Anti-SARS-CoV-2 spike RBD (receptor-binding domain) IgG antibody levels were monitored in 1643 volunteer healthcare workers of Eginition, Evangelismos, and Konstantopoulio General Hospitals (Athens, Greece), who underwent vaccination with two doses of COVID-19 BNT162b2 mRNA vaccine (Pfizer) and had no history of SARS-CoV-2 infection. Venous blood was collected 20–30 days after the second vaccine dose and anti-RBD IgG levels were determined using CMIA SARS-CoV-2 IgG II Quant (Abbott) on ARCHITECT i System or ADVIA Centaur SARS-CoV-2 IgG (Siemens) on Centaur XP platform. From the total population of 1643 vaccinees (533 M/1110 F; median age = 49; interquartile range-IQR = 40–56), 1636 (99.6%) had anti-SARS-CoV-2 IgG titers above the positivity threshold of the assay used. One-Way ANOVA Kruskal-Wallis H test showed a statistically significant difference in the median of antibody titers between the different age groups (p < 0.0001). Consistently, Spearman’s correlation coefficient (r) for IgGs and age as continuous variables was −0.2380 (p = 1.98 × 10−17). Moreover, antibody titers were slightly higher by 1.2-mean fold (p = 3 × 10−6) in the total female population of the three hospitals (median = 1594; IQR = 875–2584) as compared to males (median = 1292; IQR = 671.9–2188). The present study supports that BNT162b2 vaccine is particularly effective in producing high anti-SARS-CoV-2 IgG levels in healthy individuals, and this humoral response is age- and gender-dependent.

Supplemental digital content is available in the text.

No abstract

No abstract

Ο στόχος της συγκεκριμένης διδακτορικής εργασίας είναι διττός: αφενός, εξετάζει την επιρροή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) στην εθνική πολιτική περιβάλλοντος και, αφετέρου, διερευνά τους κύριους αποτρεπτικούς παράγοντες που ευθύνονται για το έλλειμμα εφαρμογής. Η διαδικασία της τυπικής και πρακτικής υλοποίησης αποτελεί το κρισιμότερο τεστ για την αξιολόγηση του εξευρωπαϊσμού των δημόσιων πολιτικών. Εάν τα κράτη μέλη δεν συμμορφώνονται με τους ευρωπαϊκούς κανόνες, τότε δεν στοιχειοθετούνται μεταβολές στο εσωτερικό λόγω των υπερεθνικών πιέσεων. Αν και η ΕΕ, με όλους τους μηχανισμούς πίεσης που διαθέτει, έχει θετικό αντίκτυπο στο περιεχόμενο και τις δομές της πολιτικής, η Ελλάδα ταξινομείται στις «βραδυπορούσες» χώρες στον τομέα του περιβάλλοντος (Sbragia 1996). Έχοντας συμπληρώσει 35 χρόνια συμμετοχής στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, η ανταπόκριση της περιβαλλοντικής διοίκησης παραμένει παθητική. Η προβληματική υλοποίηση και η κακή απόδοση αποτελούν συστημικά χαρακτηριστικά της ελληνικής περίπτωσης.Αρκετοί υποστηρίζουν ότι η απουσία πολιτικής βούλησης, εξαιτίας του κόστους εφαρμογής των οδηγιών, αποτελεί την κύρια επεξηγηματική αιτία. Ωστόσο, τι γίνεται όταν οι κυβερνήσεις είναι πρόθυμες ή εξαναγκάζονται να τηρήσουν τις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις; Από την εξέταση των τριών μελετών περίπτωσης, καθίσταται εμφανές ότι η βούληση δεν αρκεί για την επίλυση των προβλημάτων. Η έρευνα, επικεντρώνοντας στο στάδιο της υλοποίησης, διακρίνει τρεις βασικές αιτίες για την ελλιπή εφαρμογή: α) χαμηλός βαθμός εμπιστοσύνης και συγκρουσιακή κουλτούρα β) διοικητική ανεπάρκεια και γ) θεσμικά προβλήματα. Μέσω της μελέτης της πολιτικής περιβάλλοντος, που είναι ένα από τα πιο ρυθμισμένα πεδία στην ΕΕ, προτείνεται ένα πλαίσιο ανάλυσης για την ερμηνεία της γενικότερης υστέρησης της χώρας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Η μεγάλη εικόνα απεικονίζει μια διαρκή ένταση ανάμεσα στις υπερεθνικές δεσμεύσεις και τις παραδοσιακές πρακτικές. Η εθνική ανταπόκριση συναρτάται με αυτές τις δύο αντίρροπες δυνάμεις, καθώς οι περισσότεροι κυβερνητικοί δρώντες επιστρατεύουν την στρατηγική της «διγλωσσίας», ώστε να εξισορροπήσουν μεταξύ των δύο.