AimMedical students’ perceptions of professionalism might reflect the impact of the current educational processes on their professional identity development. This study focuses on Ankara University Faculty of Medicine students’ perceptions of ‘good doctor’ along with the factors effective on the formation of these perceptions.MethodSix focus groups with 59 medical students from Grade-1 and Grade-6 were held. The transcripts of discussions were analyzed thematically.ResultsResults regarding ‘being a good physician’ mostly mirrored the findings of previous studies framing the medical professionalism concept. The thematic pattern of the discussions on the relation between professional development and medical education suggests that students suffer from a gradual erosion of perception during medical education. That the education cannot either change the person for the better or might downgrade the person instead of improving her/him were shared by participants from both grades. Students consider clinical practice and role models two main variables determining the person's qualification as a professional.ConclusionsThe formal and hidden programs determine the quality and efficacy of the professional education together. Attempts to restructure medical education must recognize the reciprocal dynamics between these two components and, thus, should carefully work out the practical aspect of the educational processes.

Giriş ve Amaç: Araştırma hemşirelerin etik eğitiminin meslek hayatına yansıması konusundaki duygu, düşünce ve görüşlerini ortaya koyarak etik eğitiminin şekillenmesine katkı sunmak amacıyla yapılmıştır. Yöntem ve Gereçler: Çalışmada, nitel araştırmalarda kullanılan veri toplama yöntemlerinden biri olan odak grup görüşmesi yöntemi kullanılmıştır. Araştırma, Aralık 2015-Ocak 2016 tarihleri arasında Ankara il sınırları içerisinde yer alan üniversite, eğitim araştırma ve devlet hastanelerinin dâhiliye, cerrahi ve yoğun bakım kliniklerinde çalışan ve çalışmaya katılmayı kabul eden ve eğitimleri sırasında etik eğitimi alan 21 hemşire ile gerçekleştirilmiştir. Toplam üç odak grup görüşmesinde elde edilen veriler tematik analiz yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Bulgular: Çalışmaya katılan hemşireler genellikle etik eğitiminde öğrendikleri bilgileri hatırlayamadıklarını, kinikte karşılaşılan vakalar üzerinde yapılan tartışmaların daha akılda kalıcı olduğunu belirtmişlerdir. Etik derslerinde öğrendikleri ile klinikte karşılaştıkları durumlar arasında çelişki yaşadıklarını; mesleki sınırların belirli olmaması, yönetimsel/ sistemden kaynaklanan sorunlar (malzeme-personel eksikliği, iş yükü fazlalığı) gibi pek çok faktörden dolayı nitelikli-kaliteli bakım veremediklerini ve dolayısı ile etik ilkelere uygun davranma konusunda yetersiz kaldıklarını belirtmişlerdir. Hemşireler etik eğitiminin önemli olduğunu, ancak teorik eğitimden çok, uygulamalı bir eğitim modeli benimsenmesinin eğitimin etkisini arttıracağını ve ayrıca eğitimin sürekli olması gerektiğini ifade etmişlerdir. Tartışma ve Sonuç: Sonuç olarak hemşireler etik eğitiminin önemli olduğunu ancak eğitimin kalıcı olması gerektiğini; etik eğitimleri sırasında öğrendikleri ve doğru olduğunu bildikleri tutumları, klinikte yaşanan pek çok faktör nedeniyle çalışma hayatına yansıtamadıklarını ifade etmişlerdir. Bu bağlamda, hemşirelik lisans eğitim programlarında etik eğitiminin klinik odaklı ve interdisipliner olması, mezuniyet sonrasında da eğitim verilmesi gerektiği önerilmektedir.-Introduction: This research was prepared as a qualitative study for the contribution to the ethics education studied during nursery education and reflections on nurses' practices by researching nurse's experiences. Methods: In this study, data were obtained by focus group discussion method used in qualitative research. This

No abstract

The aim of this study is to explore nursing students’ experiences with death and terminal patients during clinical education. A secondary analysis of qualitative data that were collected through 11 focus group interviews with nursing students was performed. Data obtained from the interviews were analyzed using thematic analysis. There were a total of 9 themes across 3 contexts. Data were grouped under the following themes: feelings experienced when encountering death for the first time, reactions to the first encounter with death, factors affecting the reactions to death, involvement in terminal patient care, being informed about the physical process that terminal patients are going through, students’ approach toward terminal patients and their relatives, health professionals’ approach toward terminal/dying patients/their relatives, changes in the ideas about death, and changes in the ideas about terminal/dying patients. The study shows a lack of guidance on the part of teachers who also avoid patients and families who are considered terminally ill.

No abstract