Prospective studies on the etiology and treatment of pruritus ani

Abstract

Seventy-five patients presented with the complaint of pruritus ani. The following prospective studies were employed to evaluate groups of these patients; (1) laboratory, including blood count, stool examination for ova and parasites, urinalysis, Sequential Multiple Analysis-12 serum studies, stool pH, and skin scrapings for fungi; (2) Minnesota Multiphasic Personality Inventory; (3) anal manometry; (4) elimination of dietary factors, and (5) topical ointment application. Many patients were concerned that a cancer caused the symptom. Once reassured, they tolerated the pruritus. Forty-eight to 50 per cent of these patients had poorly formed stools or incomplete stool evacuation; thus, soiling was frequent. An underlying skin problem was found in six patients with psoriasis and in one with erythrasma. Patients tended to worsen the problem by application of many medications and overzealous cleaning. Minor surgical problems of the anus should be corrected before other managements are instituted. Idiopathic pruritus ani responds to anal cleanliness, dietary discretion with avoidance of specific items by some patients, bowel habit regulation, and a mild topical hydrocortisone cream.

Psychological Assessment of Patients with Idiopathic Pruritus ani

“…These results partially contradict those of Smith et al [11], who administered the MMPI to 25 pruritus ani patients and found no statistically significant deviations on the clinical scales but a relatively high degree of inhibition and denial of feelings of social and emotional alienation. The high rate of psychological disorders in patients with pruritus ani found in our study confirms the clinical impressions of many authors [1,5,6], In his study, Laihinen [12] showed that psychiatric disturbance was clearly more common in itching dermatoses than in the general popu lation.…”

NHG-Farmacotherapeutische richtlijn Pruritus ani

“…In de literatuur worden psoriasis [Smith 1982], hemorroïden en contactallergie [Weichert 2004, Gopal 2002, Dasan 1999] als oorzaak van pruritus ani beschreven, net als bacteriële (streptokokken)infectie [Sheth 2007, Giordano 1999, hivgerelateerde infecties, erythrasma [Smith 1982], eczeem, lichen sclerosus [Zuccati 2005, Heard 2004, Weichert 2004, Gopal 2002, Harrington 1992, ziekte van Paget [Khoubehi 2001, Shutze 1990], fl uor vaginalis en seksueel overdraagbare aandoeningen [Zuccati 2005]. Proctologische aandoeningen die met anale jeuk gepaard kunnen gaan zijn fi ssura ani, fi stels en ziekte van Crohn.…”

“…Regelmatig treedt jeuk op door locale irritatie door feces (diarree) [Farage 2007], urine-incontinentie, zeep en (vochtig) toiletpapier (met name het conserveermiddel kan klachten geven) [Zuccati 2005, Weichert 2004]. Abnormale relaxatie van de interne anale sfi ncter kan door lekkage van vocht en/of feces jeuk veroorzaken [Zuccati 2005, Heard 2004, Wigersma 1997, Smith 1982. Soms wordt vermeld dat psychische factoren een rol kunnen spelen [Zuccati 2005, Heard 2004, Wigersma 1997], maar daarvoor is geen bewijs gevonden.…”

“…Soms wordt vermeld dat psychische factoren een rol kunnen spelen [Zuccati 2005, Heard 2004, Wigersma 1997], maar daarvoor is geen bewijs gevonden. Overmatige dan wel ontoereikende anale hygiëne wordt regelmatig als etiologische factor beschreven [Zuccati 2005, Weichert 2004, Pfenninger 2001, Giordano 1999, Wigersma 1997, Smith 1982. Warmte, transpiratie, slecht passend synthetisch ondergoed in combinatie met zitten kunnen vooral bij obesitas de klachten verergeren [Al-Ghnaniem 2007, Zuccati 2005, Heard 2004, Giordano 1999, Jones 1992.…”

“…8 In het in noot 6 reeds vermelde kleine cross-overonderzoek werd gedurende een week het gebruik van een zinkoxidepreparaat vergeleken met een hydrocortisonpreparaat. Zinkoxide gaf wel enige verbetering, maar hydrocortisonzalf 1% gaf de beste subjectieve beoordeling door de patiënt: 15 van de 30 patiënten gaven een duidelijke verbetering van klachten aan, tegen 7 van de 30 patiënten bij zinkoxide en 4 van de 29 patiënten bij alleen de neutrale wateroplosbare basis van de hydrocortisonzalf) [Smith 1982]. Bijwerkingen: na een aantal weken lokaal gebruik van corticosteroïden kan de perianale huid dunner worden.…”