Powierzenie przez Boga Józefowi z Nazaretu misji opiekuna (custos) Maryi i Jezusa, a także głowy Świętej Rodziny stanowiącej zalążek Kościoła, ma dla papieża Franciszka duże znaczenie od samego początku jego pontyfikatu. Obchody 150. rocznicy ogłoszenia św. Józefa przez papieża bł. Piusa IX, 8 grudnia 1870 roku, patronem Kościoła katolickiego stały się dla papieża Franciszka doskonałą okazją również do podzielenia się swoimi przemyśleniami, zwłaszcza w formie Listu apostolskiego Patris corde i wygłoszonych katechez. Ojciec Święty jest wyraźnie zafascynowany sposobem realizacji otrzymanej misji opiekuna przez Józefa i ze swej strony odczytuje ją w wymiarze powszechnym, uniwersalnym, a także osobistym. Każdy chrześcijanin nie tylko powinien, ale wręcz musi być jak św. Józef, który jest wzorem opiekuna pełnego dyskrecji, twórczej odwagi, pokory, milczenia, zaufania, uczciwości i pracowitości, czułości i miłości. Ważnym novum papieża z Argentyny dla józefologii jest ukazanie św. Józefa jako wzoru wychowawcy, uświadomienie chrześcijanom spoczywającego na nich zadania strzeżenia jak św. Józef Jezusa i Maryi przez miłość do Kościoła, a także uwydatnienie patronatu św. Józefa wobec tych wszystkich, którzy z różnych racji, zwłaszcza z powodu wojny, nienawiści, prześladowań czy nędzy, są dziś migrantami.