No abstract

No abstract

No abstract

No abstract

In elk nummer van Critical Care vindt u een casus die de verschillende fases van een behandeling laat zien. In deze casus volgen we Jan die door onbekende oorzaak in het water belandt. Hij wordt gereanimeerd en opgenomen op de kinder-IC. Jan en zijn ouders maken een paar spannende dagen door. Kind te waterJan, een jongetje van anderhalf jaar, is zoekgeraakt. Op een onbewaakt moment is hij naar buiten gegaan. Opa en oom beginnen te zoeken. Opa vindt Jan in een sloot waar hij onder water ligt. De oom belt direct 112. Om 13.45 uur komt bij de Meldkamer Ambulancezorg (MKA) de melding binnen van de verdrinking van een jongetje van anderhalf. De centralist probeert via professionele vragen duidelijk te krijgen wat er aan de hand is. Op basis van deze gegevens besluit hij om het Medisch Mobiel Team (MMT-traumahelikopter) en een ambulance naar de plaats van het ongeval te sturen. Vliegende vaartDe traumaheli arriveert vrijwel gelijktijdig met de ambulance ter plaatse, 12 minuten na de melding. De opa en oom van Jan zijn nadat ze de ambulance gebeld hebben, direct gestart met hartmassage en mond-op-mondbeademing. Ambulancepersoneel en de trauma-arts maken een inventarisatie van de toestand en dit leidt tot de strakke behandelingsmethodiek volgens de principes van de Advanced Pediatric Life Support (APLS). Ondertussen gaat de reanimatie, onder begeleiding van de ambulanceverpleegkundige, samen met de oom gewoon door. De volgorde van de APLS is: ademweg vrij maken (A), beademing (B), circulatie (C).Jan reageert niet op aanspreken en er bestaat geen spontane ademhaling. De ademweg is bedreigd en dient dus verzekerd te worden. De arts besluit tot intubatie. Het slachtoffer wordt zonder complicaties oraal geı¨ntu-beerd met een gecuffde tube, maat 4.5. Er zijn goede thoraxexcursies te zien en er is ademhalingsgeruis te horen. Tijdens de hartmassage worden goede pulsaties gevoeld, maar Jan heeft nog geen spontane cardiac output. Hij is koud, zijn perifere bloedvaten zijn niet goed aan te prikken. Daarom wordt door de verpleegkundige van het MMT een botnaald in de linkertibia ingebracht.De richtlijnen voor het inbrengen van een botnaald zijn: indien er binnen 90 seconden of in drie pogingen geen intraveneuze toegang is verkregen, dient er een intraossale naald ingebracht te worden.De arts voelt in de lies, maar er zijn nog steeds geen spontane pulsaties te voelen. Er wordt nu adrenaline gegeven (dosering 10 mcg/kg lichaamsgewicht). Het gewicht van het slachtoffer wordt geschat op 12 kilogram. Na de tweede gift adrenaline heeft Jan weer een spontane cardiac output, met een frequentie van 100/ min.De ABC zijn nu onder controle. De arts besluit Jan naar de dichtstbijzijnde kinder-IC over te brengen. Omdat de transporttijd door de lucht slechts 9 minuten bedraagt en over de weg ruim 30 minuten, wordt in onderling overleg met het ambulancepersoneel besloten Erwin Ista, Drs. Drs., (*) regieverpleegkundige kinder-IC en verpleegkundig onderzoeker Critical care (2006) 03:149-152