The low initial SpO and SF ratio, respiratory acidosis, and SF ratio less than 195 at the first hours of treatment were related to unresponsiveness to HFNC therapy in our pediatric emergency department.

Although our results share some similarities with those of other reports, thrombocytosis was markedly increased in the severe group and served as the most predictive laboratory factor of clinical severity.

Amaç: Zehirlenmeler çocuk yaş grubunda sık görülen, hızlı tanı ve tedavi gerektiren, önlenebilir çevresel acillerdendir. Bu çalışmada zehirlenme nedeniyle başvuran hastaların epidemiyolojik ve klinik özellikleri incelenmiştir. Yöntemler: Haziran 2010-Ocak 2015 yılları arasında çocuk acil servisine zehirlenme nedeniyle başvuran hastaların hastane kayıtları geriye dönük olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya alınan 997 zehirlenme olgusunun, %55'inin kız olduğu görülmüştür. Hastaların ortanca yaşının 43 ay [çeyrekler arası aralık: 24-166], %58,1'inin 5 yaş altında, %30,7'sinin 12 yaş üstünde olduğu bulunmuştur. Zehirlenmelerin, beş yaş altında çoğunlukla erkeklerde (%57,5) ve tamamının kaza sonucu, 12 yaş üstünde ise kızlarda (%81) ve özkıyım amaçlı (%76,1) olduğu saptanmıştır. Olguların %84,7'si tek etkenle, %15,3'ü ise birden fazla etkenle zehirlenmiştir. En sık ilaçlarla (%56,7), ikinci sırada ise kostik/korozif maddelerle (%27,8) olan zehirlenmeler saptanmıştır. İlaçlar ile olan zehirlenmelerin en sık analjezikler (%26,9) ve santral sinir sistemi ilaçları (%24) ile olduğu görülmüştür. Hastaların %71,3'ünün asemptomatik olduğu, semptomatik hastalarda ise en sık gastrointestinal sistem bulguları olduğu bulunmuştur. İlaçlarla zehirlenen olguların %21'ine mide lavajı; %28'ine aktif kömür uygulanmış, %2'sine antidot tedavisi verilmiştir. Hastaların %92'si çocuk acil servisinden taburcu edilirken, 14 olgu (%1,4) yoğun bakımda tedavi edilmiştir. Beş yıl süresince zehirlenmeye bağlı mortalite gözlenmemiştir. Sonuç: Zehirlenmeler çocuk yaş grubunda morbiditenin önemli ve önlenebilir bir nedenidir. Beş yaş altı grupta kaza sonucu, adölesan yaş grubunda özkıyım amaçlı zehirlenmelerin sık olduğu, ilaçlar ve kostik/korozif maddelerle olan zehirlenmelerin en önemli neden olduğu bulunmuştur. Yaş gruplarına göre bu epidemiyolojik ve klinik özelliklerin bilinmesi, nedene yönelik hızlı tanı ve tedavi yapılmasını sağlayacak; gerekli önlemler alınarak zehirlenmelerin azaltılmasına katkı sağlayacaktır.

Background Scorpion envenomation is a common medical emergency in many countries, including Turkey. Severe systemic symptoms occur more easily in children and mortality rates are higher. The aim of this study is to describe the clinical effects and predictive factors affecting the clinical severity of scorpion envenomations in Western Turkey. Methods Two hundred one children (138 mild cases, 34 moderate, and 29 severe) with scorpion envenomation aged between 1 month and −17 years were included in the study. The patients’ demographic and laboratory characteristics were compared among clinical severity subgroups. Results The patients’ median age was 7 (4–11) years. The median age of the severe group was significantly lower than that of the mild and moderate groups (p < 0.001). Seventeen patients (8.5%) developed myocarditis, while no pulmonary edema was observed in any case. Leukocyte, neutrophil and platelet (PLT) counts, and plateletcrit (PCT) and glucose levels increased significantly with the severity of envenomation (p < 0.001). PLT counts and PCT levels exhibited positive correlation with leukocyte and neutrophil counts (p < 0.001, r = 0.781, r = 0.638, r = 0.772, and r = 0.629, respectively). Supraventricular tachycardia developed in 1 (5.9%) patient, and dilated cardiomyopathy in another (5.9%). No mortality occurred in any case. Conclusion Increased PLT counts and PCT levels may be helpful in evaluating clinical severity in patients with scorpion sting envenomation. The possibility of myocarditis development in children should be remembered and cardiac enzymes should be checked, even if patients are asymptomatic and cardiac enzymes are normal on admission.

Drowning is still one of the most important causes of the preventable mortality worldwide. Some patients should be treated with noninvasive ventilation immediately in the emergency department (ED). The practice of noninvasive ventilation has been increased recently in the paediatric ED. We present here three nonfatal drowning patients with pulmonary oedema and hypoxia who were successfully treated with noninvasive ventilation in the paediatric emergency department. All of the patients had aspirated sea water during swimming. In addition, two of the patients had aspirated water during snorkeling. Noninvasive ventilation was applied to the patients immediately in paediatric emergency service. All of the patient's clinical and radiological findings recovered rapidly. There are limited reports about use of noninvasive ventilation in nonfatal drowning cases in the paediatric emergency department. We emphasize that the early application of noninvasive ventilation should be a preventive method for reducing the morbidity of nonfatal drowning cases. (Hong Kong j.emerg.med. 2016;23:42-46)