Multivariate geostatistical trend detection and network evaluation of space-time acid deposition data—I. Methodology

An approach for assessing soil health: a practical guide for optimal ecological management

“…Geostatistics offer a variety of methods to model such processes as realizations of random functions and there are examples of such geostatistical applications in studies on atmospheric pollution (Rouhani et al 1992;Vyas and Christakos 1997), earth geophysics (Handcock and Wallis 1994;Bogaert and Christakos 1997), soil moisture content (Goovaerts and Sonnet 1993;Heuvelink et al 1997;Cao 2008), rainfall or piezometric head fields (Rouhani and Wackernagel 1990;Armstrong et al 1993), risk for exposure to pollutants (Carroll et al 1997;Christakos and Hristopulos 1998), soil impedance (Castrignanò et al 2002) and ecology (Hohn et al 1993). An exhaustive review of geostatistical space-time models was given by Kyriakidis and Journel (1999).…”

Ozone Air Quality over North America: Part II—An Analysis of Trend Detection and Attribution Techniques

“…Recent applications of space-time analysis to air pollution data can be found in the literature. 36,39,[52][53][54] One principle that should apply to spatial averages is that they be unbiased in space, implying that individual time series represent equal areas. Conventional statistical approaches like linear interpolation and simple averages applied to data from unequally spaced O 3 monitoring locations are spatially biased and, therefore, make little statistical or physical sense.…”

Μελέτη Αστικής Αέριας Ρύπανσης Με Γεωστατιστικές Μεθόδους

“…Η εκτίμηση αυτή βασίζεται στην εφαρμογή των Κριτηρίων 2 και 3.Τα τέσσερα κριτήρια ταξινόμησης ζωνών υπό αβεβαιότητα είναι αρκετά συντηρητικά, ώστε να μπορούν να υιοθετηθούν πρακτικά για λήψη αποφάσεων για την περιοχή μελέτης για όρια ετήσιων συγκεντρώσεων ΝΟ 2 που δεν ξεπερνούν τα 54 μg/m 3 , δεδομένου ότι οι αρνητικές αστοχίες είναι βάσει μιας ομοιόμορφης κατανομής. Τα σημεία μέτρησης τοποθετούνται όσο το δυνατό πλησιέστερα στις θέσεις που εκφράζουν τα ζεύγη συντεταγμένων (x, y), τα οποία προκύπτουν από τον αλγόριθμο Rouhani et al 1992…”