Wstęp 1Rzeczywistością człowieka jest jego codzienne funkcjonowanie w róż-nych obszarach. Codzienność rozumiana jako najbardziej oczywista, obecna w bezpośrednim doświadczaniu, najbardziej realna, przemożnie narzucająca się naszej percepcji forma bytu 2 . Zdarzenia społeczne zawsze dzieją się w jakimś konkretnym aspekcie. Jednym z nich jest kontekst społeczny, na który składają się m.in.: życie rodzinne, praca, rozrywka, konsumpcja, choroba, edukacja, sport, religia, polityka i wiele innych 3 . Istotą każdego człowieka jest chęć dobrego funkcjonowania praktycznie we wszystkich tych obszarach -bycie pełnoprawnym uczestnikiem społecznej rzeczywistości, korzystając z jej dóbr w najpełniejszym zakresie. Codzienność, jak pisze Werner Berg-1 Niepełnosprawność jest pewnego rodzaju stygmatem, a ten "pełni funkcję oślepiającą.Oznacza to, że z perspektywy potencjalnie stygmatyzującego osoba naznaczona jest widziana w sposób zredukowany do swoistego logo osoby, jakim jest stygmat. On też i tylko on, staje się źródłem oczekiwań i stereotypowego obrazu nosiciela. Inne cechy osoby są niedostrzegane i ulegają unieważnieniu lub marginalizacji. Obraz osoby stygmatyzowanej zostaje zredukowany do jej stygmatu (por. ta na wózku inwalidzkim, ten czarny, ta gruba)". E. Czykwin, Stygmat społeczny, Wydawnictwo Naukowe PAN, Warszawa 2013, s. . "Niepełnosprawność -cecha rzadko zawiniona przez osoby nią dotknięte -jest przyczyną pozbawiania tej grupy osób dóbr i przywilejów, z których korzystają osoby cieszące się pełną sprawnością". A.
