Pediatri alanında hizmet sunan sağlık personelinin pulse oksimetre kullanımı ile ilgili bilgi düzeyleri Amaç: Pediatrik yaş grubuna hizmet veren sağlık personelinin pulse oksimetre ile hasta takibi hakkında bilgi düzeyinin değerlendirilmesi. Gereç ve Yöntem: Çalışma verileri İstanbul ilinde iki eğitim ve araştırma hastanesi pediatri bölümlerinde görevli olan ve çalışmayı kabul eden sağlık çalışanlarından elde edildi. Araştırmacılar tarafından deneyimler ve literatür bilgileri doğrultusunda çalışmanın anket formu oluşturuldu, etik kurul onayı alındı. Ankette bireyin genel çalışma özellikleri ile birlikte pulse oksimetrenin özellikleri ve ölçüm esasları ile ilgili toplam 26 soru bire bir görüşme ile dolduruldu. Veriler yüzdelik ve ki-kare testleri ile değerlendirildi. Bulgular: Çalışma anketi kabul eden 128 sağlık çalışanı ile yapıldı. Ankete katılanların 85'i (%66.4) hemşire iken, çalışma yeri en sık (%46.1) yenidoğan ünitesi idi. Pulse oksimetre ile ilgili eğitim alma sıklığı %27.3 (n:35) olarak saptandı. Pulse oksimetrenin ölçümünde hatalara neden olabilen durumlar: parlak güneş ışığı %56, methemoglobinemi %44, fototerapi %37, karbonmonoksit zehirlenmesi %28, soğuk çevre-periferik vazokonstrüksiyon %21 ve şok %16 oranlarında bilinmiyordu. Pulse oksimetre probunun yerinin değiştirilme zamanı ile beslenme esnasında gerekli olan bebeklerde pulse oksimetre sonucuna göre oksijen desteği verilmesi durumunun hemşireler tarafından doktorlara göre daha iyi bilindiği saptandı (sırasıyla, p:0.000 ve p:0.001). Sonuç: Pediatri alanında hizmet veren sağlık ekibinin pulse oksimetre ile ilgili eğitim alma sıklığının düşük olduğu, hemşirelerin pulse oksimetre ile izlemde daha başarılı oldukları belirlendi. Pediatri alanında tüm çalışanların pulse oksimetre ile ilgili standart ve sürekli bir eğitim almaları gerektiği sonucuna varıldı.