In vivo assessment of clinical, radiographic and laser fluorescence examinations for the detection of secondary caries in Class I restorations

Abstract

ABSTRAKTWstęp: Współczesna stomatologia zachowawcza oparta jest głównie na pracy z materiałami kompozytowymi. Jest to związane nie tylko z możliwością ich kompleksowego zastosowania, ale także z estetycznymi względami, które można osiągnąć dzięki szerokiej gamie tych materiałów. W przypadkach, w których nie jest możliwe prawidłowe wykonanie uzupełnień kompozytowych, należy rozważyć zastąpienie go alternatywnym materiałem, który zapewni bardziej stabilną rekonstrukcję tkanek zęba. Nieprawidłowo wykonane odbudowy kompozytowe w stosunkowo krótkim czasie mogą prowadzić do powstania nieszczelności brzeżnej, co przyczynia się do akumulacji płytki nazębnej i rozwoju próchnicy wtórnej.Celem pracy było dokonanie in vivo oceny przydatności trzech różnych metod diagnostycznych (badania klinicznego, fluorescencji laserowej oraz radiografii) w wykrywaniu próchnicy wtórnej w zębach posiadających wypełnienia amalgamatowe lub kompozytowe w klasie I wg Blacka.Materiały i metody: Badaniem objęto grupę 94 pacjentów w wieku 17–67 lat. Oceniono łącznie 200 wypełnień z materiałów złożonych i amalgamatu, w których stwierdzono obecność nieszczelności brzeżnej, przebarwienie brzegów wypełnienia lub przylegających tkanek zęba. Nie uwzględniano zębów z widocznymi ogniskami próchnicy wtórnej. Przeprowadzono badanie kliniczne, ocenę fluorescencji laserowej oraz badanie radiologiczne zębów zakwalifikowanych do oceny. Wyniki: Obecność próchnicy wtórnej stwierdzono w przypadku 137 spośród 200 badanych zębów. Metoda fluorescencji laserowej i badanie radiologiczne wykazały niską czułość wykrywania próchnicy wtórnej (odpowiednio 0,31 i 0,39). Obydwie metody wykazywały natomiast wyższą swoistość (odpowiednio 0,86 i 0,98) oraz dokładność (odpowiednio 0,49 i 0,58). Wnioski: Badanie kliniczne jest najskuteczniejszą metodą diagnozowania wtórnych ognisk próchnicy w uzupełnieniach klasy I wg Blacka. Fluorescencja laserowa oraz badania radiologiczne powinny być przeprowadzane wyłącznie w ramach uzupełnienia badania klinicznego.