Huzur Derslerine Katılan Karslı Âlimler

Türk-İslâm âlim ve mutasavvıfı el-Harakānî (ö. 425/1033), her anını tefekkürle geçiren ve civanmertlerine de tefekkür tavsiyesinde bulunan bir münevverdir. el-Harakānî, Kur'ân ve sünnete bağlılığı, üstadı el-Kassâb'ın (ö. 409/1018) rehberliği ve manevî mürşidi Bâyezîd'in (ö. 234/848) örnekliği sayesinde makamlar aşmış ve manevî bir derinliğe ulaşmıştır. el-Harakānî, bir kenara çekilip toplumdan uzaklaşmamış, sürekli civanmertlerinin eğitimiyle ilgilenmiş, hayat boyu öğrenmeden yana olmuş ve insanın eğitilmesi hizmetini en önemli faaliyetlerden biri olarak değerlendirmiştir. el-Harakānî, zihninden geçen düşünceleri civanmertleriyle paylaşırken onlara çarpıcı mesajlar vermiş ve yaşadığı aşkın tecrübeleri civanmertlerine anlatarak onların da bu seviyelere ulaşmalarını istemiştir. Onun talebelerine verdiği bu bilgiler, büyük hedeflere talip olmaları ve büyük işler başarmaları amacına matuftur. O, düşünen bir insanın planlı bir hayat yaşayacağını, zamanını etkin ve verimli kullanacağını ve çok önemli işlere imza atacağını onlara öğretmiştir. Bütün bu dinî tecrübeleri en doğru usûl ve yöntemleri kullanarak etrafındakilere aktarmak "yaptığı işe odaklanmakla ve kendine iyi bir rol model seçip onun öğretisini takip etmekle" mümkün olabilir. İşte el-Harakānî, Bâyezîd gibi tahkik ehli bir mutasavvıfı kendine örnek almış, onu manevî yönden geçmeyi ve daha üst mertebelere ulaşmayı hedeflemiştir. O, gösterdiği azim ve kararlılığın bir sonucu olarak bu sahanın zirve şahsiyetlerden biri olmayı başarmış ve kendisinden sonra gelenler üzerinde derin izler bırakmıştır. Bu makalede Ebu'l-Hasan el-Harakānî'nin düşünceye verdiği önem ele alınmış, talebelerine verdiği mesajlar üzerinde durulmuş ve tefekküre dayalı hayat tarzı hakkında bilgi sahibi olunması hedeflenmiştir.

The Importance Abu'l-Hasan Al-Kharakani Gives to The Thought

Seyhan¹

2018

Ebü’l-Hasan el-Harakânî Silsilesinden Gelen Mîr Hamza Nigârî’nin Peygamber Tasavvuru

Yerkazan¹

2017

Giriş Ebü'l-Hasan Ali b. Ahmed el-Harakânî (ö. 425/1033), çağlar boyu insanlığa rehberlik etmiş; Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî (ö. 672/1273), Ferîdüddîn Attâr (ö. 618/1221), Necmeddîn-i Dâye (ö. 654/1256) gibi büyük mutasavvıfları etkilemiş önemli bir şahsiyettir. Anadolu'nun İslâmlaşmasına da büyük katkısı olan Ebü'l-Hasan'ın mânevî etkisi günümüze kadar varlığını sürdürmüştür. İlim ve irfan geleneğinde derin bir iz bırakan Harakânî'nin silsile yolu ile takipçileri de onun gibi irşad hizmetleri ile

Ebu’l-Hasan El-Harakânî Menâkıbında Maddî ve Mânevî İktidarın Kökenleri

Öztürk¹

2017

Ebu'l-Hasan El-Harakânî Menâkıbında Maddî ve Mânevî İktidarın KökenleriÖZKAN ÖZTÜRK a Öz Ebu'l-Hasan el-Harakânî'nin menâkıbına dair yazılanlara göz atıldığında, şeyhin farklı varlık mertebelerinde gösterdiği çeşitli iktidar ve tasarruflara değinildiği görülür. Hem maddî hem manevî iktidar alanları için gerçekleşen tasarruflarının zengin bir portresinden ibaret olan menkıbeler, klasik tasavvuf kavramlarının yardımı olmadan kendisinde işaret edilen gösterenleri doğrudan ifşa etmez. Bu hali ile metin ilk bakışta insan aklını zorlayan imgelerle dolu ve mistik-metafizik güçlerle insan doğasını ilişkilendiren bir anlatı olarak görülür. Oysaki bu tür eserler başta kutbiyyet olmak üzere ricâlu'l-gayb gibi tasavvuf teorisinin özellikle vahdet-i vücûd anlayışının kurucu kavramları içinden anlaşıldığında farklı bir bağlam örgüsü ile karşılaşırız. Nitekim kökeni insan-ı kâmil anlayışında olan ve velayet fikri ile takviye edilen bu yorum alanının çerçeveleri ile bakıldığında, menkıbelerin kodlarını çözmek, gizli gösterenleri fark etmek mümkün olur. Dolayısı ile başta ilahî isimler, ilâhî isimlerin âlemle ilişkileri ve vasıta varlık olarak kâmil insanların aracı konumu hakkındaki bilgilere bakmadan menkıbeleri yorumlamak zorlaşır. Makalemizde Ebu'l-Hasan elHarakânî'ye dair rivayet edilen menkıbeler özelinde kutbiyyet mertebesindeki velilerin mülk, misal ve melekût âlemindeki tasarruflarının teorik temellerini ve maddî iktidarı da dağıtan bir güç olarak ruhânî otoritenin ontolojik konumunu incelenmektedir. Tasavvufî metinlerde işaret edilen iktidarın doğasına dair yaklaşımlara işaret edilecek ve ilâhî isimler bilgisi ve iktidar arası ilişkiler deşifre edilmeye çalışılacaktır. Nitekim bu metinlerin genel kurgusu, eşyânın ontolojisinin ilâhî isimler anlamında esmâda olduğu ve esmâya dair bilginin eşyâya dair tasarrufu gerektirdiği a Yrd. Doç. Dr., Namık Kemal Üniversitesi Abstract When we glance at the writings that refers to hagiography (menâkıb) of Abu'l-Hasan al-Kharaqani, it is seen that the sheikh refers to various potencies and mystics that he has shown in different existence levels. The hagiography, which are made up of the mystics that realized a rich portrait for both material and spiritual potency fields, do not betray directly indicatives that refer to on their own without the aid of the classic mystic concepts. The text with this aspect is at first sight seen that it is a narration which is full of images that force human reason and relate to human nature with mystic and metaphysics potencies. However, we come across a different context braid when we understand especially that constitutive concepts of the comprehension of vahdet-i vücud, that kinds of works in the theory of mysticism like ricalu'l-gayb (the hidden dignitaries/saints), kutbiyyet, is the first work among them. Thus, when we look at the idea of authority that its roots on the comprehension of perfect human being, it can be possible to solve the codes of hagiography, to recognise secret indicatives. However, to comment on hagiography can be forced witho...