Nostalgia for Ruins

Huyssen, Andreas

doi:10.1162/grey.2006.1.23.6

Cited by 155 publications

(50 citation statements)

References 1 publication

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Therefore, it is the same "presence in the absence" mentioned by Huyssen (2006), as he points out the paradox that inside the body itself of the ruin' s "setback utopia", the past is as present at its residues (traces? ), yet is no longer accessible, since it is decadent.…”

Section: Epistemology Discourse and Newsmentioning

confidence: 89%

Epistemology, discourse and news: Possible approaches between discourse analysis and journalism research

Mendonça

2010

BJR

View full text Add to dashboard Cite

Section: Epistemology Discourse and Newsmentioning

confidence: 89%

Epistemology, discourse and news: Possible approaches between discourse analysis and journalism research

Mendonça

2010

BJR

View full text Add to dashboard Cite

“…Twierdził, że o ile składająca się z takich ruin przestrzeń różni się zasadniczo od ruin "autentycznych" i "malowniczych", tworzonych i opisywanych we wcześniejszych stadiach nowoczesności jako alegorie zmagań o kształt świata, o tyle gruzy XX wieku wydają się wciąż nieść w sobie polityczne obietnice, charakterystyczne dla wcześniej-szych tradycji obrazowania (Huyssen, 2006). Mimo narracyjnych podobieństw "ruina nowoczesności" jak najdalsza jest jednak od niewinności i "malowniczości" swoich wcześ-niejszych odpowiedników; jak twierdzi Huyssen, zawarty w niej polityczny potencjał niesie "nostalgię za wcześniejszą epoką, która nie straciła jeszcze swojej mocy tworzenia wyobrażeń o przyszłości" 4 (Huyssen, 2006, s. 7).…”

Section: Ruiny Nowoczesnościunclassified

Mur i okno. Gruz getta warszawskiego jako przestrzeń narracyjna Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN [Wall and window: the rubble of the Warsaw Ghetto as the narrative space of the POLIN Museum of the History of Polish Jews]

Matyjaszek

2016

slh

View full text Add to dashboard Cite

Abstrakt: Otwarte w 2013 roku warszawskie Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN stanęło pośrodku terenu dawnego nazistowskiego getta warszawskiego, zburzonego podczas jego likwidacji w 1943 roku, naprzeciw powstałego w roku 1948 Pomnika Bohaterów i Męczenników Getta; jednocześnie pośrodku terenu dawnej, dziewiętnastowiecznej warszawskiej dzielnicy żydowskiej i pośrodku powojennego modernistycznego osiedla Muranów, zaplanowanego jako osiedle-pomnik zburzonego getta. Zlokalizowane w tym miejscu muzeum przedstawia się jako "muzeum życia", opowiadające "tysiącletnią historię" polskich Żydów, a niebędące instytucją skoncentrowaną na historii Zagłady Żydów i historii polskiego antysemityzmu.Artykuł zawiera krytyczną analizę kuratorskich i architektonicznych strategii przyjętych przez twórców Muzeum w procesie umieszczania środowiska miejskiego w roli elementu narracji historycznej, komunikowanej przez budynek Muzeum i przez jego wystawę główną. Szczegółowej analizie poddawane są dwa kluczowe dla projektu Muzeum wnętrza architektoniczne: główny hall wejściowy oraz przestrzeń "żydowskiej ulicy" stanowiąca fragment dwóch galerii wystawy głównej, poświęconych historii Żydów w Polsce międzywo-jennej oraz historii Zagłady. Analiza struktury projektowej tych dwóch wnętrz służy próbie sformułowa-nia odpowiedzi na pytanie badawcze dotyczące właściwości fizyczno-symbolicznych materialnej substancji zniszczonego getta w odniesieniu do narracji abstrahującej od historii jego zniszczenia oraz dotyczące odpowiedzialności projektantów wynikającej z decyzji o umieszczeniu narracji historycznej w fizycznej przestrzeni, w której wydarzyła się historia będąca tej narracji przedmiotem.

show abstract

“…Writing in the contemporary art journal Grey Room, Andreas Huyssen (2006) notes that the contemporary fascination with ruins of modernity emerges from their embodiment of past hopes for alternative futures. As with the industrial sites Huyssen discusses, some of the ruins Khan photographs point to different social possibilities.…”

Section: The Multiple Temporalities Of Manora's Ruinsmentioning

confidence: 99%

Life in Ruins: Materiality, the City, and the Production of Critique in the Art of Naiza Khan

Zitzewitz¹

2015

J of Asian Stud

View full text Add to dashboard Cite

Naiza Khan'sThe Manora Archive(2007–), the product of her long-term engagement with a small island in Karachi's harbor, is exemplary of both Pakistan's vibrant contemporary art and its burgeoning discourse of urban space. Dominated by a naval base and port rejuvenation project, nearly all of Manora's civilian population was bought out by investors in 2006 for a now-abandoned real estate development. Khan has recorded the island's abandoned architecture in photographs and video, documenting its descent into ruins. Her visual archive, which also includes drawings, prints, and paintings based on the photographs, presents Manora's ruins as metonymic of Karachi's colonial and postcolonial histories. This article makes two interlocking claims: first, that Khan's artistic work supplements scholarship on the relationship between violence and urban development by highlighting issues of temporality and bodily experience, and, second, that her work productively exploits the tension between the documentary mode and more traditional artistic media.

show abstract

Nostalgia for Ruins

Cited by 155 publications

References 1 publication

Epistemology, discourse and news: Possible approaches between discourse analysis and journalism research

Epistemology, discourse and news: Possible approaches between discourse analysis and journalism research

Mur i okno. Gruz getta warszawskiego jako przestrzeń narracyjna Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN [Wall and window: the rubble of the Warsaw Ghetto as the narrative space of the POLIN Museum of the History of Polish Jews]

Life in Ruins: Materiality, the City, and the Production of Critique in the Art of Naiza Khan

Contact Info

Product

Resources

About