Przestępstwo porzucenia małoletniego do lat 15 albo osoby nieporadnej umieszczone zostało w rozdziale przestępstw przeciwko rodzinie i opiece. Najważniejszym dobrem chronionym jest rodzina oraz instytucja opieki i nadzoru. Porzucenie oznacza działanie polegające na opuszczeniu podopiecznego, połączone jednocześnie z zaprzestaniem troszczenia się o niego i bez zapewnienia mu opieki ze strony innych osób. W wielu wypadkach okres pozostawienia bez opieki może rozstrzygać o tym, czy miało miejsce porzucenie. Sprawcą tego przestępstwa może być wyłącznie osoba, na której spoczywa obowiązek sprawowania opieki. Źródłem obowiązku może być ustawa, orzeczenie sądu albo umowa. Najczęściej sprawcą będzie rodzic lub opiekun, ale także osoba, która incydentalnie zobowiązuje się do sprawowania opieki np. nad dzieckiem zabierając je na spacer czy wycieczkę. Jest to przestępstwo umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego z urzędu.