The aim of this study is to investigate the potential antioxidant and anti-infl ammatory effects of thymoquinone (TQ) on ceruleine-induced acute pancreatitis. MATERIAL AND METHODS: A total of 14 male Wistar albino rats were divided into 2 groups as follows: (1) normal saline-treated group and (2) thymoquinone-treated groups. For achieving acute pancreatitis, intraperitoneal (IP) cerulein, a stable cholecystokinin (CCK) analogue, was applied in a 50 mcg/kg dose 2 times in onehour interval in total. One hour after last ceruleine injection, IP 2 ml/kg isotonic saline solution was applied to the saline group and IP 5 mg/kg TQ was applied. The rats were sacrifi ced by decapitation 12 h after the last injection of last medication. Blood samples were taken, and serum interleukin-1β (IL-1β), amylase, lipase pancreatic, total antioxidant capacity (TAC), total oxidant status (TOS), and pancreatic Schoenberg scores were determined. Oxidative stress index (OSI) was calculated for each group. Results are given as mean ± SD. A value of p < 0.05 was accepted as statistically signifi cant. SPSS for Windows v15.0 was used for statistical analyses. RESULTS: The increased serum amylase, lipase levels and histopathological scoring of pancreatic tissue showed that acute pancreatitis was present in both groups. Furthermore, serum IL-1β level was signifi cantly reduced in TQ-administered group (p < 0.05). Although serum TAC level was high and TOS level was low, those changes were not statistically signifi cant. Nevertheless, OSI index, which was driven from TOS/TAC, was signifi cantly low in TQ groups (p < 0.05). Although TQ partially ameliorated the acute pancreatitis in terms of histopathological evaluations, the main effect of it was brought about by reducing the hemorrhage in acute pancreatitis (p < 0.05). CONCLUSION: In this study, it was shown that TQ can reduce the infl ammation and has a positive effect on the oxidative status of organism in infl ammatory cases such as acute pancreatitis. This is consistent with partial amelioration of acute pancreatitis in rats given TQ (Tab. 2, Fig. 4, Ref. 31). Text in PDF www.elis.sk.

No abstract

Bu çalışmada sıçanlarda infrarenal abdominal aortun oklüzyonureperfüzyonu sonrası miyokardiyal iskemi reperfüzyon hasarına ozonun etkisi araştırıldı. Ça lış m a pla nı: Otuz iki Wistar albino sıçan (200-250 g ağırlığında) dört eşit gruba randomize edildi. Kontrol (sham) grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Kontrol+ozon grubunda 10 gün 1 mg/kg/gün intraperitoneal ozon uygulandı. Daha sonra, kontrol+ozon grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Aortik iskemi reperfüzyon ve aortik iskemi reperfüzyon+ozon gruplarında infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı, takiben infrarenal abdominal aorta 60 dakika krosklemp konularak ve 60 dakika kros-klemp kaldırılarak sırasıyla iskemi ve reperfüzyon gerçekleştirildi. Miyokardiyal örneklerde dokulardaki malondialdehit düzeyleri ve süperoksit dismutaz, katalaz ve myeloperoksidaz aktivite düzeyleri ölçüldü. Plazma tümör nekroz faktörü, interlökin-6 ve troponin-I düzeyleri ölçüldü. Miyokardiyal örneklerin histopatolojik incelemesi yapıldı. Bul gu lar: Biyokimyasal analiz; ozonun doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeylerini ve plazma troponin-I düzeyini anlamlı olarak azaltırken (aortik iskemi reperfüzyona karşı p<0.05) aortik iskemi reperfüzyonun anlamlı olarak artırdığını gösterdi (kontrole karşı p<0.05). Histopatolojik olarak aortik iskemi reperfüzyon grubundaki myokardiyal doku örneklerinde myokardiyal disorganizasyon, myofibriler şişme ve myofibriler eozinofili kontrol grubuna kıyasla anlamlı olarak arttı (kontrole karşı p<0.05). Bununla birlikte, aortik İR+ozon grubunda histopatolojik değişiklikler aortik iskemi reperfüzyon grubuna göre azaldı. So nuç: Bu deneysel çalışmanın sonuçları ozonun infrarenal aortik iskemi reperfüzyon sonrası oluşan miyokardiyal hasarı ve oksidatif stresi üç temel belirteçle azaltabileceğini gösterdi: (i) azalmış doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeyleri, (ii) azalmış plazma troponin-I düzeyleri ve (iii) istatistiksel olarak anlamlı olmamakla beraber azalmış histopatolojik değişiklikler.

There is no difference between the effects of paracetamol, dexketoprofen, and tramadol, which are commonly used to manage acute pain in AP, on DNA damage in human T-lymphocytes and on serine parameters of oxidative status.

No abstract