No abstract

No abstract

According to the biopsychosocial model, individuals are active processors of information and not passive reactors. Similarly to specific places rooted in each individual biography, education is rooted in the landscape of human existence -it designates specific choices, chances and opportunities which an indi- Key words: homeostasis, movement optimization, functional improvement.Słowa kluczowe: homeostaza, optymalizacja ruchu, usprawnianie funkcjonalne. AbstractLiterature on the subject and clinical practice indicate that the improvement of an individual's psychophysical functioning encourages multiplying and strengthening positive therapeutic effects. Approaches of Western and Eastern culture (selected aspects) have been included in deliberations on this issue. The purpose of this study was to adopt a multi-dimensional approach to improving functional efficiency through optimizing locomotion in the comprehensive treatment of the patient. The paper is the authors cognitive analysis based on the literature on the subject, including each author's own approach to clinical practice located at the interface of medicine, physiotherapy and psychology. Optimal functioning improvement considering the individual context of each patient is a common objective of the interdisciplinary therapeutic interaction.Obtaining maximum effectiveness in therapy is associated with enormous effort, complex skills, predisposition and other factors, which are the subject of growing scientific knowledge. StreszczeniePismiennictwo i praktyka kliniczna wskazują, że poprawa funkcjonowania psychofizycznego człowieka sprzyja pomnaża-niu i utrwalaniu pozytywnych efektów leczenia. W rozważaniach nad tym zagadnieniem uwzględniono wybrane elementy podejścia terapeutycznego kultur Zachodu i Wschodu. Celem prezentowanej pracy jest przedstawienie propozycji wielowymiarowego podejścia do podnoszenia sprawności funkcjonalnej poprzez optymalizację ruchu w kompleksowym leczeniu pacjenta. Artykuł jest efektem analizy poznawczej opartej na literaturze przedmiotu, z uwzględnieniem elementów wła-snego podejścia do praktyki klinicznej ulokowanej na styku medycyny, fizjoterapii i psychologii. W interdyscyplinarnym oddziaływaniu terapeutycznym wspólnym celem jest optymalne usprawnianie funkcjonalne, uwzględniające indywidualny kontekst każdego pacjenta. Uzyskanie maksymalnej skuteczności terapii wiąże się z olbrzymim wysiłkiem, złożonymi umiejętnościami, predyspozycjami i innymi czynnikami, będącymi przedmiotem rozwijającej się wiedzy naukowej.

Contextualisation is the process of identifying specific factors of a patient's life situation, which is focused on individualised care. In the light of reference books, contextualisation is an integral part of therapy with an active participation of the patient and/or his/her carers. Among many factors that constitute the functioning of a person, family and socio-material situation, access to professional health care, and the ability to exercise self-care are major contextual factors of the patient's health situation. The purpose of this article is to draw attention to the fact that the limiting oneself exclusively to algorithms as procedures based on the best evidence (best evidence medical research-BEMR) may raise the specific danger of underestimating the variability of individual responses of the human body under the influence of factors forming a personal context. The phenomenon of contextualisation in the treatment of an individual patient is still not adequately disseminated, although it is an important element in the decision-making process, with proven impact on the efficiency and quality of care and satisfaction of a patient. Streszczenie Kontekstualizacja to proces identyfikowania specyficznych czynników sytuacji życiowej konkretnego pacjenta, ukierunkowany na zindywidualizowanie opieki medycznej. W świetle literatury przedmiotu kontekstualizacja stanowi integralną część terapii z aktywnym udziałem pacjenta i/lub jego opiekunów. Wśród wielu czynników składających się na całość funkcjonowania danej osoby sytuacja rodzinna, społeczno-materialna, dostęp do profesjonalnej opieki zdrowotnej, a także możliwości sprawowania samoopieki stanowią główne czynniki kontekstowe sytuacji zdrowotnej pacjenta. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na fakt, że ograniczanie się jedynie do algorytmów jako procedur opartych na najlepszych dowodach (best evidence medical research-BEMR) może rodzić konkretne niebezpieczeństwo niedoszacowania zmienności indywidualnej odpowiedzi organizmu człowieka pod wpływem czynników tworzących osobisty kontekst. Uwzględnianie fenomenu kontekstualizacji w terapii indywidualnego pacjenta wciąż jeszcze nie jest należycie rozpowszechnione, mimo że stanowi ważny element w procesie podejmowania decyzji o udowodnionym wpływie na skuteczność i jakość terapii oraz satysfakcję pacjenta.

Słowa kluczowe: ból przewlekły, zespół wieloobjawowego bólu miejscowego, leczenie interdyscyplinarne. AbstractThe aim of this study is to present the medical and psychological problems which occurred while diagnosing and treating a 42-year-old woman with complex regional pain syndrome (CRPS). It presents a description of somatic and emotional symptoms, social problems, and problems in diagnosis and treatment (left lower limb). Based on the described symptoms, it must be stated that there are specific premises to claim that the studied case fulfils the criteria of complex regional pain syndrome. Data concerning the patient's psycho-emotional state were taken from a semi-structured interview, the degree of intensity of automatic negative thoughts, and psychological manifestations of hyperactivity by deep limbic system, developed by D. Amen. The patient had symptoms from a few categories, including sensation, reduced mobility, and trophic symptoms (skin lesions). Due to the complex nature of the formation of CRPS pain and associated disorders that are difficult to treat, multidisciplinary therapy was recommended. StreszczenieCelem pracy jest przedstawienie problemów medycznych i psychologicznych pacjentki z wieloobjawowym bólem miejscowym kończyny dolnej. Przeanalizowano postępowanie, jakiemu była poddana pacjentka w trakcie diagnozy i leczenia. Praca zawiera opis objawów somatycznych i emocjonalnych, problemów socjalno-społecznych oraz trudności w diagnozowaniu i leczeniu 42-letniej kobiety, która po okresie konsultacji w różnych placówkach medycznych zgłosiła się do poradni leczenia bólu. Wśród wielu objawów skoncentrowano się na opisie takich problemów, jak nieproporcjonalnie do pierwotnego bodźca silny ból oraz cierpienie z powodu narastającego poczucia niesprawności. Dane dotyczące stanu psychiczno-emocjonalnego pochodziły z wywiadu semistrukturalnego, pomiaru psychologicznych przejawów nadaktywności głębokiego układu limbicznego w opracowaniu D. Amena. Z bólem nieproporcjonalnym do zdarzenia zapoczątkowującego współwystępowały objawy z kilku kategorii, w tym objawy troficzne (zmiany skórne), zmiany w zakresie czucia, zmniejszenie ruchomości. Ze względu na złożony charakter oraz fakt, że towarzyszące zaburzenia są trudne do leczenia, uzasadniona jest wielodyscyplinarna terapia.