Παρ’όλο που οι οδηγίες της Ευρωπαικής Ένωσης που αφορούν στην εκπαίδευση δίνουν βαρύτητα στη διδακτική της πολυγλωσσίας, οι πρακτικές στο ελληνικό σχολείο δε φαίνεται να ακολουθούν αυτές τις οδηγίες ώστε να υποστηρίξουν την ανάπτυξη ενός πολλαπλού γλωσσικού ρεπερτορίου. Με σκοπό να προτείνουμε τρόπους για την εφαρμογή των Πολλαπλών προσεγγίσεων (ΠΠ) στο μάθημα των γαλλικών στις δύο τελευταίες τάξεις του ελληνικού δημόσιου δημοτικού, μελετήσαμε την υπάρχουσα βιβλιογραφία για να βρούμε ένα στοιχείο-κλειδί πάνω στο οποίο θα μπορούσαμε να βασίσουμε αυτήν την εφαρμογή. Από την έρευνα αυτή διαπιστώσαμε ότι η μεταγλωσσική συνείδηση με την ψυχογλωσσολογική έννοια του όρου, μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τον καθηγητή που επιθυμεί να προσανατολίσει τις πρακτικές του στην εύνοια της πολυγλωσσίας των μαθητών του. Μέσω τριών ερευνητικών εργαλείων, δηλαδή ενός ερωτηματολογίου απευθυνόμενου σε 158 καθηγητές, μία οιονεί πειραματική έρευνα εφαρμοσμένη σε δέκα διαφορετικές τάξεις της ΣΤ’ δημοτικού και μία συνέντευξη κλειστού τύπου στους καθηγητές που συμμετείχαν σ’αυτήν την πειραματική έρευνα, προσπαθήσαμε να εξετάσουμε την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό πεδίο σε σχέση με τον χώρο που δίνεται στην ανάδυση της μεταγλωσσικής συνείδησης, καθώς και σε ποιόν βαθμό το πεδίο αυτό είναι έτοιμο να δεχτεί την εφαρμογή προσεγγίσεων όπως οι ΠΠ οι οποίες απαιτούν συστηματικό στοχασμό στη γλώσσα γενικότερα και στις διαφορετικές γλώσσες ειδικότερα.