Psychosocial Correlates of Undergraduate Students’ Subjective Well-Being Related to the Faculty

Abstract

This study focuses on psychosocial correlates of undergraduate students' subjective well-being related to their faculty. Participants in this study were 300 undergraduate students, 150 from a private university, and 150 from a public university, from Bucharest, Romania, with a different learning experiences, 103 male and 197 female, aged 20 to 45 years (M= 21.78, SD = 4.54). In order to collect the data, 3self rating questionnaires were used. The research's results provide useful information for configuring intervention programs to promote the students' well-being in academic environment.

Self-Compassion, Psychological Resilience and Social Media Use in Thai Students

“…For university students, resilience can help in dealing with adversity and distress and has been 3 shown as a factor in supporting success 36 . Karreman and Vingerhoets found that secure attachment was related to higher reappraisal and resilience than other attachment styles and that this partly mediated the effects on well-being 37 with second year students showing higher levels of subjective well-being compared with first and third year students 38 . Furthermore, the risk factors may lead the new students to negative events and brought undesirable results whereas the psychological resilience in the long-term would help the new students to deal with difficulties.…”

ความสัมพันธ์ระหว่างการสนับสนุนทางสังคม ความรู้สึกเชื่อมโยงทางสังคม และสุขภาวะของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย โดยมีกลวิธีการจัดการปัญหาเชิงรุกเป็นตัวแปรส่งผ่าน

“…ลดน้ อยลง อั นอาจจะส่ งผลต่ อสุ ขภาวะ (well-being) ของวั ยรุ ่ นที ่ ลดลงด้ วย โดยระดั บความรู ้ สึ กเชื ่ อมโยงทางสั งคมมี อิ ทธิ พลทางบวกต่ อสุ ข ภาวะทางกายและใจ (Kleynshteyn, 2013;Lee et al, 2002;Lee & Robbins, 1995) ด้ วยเหตุ นี ้ งานวิ จั ยนี ้ จึ งน าความรู ้ สึ กเชื ่ อมโยงทางสั งคมมาร่ วมเป็ นตั วแปรท านายเพื ่ อท านายสุ ขภาวะของ นั กเรี ยนมั ธยมศึ กษาตอนปลาย แม้ ว่ าจะมี งานวิ จั ยจ านวนมากในต่ างประเทศที ่ ศึ กษาปั จจั ยการสนั บสนุ นทางสั งคม ความรู ้ สึ กเชื ่ อมโยงทางสั งคม และ กลวิ ธี การจั ดการปั ญหาเชิ งรุ ก ที ่ มี อิ ทธิ พลต่ อสุ ขภาวะ แต่ งานวิ จั ย ส่ วนใหญ่ (Bogdan & Negovan, 2015;Eraslan-Capan, 2016;Greenglass & Fiksenbaum, 2009;Satici et al, 2016;Vaculíková & Soukup, 2019;Yoon et al, 2008) มั กศึ กษาในกลุ ่ ม ตั วอย่ างนั กศึ กษามหาวิ ทยาลั ย ผู ้ อพยพชาวเกาหลี ที ่ อาศั ยอยู ่ ประเทศอเมริ กา ผู ้ ป่ วยหลั งผ่ าตั ดที ่ ได้ รั บ การฟื ้ นฟู สมรรถภาพร่ างกาย และพนั กงานที ่ ขาดงานบ่ อยโดยที ่ ไม่ มี เหตุ ผลอั นสมควร พบว่ า กลวิ ธี การจั ดการปั ญหาเชิ งรุ กเป็ นตั วแปรส่ งผ่ าน อิ ทธิ พลระหว่ างการสนั บสนุ นทางสั งคม และสุ ขภาวะ, การ สนั บสนุ นทางสั งคม และอารมณ์ ทางบวก ซึ ่ งอารมณ์ ทางบวกมี ความสั มพั นธ์ ทางบวกกั บการท าหน้ าที ่ ทางจิ ตใจที ่ ดี (psychological functioning) และความรู ้ สึ กเชื ่ อมโยงทางสั งคม มี อิ ทธิ พลทางบวกต่ อ สุ ขภาวะเชิ งอั ตวิ สั ย ซึ ่ งประกอบด้ วยสุ ขภาวะมิ ติ ประสบการณ์ อารมณ์ ทางบวกและลบ และมิ ติ ความ พึ งพอใจในชี วิ ต รวมทั ้ งมี อิ ทธิ พลทางบวกต่ อสุ ขภาวะมิ ติ ความงอกงาม นอกจากนี ้ ยั งมั กวั ดตั วแปรการ สนั บสนุ นทางสั งคมเพี ยงด้ านข้ อมู ลข่ าวสาร และด้ านการปฏิ บั ติ (Caplan et al, 1980) งานวิ จั ยนี ้ จึ งจะวั ดตั วแปรการสนั บสนุ นทางสั งคมที ่ ครอบคลุ มด้ านร่ างกาย จิ ตใจ อารมณ์ และสั งคม ซึ ่ งช่ วยเพิ ่ ม ทางเลื อกให้ บุ คคลสามารถจั ดการปั ญหาเชิ งรุ กได้ อย่ างมี ประสิ ทธิ ภาพมากขึ ้ น โดยสามารถวางแผน ค้ นหากลวิ ธี หรื อแหล่ งทรั พยากรสนั บสนุ นที ่ เหมาะสมในการปฏิ บั ติ งานให้ ส าเร็ จตามเป้ าหมายของตน เพื ่ อเตรี ยมการป้ องกั นไม่ ให้ ปั ญหาหรื อความเครี ยดเกิ ดขึ ้ นหรื อท าให้ ปั ญหาหรื อความเครี ยดที ่ เกิ ดขึ ้ น ลดน้ อยลง และเมื ่ อบุ คคลบรรลุ เป้ าหมายที ่ ตนก าหนดไว้ จะมี ความสุ ขและความพึ งพอใจในชี วิ ต (Aspinwall & Taylor, 1997;Diener et al, 2010) ผู ้ ดู แล ผู ้ ป่ วย และนั กศึ กษา อาทิ ชลชื ่ น แสนใจกล้ า ( 2552 การสนั บสนุ นทางสั งคมนั ้ น ได้ มี ผู ้ ศึ กษาอย่ างกว้ างขวางและเป็ นตั วแปรทางจิ ตสั งคมที ่ เปรี ยบเสมื อนแหล่ งประโยชน์ ที ่ ช่ วยให้ บุ คคลสามารถปรั บตั วต่ อความเครี ยด และภาวะวิ กฤตได้ อย่ าง เหมาะสม (Pender, 1987;Schaefer et al, 1981) (Garland & Bush, 1986;Kleinke, 1992;Lazarus & Folkman, 1984) (Aspinwall & Taylor, 1997;…”