BackgroundThe aim of this study was to evaluate the elution of BisGMA, UDMA, TEGDMA, and HEMA monomers from flowable bulk fill composite resins with different resin matrix compositions, polymerized in 4-mm-thick layers, into 3 elution media.Material/MethodsThree bulk-fill (SDR® (SDR), X-tra base (XB) and BEAUTIFIL-Bulk Flowable (BF)) resin-composites were tested. Cylindrical samples were immersed in 100% ethanol, 75% ethanol, and distilled water. The concentrations of the monomers were measured using the HLPC method (Agilent Technologies 1200 Series) after 1 and 24 h, as well as after 3, 7, 14, and 21 days.ResultsAfter polymerization of the tested resins, there was elution of the BisGMA, UDMA, TEGDMA, and HEMA monomers from the SDR and BF composites, but none of the tested monomers could be detected eluting from XB. The highest penetrations of the polymerized SDR and BF composites were observed in the 100% ethanol solution. This extraction medium eluted the highest amounts of free monomers. Some eluted monomers were not described in the composites Material Safety Data Sheets.ConclusionsThe elution of the residual monomers depended on the resin composition and the materials filler/resin matrix ratio. In composite materials, toxicity assessment should be carried out, and should consider both the material composition as given by the manufacturer, and also the residual monomers that elute from the polymerized material. The elution concentration and time of monomers from composites depended on the solvent used. The highest penetrations of the polymerized SDR and BF composites were observed in the 100% ethanol solution, and this extraction medium eluted the highest amounts of free monomers. The 75% ethanol was a more aggressive medium than water in terms of monomer elution from bulk fill composites.

No abstract

Cleft palate/lip is a frequently occurring congenital anomaly; one in every 800 births results in such a problem. Different treatment options are available for replacing missing soft and hard tissues, including removable dental prostheses, fixed dental prostheses (FDPs), and implant prostheses. In the literature, according to different authors, there are different option standard for prosthetic treatment of cleft palate/lip. Some authors report that removable prosthesis is the choice in such cases, some of them regard conventional tooth-supported FDPs as a standard of care. In this case report, the prosthetic treatment of congenital cleft palate/lip was described. Upon the choice of the patient and patient’s agreement, the direct construction Fibre-reinforced composite (FRC) adhesive bridge with pink composite gingival epithesis was performed.

No abstract

ABSTRAKTWstęp: Współczesna stomatologia zachowawcza oparta jest głównie na pracy z materiałami kompozytowymi. Jest to związane nie tylko z możliwością ich kompleksowego zastosowania, ale także z estetycznymi względami, które można osiągnąć dzięki szerokiej gamie tych materiałów. W przypadkach, w których nie jest możliwe prawidłowe wykonanie uzupełnień kompozytowych, należy rozważyć zastąpienie go alternatywnym materiałem, który zapewni bardziej stabilną rekonstrukcję tkanek zęba. Nieprawidłowo wykonane odbudowy kompozytowe w stosunkowo krótkim czasie mogą prowadzić do powstania nieszczelności brzeżnej, co przyczynia się do akumulacji płytki nazębnej i rozwoju próchnicy wtórnej.Celem pracy było dokonanie in vivo oceny przydatności trzech różnych metod diagnostycznych (badania klinicznego, fluorescencji laserowej oraz radiografii) w wykrywaniu próchnicy wtórnej w zębach posiadających wypełnienia amalgamatowe lub kompozytowe w klasie I wg Blacka.Materiały i metody: Badaniem objęto grupę 94 pacjentów w wieku 17–67 lat. Oceniono łącznie 200 wypełnień z materiałów złożonych i amalgamatu, w których stwierdzono obecność nieszczelności brzeżnej, przebarwienie brzegów wypełnienia lub przylegających tkanek zęba. Nie uwzględniano zębów z widocznymi ogniskami próchnicy wtórnej. Przeprowadzono badanie kliniczne, ocenę fluorescencji laserowej oraz badanie radiologiczne zębów zakwalifikowanych do oceny. Wyniki: Obecność próchnicy wtórnej stwierdzono w przypadku 137 spośród 200 badanych zębów. Metoda fluorescencji laserowej i badanie radiologiczne wykazały niską czułość wykrywania próchnicy wtórnej (odpowiednio 0,31 i 0,39). Obydwie metody wykazywały natomiast wyższą swoistość (odpowiednio 0,86 i 0,98) oraz dokładność (odpowiednio 0,49 i 0,58). Wnioski: Badanie kliniczne jest najskuteczniejszą metodą diagnozowania wtórnych ognisk próchnicy w uzupełnieniach klasy I wg Blacka. Fluorescencja laserowa oraz badania radiologiczne powinny być przeprowadzane wyłącznie w ramach uzupełnienia badania klinicznego.