Objective. This study presents a clinical and histological evaluation of human pulp tissue responses after direct capping using a new dentin adhesive system. Methods. Twenty-eight caries-free third molar teeth scheduled for extraction were evaluated. The pulps of 22 teeth were mechanically exposed and randomly assigned to 1 of 2 groups: Single Bond Universal or calcium hydroxide. Another group of 6 teeth acted as the intact control group. The periapical response was assayed, and a clinical examination was performed. The teeth were extracted after 6 weeks, and a histological analysis was performed. The pulp status was assessed, and the thickness of the dentin bridge was measured and categorized using a histological scoring system. Results. The clinical phase was asymptomatic for Single Bond Universal patients. Patients in the calcium hydroxide group reported mild symptoms of pain, although the histological examination revealed that dentin bridges with or without limited pulpitis had begun forming in each tooth. The universal adhesive system exhibited nonsignificantly increased histological signs of pulpitis (P > 0.05) and a significantly weaker thin mineralized tissue layer (P < 0.001) compared with the calcium hydroxide group. Conclusion. The results suggest that Single Bond Universal is inappropriate for human pulp capping; however, further long-term studies are needed to determine the biocompatibility of this agent.

The dental pulp is characterized by the ability to heal spontaneously in cases of root fracture. CBCT has advantages in diagnosing root fractures over intra-oral radiographs. CBCT should be employed with caution due to its increased radiation dose compared with periapical radiography.

ABSTRAKTWstęp: Współczesna stomatologia zachowawcza oparta jest głównie na pracy z materiałami kompozytowymi. Jest to związane nie tylko z możliwością ich kompleksowego zastosowania, ale także z estetycznymi względami, które można osiągnąć dzięki szerokiej gamie tych materiałów. W przypadkach, w których nie jest możliwe prawidłowe wykonanie uzupełnień kompozytowych, należy rozważyć zastąpienie go alternatywnym materiałem, który zapewni bardziej stabilną rekonstrukcję tkanek zęba. Nieprawidłowo wykonane odbudowy kompozytowe w stosunkowo krótkim czasie mogą prowadzić do powstania nieszczelności brzeżnej, co przyczynia się do akumulacji płytki nazębnej i rozwoju próchnicy wtórnej.Celem pracy było dokonanie in vivo oceny przydatności trzech różnych metod diagnostycznych (badania klinicznego, fluorescencji laserowej oraz radiografii) w wykrywaniu próchnicy wtórnej w zębach posiadających wypełnienia amalgamatowe lub kompozytowe w klasie I wg Blacka.Materiały i metody: Badaniem objęto grupę 94 pacjentów w wieku 17–67 lat. Oceniono łącznie 200 wypełnień z materiałów złożonych i amalgamatu, w których stwierdzono obecność nieszczelności brzeżnej, przebarwienie brzegów wypełnienia lub przylegających tkanek zęba. Nie uwzględniano zębów z widocznymi ogniskami próchnicy wtórnej. Przeprowadzono badanie kliniczne, ocenę fluorescencji laserowej oraz badanie radiologiczne zębów zakwalifikowanych do oceny. Wyniki: Obecność próchnicy wtórnej stwierdzono w przypadku 137 spośród 200 badanych zębów. Metoda fluorescencji laserowej i badanie radiologiczne wykazały niską czułość wykrywania próchnicy wtórnej (odpowiednio 0,31 i 0,39). Obydwie metody wykazywały natomiast wyższą swoistość (odpowiednio 0,86 i 0,98) oraz dokładność (odpowiednio 0,49 i 0,58). Wnioski: Badanie kliniczne jest najskuteczniejszą metodą diagnozowania wtórnych ognisk próchnicy w uzupełnieniach klasy I wg Blacka. Fluorescencja laserowa oraz badania radiologiczne powinny być przeprowadzane wyłącznie w ramach uzupełnienia badania klinicznego.