Giriş ve Amaç: Araştırma hemşirelerin etik eğitiminin meslek hayatına yansıması konusundaki duygu, düşünce ve görüşlerini ortaya koyarak etik eğitiminin şekillenmesine katkı sunmak amacıyla yapılmıştır. Yöntem ve Gereçler: Çalışmada, nitel araştırmalarda kullanılan veri toplama yöntemlerinden biri olan odak grup görüşmesi yöntemi kullanılmıştır. Araştırma, Aralık 2015-Ocak 2016 tarihleri arasında Ankara il sınırları içerisinde yer alan üniversite, eğitim araştırma ve devlet hastanelerinin dâhiliye, cerrahi ve yoğun bakım kliniklerinde çalışan ve çalışmaya katılmayı kabul eden ve eğitimleri sırasında etik eğitimi alan 21 hemşire ile gerçekleştirilmiştir. Toplam üç odak grup görüşmesinde elde edilen veriler tematik analiz yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Bulgular: Çalışmaya katılan hemşireler genellikle etik eğitiminde öğrendikleri bilgileri hatırlayamadıklarını, kinikte karşılaşılan vakalar üzerinde yapılan tartışmaların daha akılda kalıcı olduğunu belirtmişlerdir. Etik derslerinde öğrendikleri ile klinikte karşılaştıkları durumlar arasında çelişki yaşadıklarını; mesleki sınırların belirli olmaması, yönetimsel/ sistemden kaynaklanan sorunlar (malzeme-personel eksikliği, iş yükü fazlalığı) gibi pek çok faktörden dolayı nitelikli-kaliteli bakım veremediklerini ve dolayısı ile etik ilkelere uygun davranma konusunda yetersiz kaldıklarını belirtmişlerdir. Hemşireler etik eğitiminin önemli olduğunu, ancak teorik eğitimden çok, uygulamalı bir eğitim modeli benimsenmesinin eğitimin etkisini arttıracağını ve ayrıca eğitimin sürekli olması gerektiğini ifade etmişlerdir. Tartışma ve Sonuç: Sonuç olarak hemşireler etik eğitiminin önemli olduğunu ancak eğitimin kalıcı olması gerektiğini; etik eğitimleri sırasında öğrendikleri ve doğru olduğunu bildikleri tutumları, klinikte yaşanan pek çok faktör nedeniyle çalışma hayatına yansıtamadıklarını ifade etmişlerdir. Bu bağlamda, hemşirelik lisans eğitim programlarında etik eğitiminin klinik odaklı ve interdisipliner olması, mezuniyet sonrasında da eğitim verilmesi gerektiği önerilmektedir.-Introduction: This research was prepared as a qualitative study for the contribution to the ethics education studied during nursery education and reflections on nurses' practices by researching nurse's experiences. Methods: In this study, data were obtained by focus group discussion method used in qualitative research. This

Ülkemizde verem hastalığıyla mücadele bir sivil toplum kuruluşu olan verem savaş dernekleri ile başlamıştır. Bu amaçla ilk kurulan dernek Veremle Mücadele Osmanlı Cemiyeti'dir. Cumhuriyetin kuruluşundan sonra bu derneği İzmir, İstanbul, Ankara, Denizli gibi büyük şehirlerde kurulan verem savaş dernekleri izlemiştir. Verem mücadelesi ağırlıklı olarak bu dernekler, verem savaş dispanserleri (VSD) ve sanatoryumlar üzerinden yürütülmüştür. Ülkemizde 40'lı yılların ikinci yarısında Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı Verem Savaş Genel Müdürlüğü'nü kurmuş, çok sayıda dispanser ve sanatoryumu açarak hastalıkla aktif savaşı başlatmıştır. Hastalığın tedavisinin yanı sıra sosyoekonomik güçlüklerle mücadele edebilmek için dernekler içerisinde sosyal yardım komitelerinin yapılanması kaçınılmaz olmuştur. Bu çalışmada verem savaşında görev alan sivil toplum kuruluşları olan derneklerin ve tıp tarihi içinde bir miktar ihmal edilen sosyal komitelerin tarihi, Ankara Verem Savaş Derneği ve ona bağlı dispanserler örneği üzerinden incelenmiştir.

Spinal kord yaralanması (SKY) olan hastalara, nörolojik rehabilitasyon programı uygularken günlük yaşam aktivitelerini bağımsızlaştırmak, tekrar ellerini kullanmalarını, yürümelerini sağlamak en önemli hedeflerdendir. Ancak SKY sonucu nörojenik rejene-rasyon tümüyle gerçekleşmeyebilir, tam bir iyileşme olmayabilir ve klinik tabloda sekel/felç kalıcı olabilir. Bu nedenle SKY, yaşamı bir anda değiştiren, çok ağır özürlülük ve engellilik oluşturan felaketlerden biri olarak nitelenmektedir. 1,2

No abstract