Recovery after Cardioplegia in the Hypertrophic Rat Heart

Lahorra, Joseph A.; Torchiana, David F.; Hahn, C; Bashour, C. Allen; Denenberg, Alvin; Titus, James S.; Daggett, Willard M.; Geffin, Gillian A.

doi:10.1006/jsre.1999.5780

Cited by 9 publications

(3 citation statements)

References 46 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Παξαηεξήζεθε βειηίσζε ζηελ κεηαηζραηκηθή ιεηηνπξγίθε επαλαθνξά ηεο θαξδηάο παξά ην γεγνλφο φηη ε δηαζηνιηθή δπιεηηνπξγία επηδεηλψζεθε θαηά ηελ ηζραηκία (Pantos et al, 2000(Pantos et al, , 2002. Χζηφζν, ζε νξηζκέλεο κειέηεο δείρζεθε φηη ε ρξφληα ρνξήγεζε ΘΟ απέηπρε λα πξνζηαηεχζεη ην κπνθάξδην απφ ηελ ηζραηκία-επαλαηκάησζε (Lahorra et al, 2000;Venditti et al, 2000;Asahi et al, 2001 (Bogoyevitch et al, 1996;Pantos et al, 2006). Αθφκα, ε ρνξήγεζε ΘΟ ζηελ ηζραηκία-επαλαηκάησζε είρε σο απνηέιεζκα ηελ θαηαζηνιή ησλ p38 MAPK θαη JNKs, θάηη πνπ δείρλεη φηη ε ΘΟ πξνζηαηεχεη ηε θαξδηά απφ ηελ απφπησζε (Pantos et al, 2003).…”

Section: μεηαβολιζμόρ ηηρ θοunclassified

Μηχανισμοί Αλληλεπίδρασης Του Β Αδρενεργικού Συστήματος Με Το Σύστημα Της Θυρεοειδικής Ορμόνης-Θυρεοειδικών Υποδοχέων Σε Μοντέλο Απομονωθέντων Νεογνικών Καρδιομυοκυττάρων

Σπανού¹

View full text Add to dashboard Cite

Οι φαρμακολογικές θεραπείες που έχουν ως σκοπό να επάγουν την φυσιολογική υπερτροφία θεωρούνται, πλέον, ως νέα θεραπευτική προσέγγιση στην αντιμετώπιση της καρδιακής ανεπάρκειας. Έτσι, κλενβουτερόλη, ένας β2 αδρενεργικός αγωνιστής, έχει αποδειχθεί ότι πιθανά αναστρέφει εν μέρει την καρδιακή αναδιαμόρφωση, επάγοντας φυσιολογική υπερτροφία. Επιπλέον, η θυρεοειδική ορμόνη, ένα γνωστό μόριο επαγωγής φυσιολογικής υπερτροφίας έχει αποδειχθεί ότι αντιστρέφει την καρδιακή αναδιαμόρφωση Η παρούσα μελέτη διερεύνησε περαιτέρω τους πιθανούς μοριακούς μηχανισμούς που υπόκεινται της δράσης των δύο μορίων σε πειραματικό μοντέλο νεογνικών καρδιομυοκυττάρων. Νεογνικά καρδιομυοκύτταρα από επίμυες 0-24 ωρών καλλιεργήθηκαν και εκτέθηκαν σε 1 μΜ κλενβουτερόλης (CLEN) και 100 nΜ Τ3 (Τ3) για 8 λεπτά, 60 λεπτά και 5 ήμερες, ενώ φυσιολογικά κύτταρα χρησιμοποιήθηκαν σαν ομάδα ελέγχου (CONT). Η χορήγηση της κλενβουτερόλης είχε ως αποτέλεσμα τον καλά οργανωμένο και παράλληλα προσανατολισμένο κυτταροσκελετό και έδωσε στα κύτταρα επίμηκες σχήμα, χωρίς να επιφέρει αλλαγές στην έκφραση των ισόμορφων της μυοσίνης. Η απόκριση, αυτή, συνοδεύτηκε από αύξηση των επιπέδων της φωσφορυλιωμένης p38 MAP κινάσης στις 5 ήμερες κατά 2.2 φορές και της φωσφορυλιωμένης JNK κινάσης στα 8 λεπτά κατά 2.8 φορές. Δεν παρατηρήθηκαν αλλαγές στα επίπεδα των ERK και Akt κινασών. Τα επίπεδα των θυρεοειδικών υποδοχέων δεν άλλαξαν. Η χορήγηση του ειδικού αναστολέα της p38 κινάσης, SB203580, αντέστρεψε το αποτέλεσμα της κλενβουτερόλης στο σχήμα των κυττάρων, χωρίς να επηρεάσει την έκφραση των TRs και των ισομορφών της μυοσίνης. Η χορήγηση της τριιωδοθυρονίνης είχε ως αποτέλεσμα επιμήκη κύτταρα με καλά οργανωμένο και παράλληλα προσανατολισμένο κυτταροσκελετό, αλλάζοντας το πρότυπο έκφρασης της μυοσίνης προς τον ενήλικο φαινότυπο με έκφραση μονό της α-MHC. Η απάντηση αυτή συνοδεύτηκε από αύξηση της φωσφο-ERK κινάσης κατά 1.9 φορές, p<0.05, στα 8 λεπτά η οποία, μέσα σε 60 λεπτά, επέστρεψε στα φυσιολογικά επίπεδα. Τα επίπεδα της φωσφορυλιωμένης JNK κινάσης μειώθηκαν κατά 2 φορές, p<0.05, εντός 60 λεπτών, ενώ δεν παρατηρήθηκαν αλλαγές στην έκφραση των φωσφο-Akt και φωσφο-p38 MAP κινασών. Η απόκριση αυτή συνοδεύτηκε από αύξηση στον TRa1 κατά 2.5 φορές, p<0.05, και δεν επηρέασε τα επίπεδα του TRβ1. Εν κατακλείδι, η κλενβουτερόλη προκαλεί ευνοϊκές αλλαγές στο κυτταρικό σχήμα χωρίς να επηρεάζει την έκφραση των ισομορφών της μυοσίνης, μέσω μη γενωμικής δράσης. Η ενεργοποίηση της p38 ΜΑΡΚ σηματοδότησης φαίνεται, τουλάχιστον εν μέρει να εμπλέκεται σε αυτή την απάντηση. Η τριιωδοθυρονίνη, επίσης, προκαλεί αλλαγές στο κυτταρικό σχήμα και τη γεωμετρία με σημαντική μείωση της έκφρασης της β-MHC και αύξηση της α-MHC ισόμορφης. Στην απόκριση αυτή φαίνεται ότι εμπλέκεται η σηματοδότηση της ERK κινάσης μέσω γενωμικής δράσης.

show abstract

Section: μεηαβολιζμόρ ηηρ θοunclassified

Μηχανισμοί Αλληλεπίδρασης Του Β Αδρενεργικού Συστήματος Με Το Σύστημα Της Θυρεοειδικής Ορμόνης-Θυρεοειδικών Υποδοχέων Σε Μοντέλο Απομονωθέντων Νεογνικών Καρδιομυοκυττάρων

Σπανού¹

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Το εύρημα αυτό όμως δεν είναι σταθερό σε όλες τις μελέτες. Σε κάποιες μελέτες αναφέρεται οτι η μεθισχαιμική ανάκαμψη της λειτουργικότητας μειώνεται σε υπερθυρεοειδικές καρδιές(167)(168)(169). Αυτά τα αντικρουόμενα αποτελέσματα φαίνεται οτι αντικατοπτρίζουν διαφορές στην πειραματική διαδικασία.…”

unclassified

Θυρεοειδικές Ορμόνες Και Καρδιοπροστασία

Μουρούζης¹

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…(157) ε ζηεθαληαία ξνή ησλ ππεξζπξενεηδηθώλ θαξδηώλ δελ εμνκαιύλζεθε κε βάζε ηελ απμεκέλε κάδα ηεο ππεξζπξενεηδηθήο θαξδηάο. Δπηπιένλ, ζηελ κειέηε ησλ Lahorra θαη ζπλ (158),. ε νιηθή ηζραηκία δηαθνπηόηαλ από εγρύζεηο θαξδηνπιεγηθνύ δηαιύκαηνο ην νπνίν ηξνθνδνηνύζε κε γιπθόδε θαη νμπγόλν ηελ θαξδηά ελώ απνκάθξπλε ηνπο κεηαβνιίηεο.…”

unclassified

Θυρεοειδικές Ορμόνες Και Βλάβη Επαναιμάτωσης Σε Πειραματικό Πρότυπο Ισχαιμίας - Επαναιμάτωσης

Μπρόζου¹

View full text Add to dashboard Cite

Έχουμε δείξει προηγουμένως ότι η οξεία θεραπεία μα θυρεοειδική ορμόνη μπορεί να περιορίσει την μεθισχαιμική ανάκαμψη της λειτουργίας. Στην παρούσα μελέτη διερευνήσαμε τους πιθανούς πρωταρχικούς μηχανισμούς αυτής της απάντησης.Οι απομονωθείσες καρδιές επίμυων υποβλήθηκαν σε 30 λεπτά καθολική ισχαιμία μηδενικής ροής (Ι) ακολουθούμενη από 60 λεπτά επαναιμάτωσης (Ε). H βλάβη επαναιμάτωσης εκτιμήθηκε με την μεθισχαιμική ανάκαμψη της αναπτυσσόμενης πίεσης της αριστερής κοιλίας (LVDP%) και την απελευθέρωση LDH. Η Τ3 όταν χορηγήθηκε στην επαναιμάτωση σε δόση των 60nM, παρόλο που δεν είχε καμία επίδραση στη συσταλτική λειτουργία του μη ισχαιμικού μυοκαρδίου, αύξησε σημαντικά την LVDP% [48% (2.9) έναντι 30.2% (3.3) για την μη-θεραπευθείσα ομάδα , P <0.05] και μείωσε την απελευθέρωση LDH [8.3 (0.3) έναντι 10 (0.42) για την μη θεραπευθείσα ομάδα,P <0.05]. Η T4 (60 and 400 nM) δεν είχε καμία επίδραση στη συσταλτική δράση ούτε στο μη-ισχαιμικό, ούτε στο ισχαιμικό μυοκάρδιο. Η χορήγηση ντεμπουτυλ-δρονεδαρόνης (DBD), ενός TRα1 ανταγωνιστή, ανέστειλε την περιοριστική δράση της Τ3 στη βλάβη ισχαιμίας-επαναιμάτωσης. Η συγχορήγηση λοιπόν, Τ3 και DBD οδήγησε σε σημαντικά μειωμένη LVDP%, [23% (4.7) έναντι 48% (2.9) για την ομάδα T, P <0.05] και σε υψηλότερη απελευθέρωση LDH [9.9 (0.3) έναντι 8.3 (0.3), για την ομάδα T3, P <0.05].Συμπερασματικά, η οξεία θεραπεία με Τ3 και όχι Τ4 μπορεί να προστατεύσει ενάντια στη βλάβη επαναιμάτωσης. Η Τ3 εξασκεί αυτό το ευεργετικό αποτέλεσμα στο ισχαιμικό μυοκάρδιο σε μία τέτοια δόση που δεν έχει επιδράσεις στο μη ισχαιμικό-μυοκάρδιο. Η οξεία περιοριστική δράση της Τ3 στη βλάβη επαναιμάτωσης περιορίζεται, τουλάχιστον εν μέρει, μέσω του TRα1 υποδοχέα.

show abstract

Recovery after Cardioplegia in the Hypertrophic Rat Heart

Cited by 9 publications

References 46 publications

Θυρεοειδικές Ορμόνες Και Καρδιοπροστασία

Θυρεοειδικές Ορμόνες Και Βλάβη Επαναιμάτωσης Σε Πειραματικό Πρότυπο Ισχαιμίας - Επαναιμάτωσης

Contact Info

Product

Resources

About