Bu bildiride, 2020-2021 yılının 2. Döneminde Denizli Güzel Sanatlar Lisesinde 11. sınıf resim bölümü öğrencileriyle yapılmış olan çevrimiçi eğitim ile ilgili araştırma ve bulguların paylaşılması ve tartışılması amaçlanmıştır. Okullarda örgün eğitim yerini, Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle sağlık önlemlerinin alınmasıyla daha önce hiç denenmemiş yeni bir yöntem olan uzaktan çevrimiçi öğretime bırakmıştır. Bu beklenmedik değişim, tüm dünyada örgün eğitim kurumlarında olduğu gibi, Türkiye’de de özellikle uygulamalı derslerde olumsuz bir etki yaratmıştır. Öyle ki zihinlerdeki alışılagelmiş göster yaptır ya da yaparak yaşayarak öğren yöntemi alt üst olmuş tüm öğrenci ve öğretmenleri karışıklığa sürüklemiştir. Durumu kabullenmek, yeniye uyum sağlamak ve içinde bulunulan konum ve şartlara göre problem çözebilmek, sorgulayabilmek ve ortaya ürün koyabilmek zorlaşmış, kaygılar sebebiyle eğitim öğretim ayağına uyumlanma zaman almış, var olan eğitim sistemi yerine, içinde risk içeren ve ilk kez deneyimlenecek bir sürece hazırlıksız girilmiştir. Bu süreçte atölyede malzemeye dokunarak, onu koklayarak, görerek ve süreci önceki öğrenmelerinde olduğu gibi aşamalar halinde yürüten öğrenmeye hazır öğrenci profili ortadan kalkmıştır. Yerine, kendi problemini kendi çözen, kendi öğrenme yöntemini keşfeden ya da kendi gereçlerini kendi hazırlayıp tekniği kendi başına deneyimleyen öğrencilerin ortaya çıktığı görülmüştür. 14 hafta sürdürülen uzaktan sanat eğitimi yine farklı bir sanat temelli yöntem olan A/r/tografi ve ders öğretmeni ile öğrencileri arasında tamamlanmıştır. Bu çalışma ile amaçlanan uzaktan eğitim sürecinde ders öğretmeninin ve öğrencilerinin karşılaştıkları problemleri çözme becerilerini ortaya koymanın yanı sıra sanatsal yaratımlarının arkasındaki yaşanan sözlü ve yazılı notlar ile oluşturdukları yaşam ve sanat günlüklerinin bir değerlendirmesinin yapılmasıdır.