No abstract

This study examined the relationship between various aspects of religiosity (experiencing the existence of God, performing namaz (a specific prayer performed five times a day in Islam), fasting, praying, and abjuration) on depression severity and hopelessness in Turkish-Muslim university students. The Beck Depression Inventory and Beck Hopelessness Scale was administered to 634 students. The findings showed internal experience of the existence of God and frequency of performing namaz differentiated depression severity. As having an internal connection to God reduced depression severity, increased frequency of performing namaz was associated with higher levels of depressive symptomatology. Depression severity varied according to the fasting habits in a nonlinear fashion. Individuals who never fasted had the lowest levels of depression, whereas individuals who sometimes fasted had the highest levels of depression. Depression severity did not vary according to the frequency of prayer and abjuration. A decrease in hopelessness was observed among individuals who experienced a strong connection to God. Those who never prayed and always prayed showed comparable levels of hopelessness. Levels of hopelessness did not vary according to the frequency of performing namaz, fasting, or abjuration. The findings partially indicated that intrinsically religious individuals had lower levels of depression and hopelessness. No linear relationships were observed between depression and hopelessness and patterns of performing namaz, fasting, praying, and abjuration.

No abstract

Bu çalışmada, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti (KKTC) vatandaşlarının dindarlık görüntüleri, sosyo-demografik değişkenler açısından incelenmiştir. Araştırmanın verilerini toplamak üzere hazırlanan anket formunda cinsiyet, yaş, eğitim düzeyi, köken, ikamet gibi sosyo-demografik değişkenler ve "Bir yaratıcının varlığına inanma", "Allah'ın varlığını hissetme", "namaz kılma", "oruç tutma" ve "dua etme" sıklığını tespit etmeye yönelik dinî değişkenler kullanılmıştır. Tarama modelinde yürütülen çalışma, basit rastlantısal yöntemle seçilen 194'ü erkek, 207'si kadın toplam 401 kişiden oluşmaktadır. Verilerin analizinde t-testi, tek yönlü varyans analizi ve Pearson korelasyon teknikleri kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, kökene (Türkiye Göçmeni ve Yerli Kıbrıslı) göre dinî değişkenlerin tamamında Türkiye Göçmenleri lehinde anlamlı farklılıkların olduğu anlaşılmıştır. Katılımcıların dindarlık görüntülerinin cinsiyete, ikamete ve eğitim düzeyine göre anlamlı farklılaştığı, yaşa göre ise anlamlı bir fark bulunmadığı görülmüştür.

No abstract