No abstract

Romeo i Julia z Saskiej Kępy (‘Romeo and Juliet from Saska Kępa’) is a Polish film from 1988, which showcases the idea(l) of true love in late-communist Warsaw. He (Leopold) is an alcohol-wasted, promising painter, she (Sabina) comes to Warsaw from the country and finds employment as a domestic help. They find their love space in a boiler-room in a ruined tenement house in the prestigious and elitist district of Saska Kępa in Warsaw. The film is an adaptation of Shakespeare’s play of sorts; although there are references to Shakespeare’s tragedy and parallels are more or less detectable, the film rather addresses the status of the play in the Polish culture of the late 1980s, in the context of the drab reality of Poland just before the transition in 1989 (not that it anticipates it). Thus, it can be possibly classified as what Sanders (2006) views as appropriation. Our aim is to explore the functioning and role of the Romeo and Juliet myth in the (popular) culture of decadent communist Poland and its treatment in Skórzewski’s film: how certain motifs from the play, especially those associated with the myth of ideal love, were developed in a modernized version of Shakespeare’s tragedy, thus reflecting certain topical problems, which the director addresses appropriating this myth. Rather than showing love between the two figures impossible due to the rivalry between two families/opposing groups, Skórzewski finds obstacles for such love in the drab reality of the late 1980s and social differences between the two lovers. The director makes them mature people, neither are they stunningly beautiful, nor living a comfortable life.

Seria lowa AzjaSłowo "anime" często tłumaczy się jako "japońską animację", co może wynikać z wygody językowej czy też ignorancji wobec słabej znajomości szerokiego spektrum filmów animowanych produkowanych w Japonii. Artykuł ten opowiada się za wyjątkowością anime, kładąc nacisk na jego dyskursywne i instytucjonalne odróżnienie od (sztuki) animacji oraz filmów manga w Japonii. Początkowo tekst ten został napisany jako Wprowadzenie do tomu Anime Studies: Media-Specific Approaches to Neon Genesis Evangelion pod redakcją José Andrés Santiago Iglesiasa oraz Any Soler Baena, wydanego przez Uniwersytet w Sztokholmie, jako drugi z kolei tytuł serii ich książek, dostępnych w formule Open Access, dotyczących "Sztuki mediów w Japonii". Na potrzeby wydania polskiego dokonałam drobnych korekt i dodałam kilka ostatnich publikacji.Na początek zastrzeżenie -Anime Studies: Media-Specific Approaches to Neon Genesis Evangelion nie odnosi się do słynnej franczyzy, która rozpoczęła się jako Shinseiki Evangelion w reżyserii Hideaki Anno (ur. w 1960) w japońskiej stacji TV Tokyo w latach 1995-1996 i która przez ostatnie 25 lat zaczęła reprezentować anime (w węższym tego słowa znaczeniu), w przeciwieństwie do filmów animowanych takich reżyserów jak Hayao Miyazaki (ur. w 1941), Mamoru Oshii (ur. w 1951) czy Satoshi Kon (1963-2010 1 . W tej publikacji pierwszy serial telewizyjny EVA -tego skrótu będę używać dalej -stanowi podstawę do badania anime jako zagadnienia odrębnego od badania animacji, choć z nim 1 Romanizacja słów japońskich podąża za zmodyfikowaną transkrypcją Hepburna, ze znakami diakrytycznymi wskazującymi samogłoski przedłużone, z wyjątkiem cytatów, w których pojawiają się one w podstawowym angielskim, w globalnie ustalonych nazwach miejsc (takich jak Kioto) oraz w nazwach własnych, np. największych wydawnictw (takich jak Kodansha). Jednakże nazwiska są, bez wyjątku, zapisywane według reguły Zachodu, tj. imię poprzedza nazwisko.