The Stalinist Sociogenesis of Youth Culture in the Polish People’s Republic: An Attempt at a New Approach

Abstract

The Stalinist Sociogenesis of Youth Culture in the Polish People’s Republic: An Attempt at a New ApproachThe Polish sociological and anthropological literature on youth culture in the Polish People’s Republic is based on the assumption about a strong impact of the political decisions of the state and of the ruling party on the styles, behavior, and attitudes of the youth during the socialist period. This reductionist assumption overlooks the fact of the spontaneous, bottom-up participation of thousands of young people in socialist organizations, events, and campaigns under the Stalinist rule. The aim of the article is to outline a new approach to the youth as a subject of the Stalinist cultural revolution and to the later youth culture as a phenomenon specific to the socialist society even as this culture appropriated forms and images from the capitalist West. Stalinowska socjogeneza kultury młodzieżowej w PRL. Próba nowego ujęcia Polska literatura socjologiczna i antropologiczna na temat kultury młodzieżowej w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oparta jest na założeniu o silnym wpływie decyzji politycznych państwa i rządzącej partii na style, zachowania i postawy młodzieży w czasach socjalizmu. To redukcjonistyczne założenie pomija fakt spontanicznego, oddolnego udziału tysięcy młodych ludzi w socjalistycznych organizacjach, wydarzeniach i kampaniach w epoce stalinizmu. Celem artykułu jest naszkicowanie nowego ujęcia przedstawiającego młodzież jako podmiot stalinowskiej rewolucji kulturalnej oraz późniejszą kulturę młodzieżową jako zjawisko typowe dla społeczeństwa socjalistycznego, nawet gdy w obrębie tej kultury sięgano po formy i wyobrażenia zapożyczone z kapitalistycznego Zachodu.

Long-Lasting Effects of Indoctrination in School: Evidence from the People's Republic of Poland ∗

“…On top of that, students were no longer punished for a lack of explicit enthusiasm towards communism, and assignments allowed for responses formulated with children's own words (instead of repeating formulas to be learned by heart), giving them slightly more freedom of expression (Krzywicki, 1955). After the reform, children were allowed to be unpolitical individual creatures (Stańczyk, 2019) rather than encouraged to join the communist collective youth (Zysiak, 2016). The classrooms had more space for individual development, curiosity, and ambition.…”