Background Smoking rates in Greece are the highest recorded among OECD countries, but the historical and life-course evolution of smoking patterns is largely unknown. The present paper addresses this gap. Methods We produce nationally representative life-course trajectories of smoking and related mortality of eight generations of Greek men and women. We estimate the smoking–mortality correlation conditional on several confounders and project the estimates forward. Results We show that smoking prevalence among Greek men has plateaued at >60% for all but the youngest generation. For women, smoking prevalence is relatively lower, lags by several generations and follows a hump-shaped pattern. Smoking-attributable mortality is currently peaking for men (nearing 40% of total deaths) and is rising for women. We estimate that it takes ~20 years of smoking to maximize the smoking–mortality correlation (at 0.48 for men and 0.32 for women). Based on this estimation, we forecast that mortality rates will begin falling within the current decade. Conclusions The breadth of the Greek smoking epidemic has been high by international standards, reflecting the ineffective tobacco control efforts in the country. While smoking popularity fell during the Great Recession, policy vigilance is necessary to prevent a relapse once the economy recovers.

No abstract

Easterlin’s relative income hypothesis refers to the current income of young adults compared to the level of material aspirations acquired during childhood. The hypothesis implies that young individuals are expected to reduce fertility if their material aspirations grow at a higher rate than their incomes. This paper examines whether the same hypothesis holds true for marriage. A higher (lower) level of income combined with a lower (higher) level of material aspirations would increase (decrease) relative income and consequently could affect marriage rates. Thus, relative income might be one explanation for the “marriage paradox” which indicates that young adults in the United States retreat from marriage despite perceiving it as a milestone of their lives. One might also expect relative income to be a better predictor of marriage than absolute income. This is because, according to the Easterlin hypothesis, the behaviour of young adults reflects not only their response to changes in external conditions (e.g. absolute income), but also to past events they have experienced. We employ panel dynamic methods and causality tests for the United States that span the period from 1981 to 2016. Empirical analysis supports the relative income hypothesis. Causality tests indicate that the relationship runs mostly from relative income to marriage rather than the other way round. Relative income emerges as a stronger predictor than absolute income in all of the methods employed.

No abstract

Η παρούσα διατριβή αποβλέπει στην εξέταση τεσσάρων δημογραφικών γεγονότων υπό την προοπτική της οικονομικής επιστήμης. Ειδικότερα, επιχειρεί την διερεύνηση του σχετικού εισοδήματος του Easterlin ως προς την εξέλιξη των εξής δημογραφικών γεγονότων: του γάμου, της γεννητικότητας εκτός γάμου, και του φαινομένου της ηλικιακής μετάθεσης της γεννητικότητας εν γένει. Ο Easterlin θεωρεί ότι τα νεότερα άτομα λαμβάνουν τις αποφάσεις τους επί τη βάσει της σχετικής τους αφθονίας. Αυτό σημαίνει ότι προβαίνουν σε μία σύγκριση, μεταξύ της παρούσης (δυνάμει) κατάστασής τους, και εκείνης που βίωσαν κατά την διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας. Ως εκ τούτου, όσο υψηλότερο το επίπεδο διαβίωσής τους ως ανήλικοι, τόσο υψηλότερες οι απαιτήσεις τους στη νεότητά τους. Αυτή είναι, εν συντομία, η υπόθεση του σχετικού εισοδήματος του Easterlin. Προκειμένου να εξετάσουμε αυτήν την υπόθεση, χρησιμοποιούμε μίκρο-δεδομένα από την βάση IPUMS-CPS για την περίοδο μεταξύ 1976 και 2016. Το πεδίο της έρευνά μας είναι οι ΗΠΑ, και ειδικότερα οι λευκοί μη-ισπανοί πολίτες (λόγω προσβασιμότητας). Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την διατυπωθείσα υπόθεση. Το σχετικό εισόδημα των ατόμων νεαρής ηλικίας προκύπτει στατιστικά σημαντικό και στα τρία προαναφερθέντα δημογραφικά γεγονότα. Πιο συγκεκριμένα, το σχετικό εισόδημα συσχετίζεται αρνητικά με τη γεννητικότητα εκτός γάμου και του φαινομένου της μετάθεσης της γεννητικότητας εν γένει, αλλά θετικά με τα ποσοστά γάμου σε αυτέ τις ηλικίες. Επιπροσθέτως, βρίσκουμε ότι το σχετικό εισόδημα προβλέπει καλύτερα τα ποσοστά γάμου και την μετάθεση της γεννητικότητας από το απόλυτο εισόδημα, τόσο ως προς το μέγεθος των συντελεστών, όσο και ως προς την στατιστική σημαντικότητα. Εν συνεχεία, εξετάζεται το φαινόμενο της ανάκαμψη της γυναικείας γονιμότητας (fertility rebound). Αυτό το φαινόμενο συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του 90 με αρχές του 00 και έλαβε χώρα, κατά κύριο λόγο, στις ανεπτυγμένες χώρες. Η μέχρι τούδε έρευνα το έχει εξετάσει ως προς τον δείκτη της ανθρώπινης ανάπτυξης (HDI) και το κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (GDP per capita). Στο αντίστοιχο κεφάλαιο, προσθέτουμε, επιπλέον, την παραγωγικότητα της εργασίας και τη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας. Η εξέτασή μας αυτή καλύπτει την περίοδο από το 1970 έως το 2016 για χώρες του ΟΟΣΑ. Σχηματίζουμε δύο ομάδες χωρών (υψηλού και χαμηλού εισοδήματος). Ο στόχος είναι να ανακαλύψουμε εκείνο τον παράγοντα (μεταξύ ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, παραγωγικότητας της εργασίας, συμμετοχής των γυναικών στην εργασία) για τον οποίο τα σημεία καμπής μεταξύ των δύο ομάδων βρίσκονται εγγύτερα, ή και ταυτίζονται (στατιστικά ασήμαντα). Τα εξαχθέντα αποτελέσματα φανερώνουν ότι αυτή η απόσταση ελαχιστοποιείται για την παραγωγικότητα της εργασίας. Στο πρώτο μέρος αυτής της εργασίας, και στηριζόμενοι στην δημογραφία, την οικονομική θεωρία, και ορισμένα πρόσφατα δεδομένα, παραθέτουμε μερικές σκέψεις επί του τελικού αποτελέσματος. Καταλήγουμε ότι η παραγωγικότητα της εργασίας αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα για την εκκίνηση της ανάκαμψης της γυναικείας γονιμότητας.