“…Άλλες έρευνες αναφέρουν ότι οι μαθήτριες τείνουν να έχουν πιο θετική στάση από τους μαθητές απέναντι σε παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (Bossaert, Colpin, Pijl, & Petry, 2011;Goreczny, Bender, Caruso, & Feinstein, 2011;Hodkinson, 2007;Krajewski & Flaherty, 2000;Laws & Kelly, 2005;Litvack, Ritchie, & Shore, 2011;McDougall, DeWit, King, Miller, & Killip, 2004;Nikolaraizi & de Reybekiel, 2001;Nowicki, 2006;Nowicki & Sandieson, 2002;Rosenbaum, Armstrong, & King, 1988;Royal & Roberts, 1987;Siperstein, Parker, Bardon−Norins, & Widaman, 2007;Slininger, Sherrill, & Jankowski, 2000;Townsend et al, 1993;Vignes et al, 2009). Αντίθετα, σε μικρότερο ποσοστό ερευνών φαίνεται ότι οι μαθητές είναι περισσότερο θετικά προδιαθετοιμένοι από ότι τα κορίτσια (Nabuzoka & Ronning, 1997), ενώ σε άλλες έρευνες δεν εμφανίζονται σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων (Abrams, Jackson, & Claire, 1990;Cohen & Lopatto, 1995;Cohen, Nabors, & Pierce, 1994;Colwell, 1998;Diamond, 2001;Diamond et al, 1997;Kalyva & Agaliotis, 2009;Lewis & Lewis, 1987;Nikolaraizi et al, 2005;Tamm & Prellwitz, 2001;Thomson & Lillie, 1995).…”