This text aims at a description of the famous manifesto published by the group Tel Quel in France in 1968. The author gives a short analysis of chosen texts by Michel Foucault, Jacques Derrida, Roland Barthes and particularly Julia Kristeva. The analysis shows important links between politics and literary theory of the Tel Quel. It also shows the way that politics and theory (based on such intertexts as Marx, Freud and Lacan) influenced new notion of the text, of the intertextuality and the others.

* Jest to fragment przygotowywanej w tej chwili przez autora książki z zakresu krytyki genetycznej, a zatytułowanej Semiografia rękopisu. Artykuł poświęcony przed-tekstom i ich wpływowi na re-lacje intertekstualne. Badanie przed-tekstów umożliwia odsłonięcie re lacji intertekstualnych, które w znaczący sposób uzupełniają dotychczasowe interpretacje poszcze-gólnych utworów. Uświadamiają też f akt, ż e tekst raz j uż wydrukowany pozostaje otwarty, nieskrępowany i nieograniczony – dzięki badaniom jego przed-tekstów perspekty-wy lektury ulegają znaczącemu rozszerzeniu i pozwalają postawić wiele znaczących pytań ściśle związanych z ge-nezą tekstu. Przestrzeń intertekstualna nie ogranicza się jedynie do ś wiadomych, teleologicznych referencji, ponie-waż otwiera się na pole nieświadomego.

publikując w 1988 roku recenzję amerykańskiej edycji Mojego wieku, określił Aleksandra Wata słowami "Prophet of Lubyanka" 1 . W tytule tej recenzji zawiera się bardzo ważna wskazówka dotycząca lektury -Wat jako profeta, który obwieszcza światu swoje doświadczenia i proroctwa, ale czyni to za pomocą słowa mówionego. Cameron czyta Mój wiek w sposób właściwy zachodnim odbiorcom, zwłaszcza wtedy, w 1988 roku, kiedy ukazało się pierwsze obcojęzyczne wydanie pamiętnika mówionego. Wpisuje dzieło w kontekst innych opowieści o Rosji, jakie wyszły spod piór zachodnioeuropejskich pisarzy, zwraca szczególną uwagę na kwestie religijne, także na drogę przebytą przez intelektualistę, który staje się satelitą komunizmu, również na to, w jaki sposób od niego się odcina. Ustawia Wata obok Aleksandra Sołżenicyna i pisze dobitnie w zakończeniu recenzji: "What Solzhenitsyn did for the camps, Wat has done for the prisons [Co Sołżenicyn zrobił w sprawie obozów, Wat zrobił w sprawie więzień]". To bardzo ważna recenzja, która pokazuje jednoznacznie, że Mój wiek nie jest książką skierowaną wyłącznie do czytelników polskich czy też -szerzej -do czytelników w Europie Środkowej lub Wschodniej. Jest dziełem o szczególnym znaczeniu także w literaturze światowej, które doczekało się ostatecznie przekładów na język angielski, francuski, niemiecki, holenderski, hiszpański, włoski, rumuński i we fragmentach również na rosyjski 2 .Chcę tu mówić o przygotowaniach do nowej edycji słynnego dzieła Aleksandra 1

No abstract