Örgütler; belli amaçları gerçekleştirmek için bir araya gelmiş yapılardır. Amaçlara ulaşma yolunda etkili ve verimli olmayı temel ilke kabul eden örgütler, örgüt üyelerinin performansını en üst düzeyde tutmak zorundadır. Düşük personel devir hızı ve devamsızlık, tıpkı yüksek performans gibi örgütlerin amaçlarındandır. Üyelerden yüksek performans, düşük devir hızı ve düşük devamsızlık beklentisi, üyelerin örgüte olan bağlılıklarıyla ilişkilidir. Örgütsel bağlılık, ''örgüt bünyesinde yer alan bireylerin örgüte karşı hissettikleri bağlılık duygusunun gücü'' şeklinde tanımlanabilir. Bu çalışmada, hastanede görev yapan sağlık çalışanlarının örgütsel bağlılık düzeylerinin ve bunu etkileyen faktörlerin belirlenmesi amaçlanmaktadır. Bu amaçla çalışma 2019 yılında Artvin Devlet Hastanesi'nde görev yapan 184 sağlık çalışanı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verileri iki bölümden oluşan anket formu ile toplanmıştır. Anketin ilk bölümünde katılımcıların sosyo-demografik özellikleri ile ilgili 13 soru, ikinci kısmında ise Meyer ve arkadaşları tarafından geliştirilen "Örgütsel Bağlılık Ölçeği'' yer almaktadır. 18 maddeden oluşan ölçeğin duygusal bağlılık, devam bağlılığı ve normatif bağlılık olmak üzere üç boyutu vardır. Araştırma sonucunda sağlık personelinin örgütsel bağlılık düzeyi ortalamalarının 3,09 olduğu, eğitim durumunun, çalışma statüsünün, çalışılan kurumdan ve birimden duyulan memnuniyetlerin örgütsel bağlılık ve/veya boyutları üzerinde etkili olduğu saptanmıştır.

Amaç: Bu çalışmada hasta güçlendirme ve yaşam kalitesi arasındaki ilişkinin ve hastaların yaşam kalitesini etkileyen faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır.Yöntem: Araştırmaya bir üniversite hastanesinde 5 Şubat-25 Mayıs 2018 tarihleri arasında dâhiliye, göğüs hastalıkları, kardiyoloji ve genel cerrahi birimlerinde poliklinik başvurusu yapan kronik hastalar dâhil edilmiştir. Astım, diyabet, kronik obstrüktif akciğer hastalığı (koah), tiroid ve kalp rahatsızlığı bulunan hastaların dâhil edildiği bu çalışmada Small (2012) tarafından geliştirilen, Kaya ve Işık (2018) tarafından Türkçe geçerlilik ve güvenilirliği yapılan hasta güçlendirme ölçeği kullanılmıştır. Hastaların yaşam kalitesi ise The Euro Qol Group tarafından geliştirilmiş olan EQ-5D 5L ölçeğinin Hollanda ağırlıkları ile uygulanması ile değerlendirilmiştir. Rastgele örnekleme yöntemi kullanılmıştır ve 515 hasta araştırmaya dâhil edilmiştir. Araştırmanın verileri SPSS 23 programı ile analiz edilmiştir. Bulgular: Uygulanan hasta güçlendirme ölçeğine ilişkin ortalama skor 130,18 olarak gerçekleşmiştir. Hasta güçlendirme ile yaşam kalitesi arasında orta düzeye yakın pozitif yönlü bir ilişki bulunmuştur. Ayrıca yaş grubu ve kronik hastalık türünün hasta güçlendirme ve yaşam kalitesi skoru üzerinde değişikliğe yol açtığı belirlenmiştir.Sonuç: Bu çalışmada hasta güçlendirme ile yaşam kalitesi arasında ilişki olduğu ve hasta güçlendirmenin yaşam kalitesini artırdığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu yüzden hastaların güçlendirilmesine yönelik uygulamalara önem verilmesi, hastanın tedavisine aktif katılımının sağlanması ve uygulanacak politikaların bu doğrultuda planlanması önerilmektedir.

Bu çalışmanın amacı Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD) üye ülkelerinin UNICEF çocuk refahı sağlık göstergelerine göre karşılaştırılmasıdır. OECD’ye üye olan 38 ülke araştırmaya dahil edilmiştir. Araştırmada incelenen ülkelere ait UNICEF Çocuk Refahı Belgesinde yer alan “Bebek ölüm oranı, düşük doğum ağırlığı oranı, emzirme oranı (ilk 6 ay sadece anne sütü), aşılama oranı (difteri, tetanoz, boğmaca-kızamık), fiziksel aktivite (okul dışında fiziksel aktivite yapmama, okul dışında yoğun fiziksel aktivite oranı), 15-24 yaş arası intihar oranı” OECD göstergeleri değişkenleri kullanılmıştır. İncelenen ülkelere ait değişkenlerin ulaşılabilen son yıl verileri kullanılarak MOORA-Oran Yöntemi ile analiz edilmiştir. Tüm değişkenlerin çocuk refahında önem arz etmesi kabul edilmekle birlikte bu çalışmada sıralamanın ilk sıralarının belirlenmesinde emzirme oranları etkili olmuştur. Çekya, Şili, Slovakya ve Macaristan ilk altı ay sadece anne sütüyle beslenme oranlarında ilk sıralarda yer almaktadır. Bu ülkelerden ilk altı ay sadece anne sütüyle emzirme oranı en düşük olan %43,6 iken bu oranı en yakın takip eden Litvanya’nın ilk altı ay anne sütüyle emzirme oranı %39,8’dir. İlk altı ay sadece anne sütüyle beslenme oranlarında ilk sıralarda yer alan bu ülkeler genel sıralamada da ilk sıralarda yer almaktadır. UNICEF Çocuk Refahı sağlık göstergeleri çerçevesinde OECD ülkelerinin karşılaştırıldığı bu çalışmada beklenenin aksine OECD ülkeleri üzerinde gerçekleştirilen genel sağlık durumu araştırmaları sıralamalarından farklı bir sıralama elde edilmiştir. Bahsedilen çalışmalarda gelir seviyesi yüksek olan ülkeler ilk sıralarda yer alırken bu çalışmada Çekya, Slovakya ve Macaristan ilk sıralarda yer almıştır.

The issue of income distribution inequality has been one of the main investigations of macro economic problems, in last decades. The unrelieved increasing of inequality with several socioeconomic drawbacks within its factual structure, cannot be prevented in capitalist order. Inasmuch as, the problematic contains various and well rounded reasons. With the encouragement of the industrial revolution; capitalists, focused on economic growth, have not had the time to think about the problem of income distribution inequality. Although the government factor came into play to solve the problem, the dominance of capital debilitated the sovereign of governmental institution. It is generally known that the problem of income distribution inequality is in under developed and developing countries. However, the obtained data indicated that; the same drawback is encountered in developed economies. The most obvious exemplifications of this issue are the US and PRC economies. Both of them are the largest two countries in the world. Yet, both of them have high Gini index levels in the last instance. Additionally, though the high Gini coefficient data, the per capita GDP values are really well in the USA. This circumstance indicates that the upper-income groups have exceeding income levels.

Bu çalışma ile, Türkiye’de sağlık çalışanına yönelik şiddet olaylarının pandemi öncesi ve pandemi döneminde yazılı basında yer alma durumlarını değerlendirmek amaçlanmıştır. Çalışmada, Türkiye’de tirajı en yüksek dört gazetede yer alan haberler 18/02/2019-31/03/2021 tarihlerini kapsayacak şekilde retrospektif olarak taranmıştır. Yapılan taramalarda “hekim, doktor, hemşire, sağlık çalışanı, filyasyon ve şiddet, saldırı, darp, taciz, yaralama, hakaret, tartışma” anahtar sözcükleri kullanılmış ve ulaşılan haberler şiddet olayı içermeme, sağlık çalışanına uygulanmama ve tekrar eden haberler olmak üzere elenmiştir. Yapılan elemeler sonucunda toplamda 138 habere (pandemi öncesi=51 ve pandemi dönemi=87) ulaşılmış ve içerik analizi ile haberler değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda; pandemi döneminde şiddete en çok maruz kalan grubun diğer sağlık çalışanları olduğu; şiddet eylemini gerçekleştiren saldırganın çoğunlukla hastalar olduğu, bunu hasta yakınlarının takip ettiği ve genellikle fiziksel şiddete yol açtıkları; şiddet olayının gerçekleşme nedeni olarak sözlü tartışma ve pandemi ile ilgili uyarılardan ortaya çıktığı; şiddet olayının sonucunda soruşturma açıldığı ancak serbest bırakılmaların olduğu ve Türkiye’nin her bölgesinde sağlık çalışanına uygulanan şiddet haberlerinde artış gözlendiği bulunmuştur.