Przedmiotem rozważań niniejszego artykułu są zagadnienia związane z kryzysem migracyjnym w UE w latach 2014–2016. W artykule została dokonana analiza ilościowa zjawiska uchodźctwa do państw UE, w tym i Polski. W artykule przedstawiono reakcję społeczeństw poszczególnych państw unijnych na napływ osób poszukujących ochrony międzynarodowej po 2014 roku oraz próby rozwiązania problemu imigracyjnego na poziomie UE. Uwypuklono w nim zjawisko napływu do Polski osób szukających schronienia oraz przeanalizowano pochodzenie i stan liczebny osób, które w badanym okresie otrzymały ochronę międzynarodową na podstawie różnych decyzji prawnych.

Kryzys imigracyjny w UE i sposoby jego rozwiązaniaStreszczenie: Przedmiotem rozważań niniejszego artykułu są zagadnienia związane z działaniami UE w zakresie rozwiązania kryzysu imigracyjnego w okresie od początku 2015 roku do końca pierwszego kwartału 2016 roku. W artykule dokonana została analiza ilościowa zjawiska imigracji do UE. Uwypuklono sytuację w Niemczech ze względu na największe zainteresowanie tym krajem ze strony potencjalnych uchodźców. Rozważaniu poddane zostały także polityka imigracyjna UE oraz działa-nia zmierzające do rozwiązania kryzysu imigracyjnego (w tym relokacja, przesiedlenie, powroty oraz współpraca z państwami pochodzenia imigrantów i tranzytu -Turcją, państwami Bałkanów Zachodnich i Afryki). W artykule pokazano rozłam w państwach członkowskich i tym samym brak solidarności w rozwiązywaniu problemu.Słowa kluczowe: imigranci, uchodźcy, kryzys imigracyjny, relokacja, przesiedlenie, Unia Europejska K ryzys imigracyjny jest największym wyzwaniem, przed którym stoi obecnie UE. Skłonił on instytucje unijne do wzmocnienia wewnętrznej solidarności i odpowiedzialności oraz zwiększenia pomocy państwom najbardziej narażonym na napływ imigrantów. W celu rozwiązania problemów związanych z kryzysem, Rada Europejska zdecydowała o podjęciu działań w trzech kierunkach. Do nich zaliczyła relokację/ przesiedlenia, powroty/readmisję/reintegrację oraz współpracę z państwami pochodzenia i tranzytu. Presja migracyjna, w 2015 i pierwszych miesiącach 2016 roku, była na poziomie dotąd niespotykanym. Społeczeństwa i państwa europejskie nie były na to przygotowane. Coraz głośniej wyrażały swój sprzeciw wobec przyjmowania kolejnych cudzoziemców. Powstały kryzys imigracyjny odsłonił problemy z zachowaniem solidarności i odpowiedzialności wewnątrz Unii Europejskiej.Badając powyższą problematykę, zasadne wydaje się postawienie kilku pytań badawczych: jakie rozmiary osiągnęła imigracja do państw UE w 2015 roku?, jakie decyzje podjęto na poziomie UE w celu rozwiązania napływu imigrantów?, jakie były reakcje państw na powstały kryzys? oraz czy w obliczu kryzysu udało się zachować jedność i solidarność w ramach państw członkowskich UE? Interdyscyplinarne podejście do badanego zjawiska wymusiło zastosowanie różnych metod badawczych, w tym metody analizy politologicznej, decyzyjnej, statystycznej i komparatystycznej.W 2015 roku, w ocenie agencji Frontex, dotarło nielegalnie na teren UE 1,83 mln osób (Greece, 2016) 1 . Był to wynik ponad 4 razy większy niż rok wcześniej. Cudzoziemcy zmierzali przede wszystkim do Niemiec, Wielkiej Brytanii i państw skandynawskich. Pochodzili oni najczęściej z państw Afryki Północnej, Wschodniej (Libia, Erytrea, Somalia, Nigeria) oraz Bliskiego Wschodu (Syria, Afganistan). Do Europy próbowali przedostać się przez Morze Śródziemne do Hiszpanii (tzw. szlak zachodniośródziemnomorski), Grecji (tzw. szlak wschodniośródziemnomorski,

No abstract

This paper examines communication processes between state institutions and migrants under the conditions of the COVID-19 pandemic. It aims to determine where migrants obtain their information on specific legal regulations and restrictions on rules of conduct in the public space and professional environment. This issue is examined through the example of Ukrainian labour immigration in Poland. Referring to the results of our survey research, it is established that in a crisis, when the importance of information in the public sphere increases and, at the same time, direct social contacts are restricted, the special role of the employer is revealed. The employer is perceived not only as an entity offering work, but also as an important channel of information about state policy, regulations and rules of conduct applicable in a crisis. These findings are an indication, on the one hand, for state institutions to take this role of employers into account in migration policy and, on the other hand, for employers themselves to be aware of their social role towards migrants and play it responsibly. We believe that the study, conducted in the first two months of the pandemic, has become very timely with the outbreak of the Ukrainian–Russian war.

The study contains a dataset from survey on the opinions of labour migrants from Ukraine in Poland, collected at the beginning of the COVID-19 pandemic. Participants (conducted in May and June 2020) were 617 migrant workers from Ukraine who remained in Poland during the first period of the pandemic in Poland. Due to limitations in face-to-face contact, the survey was conducted online (Google Forms questionnaire). The developed questionnaire was available in three languages: Ukrainian, Polish and Russian. The researchers were supported in sending the questionnaire by NGOs, Ukrainian minority organisations, as well as labour migrants from Ukraine who had participated in previous research conducted by the team. The questionnaire contained 34 questions (in three languages: Ukrainian, Polish and Russian), including attribute variables of the participants). Questions addressed issues such as perception of COVID risks, changes in the respondent's labor market situation, and assessment of their quality-of-life changes. The study will contribute to the knowledge of institutions and NGOs that work with labour migrants. The data collected provides a starting point for comparing the situation of migrant workers one year after the pandemic. The results of the study can be taken into account when planning migration management in the host country.