Results: Seven (14.6%) of our patients had LV hypertrophy, 23 (47.9%) patients had diastolic dysfunction and ten patients only achieve improvement in glycemic control. Duration of diabetes was significantly higher in patients with LV hypertrophy (LVH) (p<0.05). Patients with no improvement in glycemic control had a significant increase in interventricular septum (IVS) and left ventricular posterior wall (LVPW) in the third examination (p<0.05 for both). Conclusion: Prevalence of LVH and diastolic dysfunction among diabetic patients is high. Glycemic control in diabetic patients could not improve LVH or diastolic dysfunction. On the other hand, failure to achieve glycemic control leads to deterioration in structural parameters. (Anadolu Kardiyol Derg 2012; 12: 498-507) Key words: Glycemic control, echocardiography, progression, insulin-dependent diabetes mellitus, left ventricular hypertrophy, diastolic dysfunction
Original Investigation Özgün Araşt›rma 498ÖZET Amaç: Diyabetik hastalarda sol ventrikülün yapısal ve işlevsel değişikliklerinin ilerlemesi ve tip 1 diyabetin etkisi ile bu değişikliklere glisemik kontrolün etkisini değerlendirmek. Yöntemler: Bu prospektif, longitüdinal çalışma başlangıçta 48 hastadan oluşmaktaydı. İki yıllık takip sırasında, 44 hasta tekrar değerlendirildi, orijinal çalışmadan 35 hasta sonraki 2 yılda aynı protokoller kullanılarak tekrar değerlendirildi. Kontrol grubu cinsiyet ve yaş uyumlu 30 sağlıklı gönüllüden oluşmaktaydı. Çalışılan tüm hastalar, tam öyküleri alınıp, klinik ve kardiyak incelemeye tabi tutuldu. M-mode ekokardiyografi yapıldı, kan örnekleri alındı, HbA1c için değerlendirildi ve idrar örnekleri albüminüri varlığı için test edildi. İstatiksel analizde, tekrarlayan ölçümler için ANOVA, bağımlı-bağımsız değişkenler için t-test ve Mann-Whitney U testi kullanıldı. Bulgular: Hastalarımızın 7'sinde (%14.6) sol ventrikül hipertrofisi (SVH) vardı, 23 (%47.9) hasta da diyastolik disfonksiyon vardı ve yalnızca 10 hastada glisemik kontrolde iyileşme sağlandı. Diyabet süresi SVH olan hastalarda önemli derecede daha yüksekti (p<0.05). Glisemik kontrolde iyileşme olmayan hastaların üçüncü kontrol...