Zdalne nauczanie w sytuacji pandemii COVID-19 niespodziewanie stało się codzienną praktyką wielu polskich rodzin uczestniczących w procesie edukacji dzieci. Nowe okoliczności są uzasadnieniem podjęcia badań empirycznych pokazujących uwarunkowania, przebieg i ewaluację edukacji. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie opinii rodziców dzieci klas 1-6 szkoły podstawowej na temat realizacji procesu zdalnego kształcenia. Aby ukazać zalety i mankamenty zdalnej edukacji przeprowadzono analizę ilości czasu poświęcanego przez rodziców na naukę z dzieckiem oraz ogólną i szczegółową ocenę tego procesu. Analiza wyników badań pokazała, jak nauczanie zdalne wygląda w rzeczywistości i które obszary wymagają dalszej pracy.

Purpose: many researchers have already established that the 2019 COVID-19 pandemic poses a threat to adolescent psychological health. Studies on the COVID-19 pandemic mainly focus on individual psychological consequences, such as anxiety, depression or stress. The presented study added a family context to psychological analyses of the COVID-19 pandemic in adolescence. We examined the mediational effects of closeness to parents and perceived pandemic-related threats to relationships between personality (emotional stability and agreeableness) and stress in adolescents. Methods: in total, 413 students from secondary schools in southern Poland completed questionnaires measuring stress, personality, closeness to parents and experiencing threats with COVID-19. Results: the results demonstrated that closeness with parents in conjunction with experiencing family-related threats and threats related to lifestyle changes were mediators between adolescent personality traits and the intensity of the stress experienced. Conclusions: closeness with parents and threats experienced with COVID-19 mediate relationships between personality traits (emotional stability and agreeableness) and the intensification of stress in adolescents.

No abstract

The emotional development of children and teenagers in the media society. Developing the emotional maturity of children and teenagers is one of the most important aims of the educational process. The mass media has a great impact on individuals, therefore their role in shaping one's personality needs to be recognized and explained as they may facilitate the educational process. Ignoring the media's role or using it inappropriately poses a lot of dangers connected with the destruction of the child's emotional sphere, e. g. control disorders, a lack of emotional stability or the inability to deal with emotions in difficult situations. Professional support may help the individual to avoid these problems. Wychowanie dziecka i nastolatka do emocjonalnej dojrzałości jest jednym z podstawowych celów oddziaływań wychowawczych. Wśród środowisk, które mają istotny wpływ wychowawczy na jednostkę, należy dostrzec i wyjaśnić rolę, którą w procesie kształtowania osobowości wychowanka odgrywają mass media. Stwarzają one szansę na usprawnienie i udoskonalenie procesu wychowania. Pomijanie roli mediów lub ich niewłaściwe użycie stwarza wiele zagrożeń, wśród których podkreślić należy te, które wiążą się z destrukcją sfery emocjonalnej dziecka i nastolatka, a więc zaburzenia kontroli i stabilności emocjonalnej, brak zróżnicowania emocjonalnego czy też nieradzenie sobie z emocjami w trudnych sytuacjach życia. Profesjonalne wsparcie wychowawcze daje szansę uniknięcia zasygnalizowanych trudności.

Człowiek jako istota społeczna nieustannie spotyka innych ludzi. W czasach, gdy pojęciem "spotkanie" określa się także kontakt za pośrednictwem portali, komunikatorów czy telefonów, spotkanie nabiera nowego znaczenia -można się "spotkać", nie doświadczając obecności drugiego człowieka. Ksiądz Józef Tischner zwracał uwagę na głęboki wymiar ludzkich spotkań, pisząc: "Doświadcze-nie drugiego człowieka oznacza otwarcie dla mnie etycznego horyzontu mojego istnienia. W ramach tego horyzontu ja jako człowiek obcuję z drugim jako człowiekiem. Istotę tego obcowania stanowi pojęty egzystencjalnie d i a l o g do bre j woli. W dialogu tym chodzi o dobro i zło, o wartość i antywartość, o winę i niewinność, o czyste i nieczyste sumienie, o jakieś ludzkie życie i o ratunek od śmierci nieludzkiej. Dobro drugiego jest sprzężone z moim dobrem, a moje dobro z dobrem drugiego" 1 . Spotkanie z drugim człowiekiem jest otwarciem na etyczny horyzont myślenia, którego fundament stanową wartości. Odwołanie do nich pozwala na doświadczenie drugiego jako osoby, z którą może się dokonać wymiana dóbr. Angażując się w system pomocowy, człowiek przekazuje dobro, jednocześnie je otrzymując. Nawiązanie 1 J. Tischner, Myślenie według wartości, Kraków 1994, s. 387-388.