1961 Anayasası’nın 72. maddesi gereğince genel oy ile seçilen Cumhuriyet Senatosu üyelerinin üçte birinin iki yıl ara ile yapılan kısmi seçimler ile yenilenmesi gerekmekteydi. 1961 yılında yapılan Senato seçimleri sonrasında kısmi seçimlerin 1963 yılında yapılması planlanmış ancak bu seçimlerin bir yıl ertelenmesi kararı alınmıştır. İlk kısmi Senato seçimleri 7 Haziran 1964 tarihinde gerçekleştirilmiştir. Seçimler öncesi yapılan kanuni düzenlemeler çerçevesinde nispi temsil usulü benimsenmiş, bu sistemin kabulü ile ilgili olarak siyasi sahada yoğun tartışmalar yaşanmıştır. Siyasi partiler seçim propagandalarında çalışmalarını ve hedeflerini belirtmekten ziyade birbirlerinin söylemlerine itirazda ve eleştiride bulunmuşlardır. AP lideri Ragıp Gümüşpala’nın seçim arifesinde vefat etmesi nedeniyle partiler seçim propagandalarını durdurma kararı almıştır. İlk kısmi Senato seçimleri neticesinde oyların yarıya yakınını elde eden AP seçimden birinci parti olarak çıkmış, CHP yüzde 41 civarında bir oy ile ikinci parti olmuş, diğer partiler ise bu iki partinin oldukça gerisinde kalmıştır. Bu çalışmada 1964 yılında yapılan kısmi Senato seçimleri özelinde bir analizde bulunulmaya çalışılmış ve kapsam olarak seçim sürecinin ele alınması hedeflenmiştir.

Araştırmanın temel amacı dijital bağımlılıklar, sosyal bağlılık ve yaşam memnuniyetinin akademiklik yılmazlık üzerindeki etkisinin, lise öğrencileri açısından incelenmesidir. İlişkisel tarama modelinde tasarlanan araştırma, Türkiye genelinde 553 lise öğrencisinin katılımı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada; Dijital Bağımlılık (İnternet Bağımlılığı, Sosyal Medya Kullanım Bozukluğu, Dijital Oyun Bağımlılığı, Akıllı Telefon Kullanımı), Sosyal Bağlılık, Yaşam Memnuniyeti ve Akademik Yılmazlık ölçekleri kullanılmıştır. Veri analizinde betimsel istatistiklerin yanı sıra, korelasyon analizi ve yol analizi kullanılmıştır. Araştırmanın temel bulgusu dijital bağımlılıkların sosyal bağlılık, yaşam memnuniyeti ve akademik yılmazlık üzerinde negatif yönlü ve istatistiksel olarak anlamlı bir etkisinin bulunduğu yönündedir. Sosyal bağlılığın yaşam memnuniyeti ve akademik yılmazlık üzerinde pozitif ve anlamlı etkisi, yaşam memnuniyetinin de akademik yılmazlık üzerinde pozitif ve anlamlı etkisi araştırma sonucunda ulaşılan diğer bulgulardır.

Volunteering and social entrepreneurship are similar concepts that aim to do useful work for the benefit of people and society. While volunteering is defined as an activity for other people in the society without any financial gain, social entrepreneurship aims to create social value with entrepreneurial ideas and practices in order to meet more complex social needs.In this study, the relationship between volunteering motivations and social entrepreneurship tendencies of young people between the ages of 15-29 engaged in volunteering activities was examined by canonical correlation analysis. As a result of the analysis, a positive and statistically significant relationship was determined between volunteering motivations and social entrepreneurship tendencies.

Türkiye ekonomisinin sıkıntılı bir süreçten geçtiği dönemde Almanya’dan gelen işçi talebi ülkenin iktisadi açıdan rahatlaması, işsizliğin azaltılabilmesi ve döviz girdisinin arttırılabilmesi için bir fırsat olarak görülmüş, Almanya’ya işçi gönderilmesine karar verilmiştir. 30 Ekim 1961’de Almanya ile işçi gönderilmesine dair bir protokol imzalanmış ve toplu işgücü göçü bu protokol çerçevesinde olmuştu. Almanlar işçi taleplerini ve teminini İstanbul’da kurdukları Alman İrtibat Bürosu vasıtası ile gerçekleştirmişlerdir. Almanya’da çalışan Türk işçiler, sosyal ve kültürel açıdan önemli bir uyum sıkıntısı çekmişler; lisan problemi dolayısıyla sosyal haklarının takibinde zorluk yaşamışlardır. Dönem içerisinde Almanya’ya gönderilen işçi sayısı her geçen gün artış göstermiştir. Almanya’ya gitmek için talebin çok fazla artması ve yoğunluk oluşması ile birlikte bu konu üzerinde fırsatçılık ve dolandırıcılık olaylarına rastlanmıştır. Dönemin sonlarına doğru Almanya’ya işçi göçünde bir nebze olsun azalma yaşanmış, ancak bu azalmaya rağmen 1964 ve 1965 yıllarında Almanya’ya en çok işçi gönderen ülke Türkiye olmuştur.