The automotive sector plays a significant role in the Turkish economy in creating relatively high added value and employment and accelerating the country's global trade share. The sector is so substantial that it has become the leader in Turkish exports in the last decade. There are plenty of papers in the literature regarding the automotive sector and economic growth nexus and implementing various methods. Still, hardly any studies focus merely on the current account deficits the sector generates, incorporating an input-output analysis. This paper examines the automotive sector and current account deficit nexus through input-output analysis. The results highlight that the automotive sector is highly dependent on imports.

A surety bond is a three-party agreement between the contractor, the employer, and the surety in which surety ensures the contractor can fulfill the obligations regarding the contract against the employer. However, the usage of surety bonds in Turkey are quite different from USA and Europe. They are utilized in the place of letter of guarantee. Especially for the contractors with collateral shortage, the surety bond is much more advantageous than the bank letter of guarantee for the contractors since the surety bond does not reduce their credit limits within the banks. Thus, this paper aims to reveal the benefits of surety and targets increasing the awareness of surety bonds in Turkey.

Özet Dünya ekonomisinde 1980 yılından itibaren uygulanan ekonomi politikalarındaki yapısal değişime bağlı olarak, mal ve sermaye hareketlerinde serbestleşme gerçekleşmiştir. Söz konusu serbestleşme hareketleri sonucunda doğrudan yabancı yatırımlar hızla artmıştır. Dünya Yatırım Raporu'na (UNCTAD, 2018) göre, 2016 yılında 1,87 trilyon dolar olan küresel doğrudan yabancı yatırımlar, 2017 yılında yüzde 23 düşüş göstererek 1,43 trilyon dolar olarak geçekleşmiştir. Öte yandan yabancı yatırımcılar, yatırım yaptıkları ülkede ticari ve politik risklerle karşılaşabilmektedir. Yatırımcılarının karşılaşabileceği politik risklerin bertaraf edilmesini teminen geliştirilmiş farklı uygulamalar bulunmaktadır. Uluslararası anlaşmalara dayanan "tahkim mekanizması" ile Dünya Bankası ve İslam İşbirliği Teşkilatı bünyesinde faaliyet gösteren sırasıyla MIGA ve ICIEC gibi kuruluşların sunduğu "yatırım sigortası" bu uygulamaların başında gelmektedir. Bununla birlikte, başta Japonya ve Çin olmak üzere; İsveç, Finlandiya, Belçika gibi yurt dışı yabancı yatırımları yoğun olan ülkelerde mukim "İhracat Destek Kuruluşları" (Export Credit Agencies) tarafından da yatırım sigortası yapılmaktadır. Bahse konu kuruluşlar tarafından yapılan yatırım sigortası ile yabancı yatırımlar, yatırım yaptıkları ülkede karşılaşabilecekleri ve zarar oluşturabilecek politik risklerden korunmaktadır. Bununla birlikte, hali hazırda, yurt dışında yatırım yapan Türk yatırımcılarının karşı karşıya olduğu politik risklerin teminat altına alınmasına yönelik Türkiye'de faaliyet gösteren yatırım sigorta kuruluşu bulunmamakta olup, bu çalışma ile bu alandaki eksikliğin altının çizilmesi amaçlanmaktadır.

Bu çalışma ile G. Kore'de uygulanan ekonomi politikaları ve stratejilerin incelenmesi ve söz konusu uygulamaların Türkiye'de de geliştirilebilmesi için çeşitli politika önerilerinin sunulması amaçlanmaktadır. Yöntem-Bu çalışmada, ithal ikameci modelden başarılı bir şekilde ihracata dayalı sanayileşme modeline geçiş sağlayan ve günümüz itibariyle dünyadaki en büyük on birinci ülke ekonomisi konumuna sahip olan G. Kore'nin stratejik sektörlere yönelik olarak uyguladığı teşvik, AR-GE ve inovasyon politikaları incelenmektedir. Bulgular-Türkiye'de uygulanan ihracata dayalı sanayileşme modeline yönelik politikalar kapsamında; uluslararası piyasalarda rekabetçi konum elde etmek, yurt içindeki üretimi genişletmek; böylelikle istihdam yaratılması ve ülke ekonomisinin kalkınması hedeflenmiştir. Ancak günümüz itibariyle söz konusu serbestleşme politikaları sonucunda, Türkiye ekonomisi, hedeflenen seviyelerde büyüme ve istihdam yaratamamış; sürekli dış ticaret ve ödemeler dengesi açıkları veren bir konuma gelmiştir. Tartışma-Türkiye'nin de G. Kore gibi, sanayileşmede sektöre ilişkin seçiciliği ana ilke olarak benimsemesi gerekmektedir. Şöyle ki tüm sanayilerden ziyade, gelişme ve rekabet etme potansiyeline ve karşılaştırmalı üstünlüğe sahip olan stratejik sektörler belirlemek suretiyle; bahse konu sektörlerde üretimin desteklenmesine yönelik çeşitli teşvik politikaları izlemesi gerekmektedir. Zira G. Kore'nin seçilmiş (odak) sektörlere yönelik olarak uyguladığı politikaların incelenmesi, bu sektörlerin küresel değer zincirlerinden edindikleri pay ve bu deneyiminden yol gösterici derslerin çıkarılması, Türkiye'nin uzun dönem istikrarlı büyümeye ulaşmasına katkı sağlayacak nitelikte önemli bir örnektir.

1980 sonrası küreselleşme süreciyle birlikte Türkiye'nin de içinde bulunduğu gelişmekte olan ülkelerde, ithal ikameci sanayileşme modeli terk edilerek, ihracata dayalı sanayileşme modeli uygulanmaya başlanmıştır. Böylelikle Türkiye'nin küresel değer zincirine entegre olması ve küresel değer zincirleri içerisindeki payının artırılması hedeflenmiştir. Diğer yandan çeşitli sektörlerde birçok yabancı sermayeli şirket, üretim süreçlerini emeğin görece ucuz olduğu Türkiye'ye kaydırma yoluna gitmiştir. Bu durum Türkiye'de yerleşik üretici şirketler vasıtasıyla Türkiye'nin küresel değer zincirlerinden hedeflenen oranlarda pay alıp almadığı sorusunu da beraberinde getirmektedir. Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD) ve Dünya Ticaret Örgütü (DTÖ) tarafından BRICS, yeni sanayileşen ülkeler ve OECD ülkelerine ilişkin 1995, 2000, 2005, 2008 ve 2009 yıllarına yönelik girdi çıktı tabloları hesaplanarak oluşturulmuş olan "TIVA veri seti" ile ülkelerin ihracatında iç ve dış katma değerin katkısı araştırılmıştır. Bu çalışmada, OECD ve DTÖ tarafından oluşturulmuş olan söz konusu TIVA (Trade in Value Added) veri seti ile Türkiye'nin küresel değer zincirleri içindeki konumu ve ihracat içerisindeki yabancı ve yerli katma değer payı tartışılmaktadır.