Brytyjskie studia kulturowe przyjęły instytucjonalną formę (w 1964 r. otwarto Center for Contemporary Cultural Studies na Uniwersytecie w Birmingham) niemal w tym samym okresie, gdy badania nad filmem wypracowywały swój akademicki program. Rozwijając się, zarówno studia kulturowe, jak i filmoznawstwo sięgały do tych samych metod i teorii. Krytyka ideologiczna, feminizm, badania nad etnicznością, poststrukturalizm czy postkolonializm wykorzystane zostały w obu dziedzinach. Mimo tych zbieżności, rzadko bywają one jednak ze sobą łączone. Studia kulturowe, wykorzystując film, skupiają się głównie na kinie popularnym. Filmoznawstwo natomiast, konstruując swoją akademicką tożsamość, stara się nobilitować przez nacisk na badanie filmów, które włączyć można w obręb i zaliczyć do kultury wysokiej. W swojej pracy chciałam pokazać możliwości połączenia obu dyscyplin i korzyści, jakie owo połączenie może wnieść do refleksji nad filmem czy, szerzej, kulturą. Głównym celem mojego artykułu jest próba spojrzenia na amerykańskie kino policyjne przez pryzmat studiów kulturowych. Dążąc do oddania jego cech oraz istoty, nie pozostałam jednak na poziomie tradycyjnie pojmowanej charakterystyki tworzonej przez wykorzystanie takich elementów, jak: bohaterowie, ikonografia, fabuła, chronotop czy styl wizualny. Pokusiłam się o bardziej zniuansowaną charakterystykę, odwołującą się do warunków powstania nowego genre -zarówno tych partykularnych, związanych z określonym miejscem i czasem, jak i tych głębszych, kulturowych.