According to Cerulli and Mariotti (2014), developing students' knowledge in transforming or simplifying radical expressions poses a significant challenge for teachers. The mastery of the said skill is needed on the proceeding topics on Grade 9 Mathematics such as the operations involving radical expressions. This study aimed at testing the effectiveness of integrating a game based learning in the form of a game board called Game of the Radicals in teaching simplifying radicals. It described the performance of group of students in simplifying radicals before and after a series of playing the Game of the Radicals using pre-test and post-test design and test whether there is significant difference between the pre-test and post-test scores of the subjects under study. This study was conducted to selected Grade 9 (15) students of College of the Immaculate Conception during the A.Y 2019-2020. The study used the pretest-posttest experimental design of research. This study utilized T-test for dependent sample to test whether there is a significant difference between the pre-test and post-test scores of the groups. Results showed that, it made enough statistical evidence to have concluded that There is a significant difference in the problem solving skills of subjects in the pre-test and post-test of the group of subjects. Thus, this result implies that using Game of the Radicals in teaching simplifying radicals is a great tool to master the said competency. Also, curriculum developers may consider integrating the use of modified board games in teaching Mathematics.

No abstract

Washback of diagnostic tools targeted to young migrant learners has been an under-researched area in the language assessment field. This paper explores teachers’ perceptions on the Greek Diagnostic Language Assessment (GDLA) tool recently introduced into the SL preparatory classes of the Cyprus primary education. The tool’s implementation coincides with the launch of a new SL curriculum. The objective is fourfold: (1) to examine GDLA’s washback effects on teaching/assessment, (2) to investigate washback’s variability with respect to several contextual variables, (3) to collect feedback on the perceived credibility of the tool, and (4) to reflect on the use of the GDLA tool as a lever of instructional reform in support of curricular innovation. The study employs a mixed-methods approach and draws on (a) quantitative data (questionnaire, 234 informants) and (b) qualitative data (interviews, 6 participants). The results indicate a positive and quite strong washback on teaching and assessment. However, they bring to the surface several misconceptions on the purpose and the implementation of diagnostic assessment, pointing to gaps in the teachers’ assessment literacy. They also bring into play school administration constraints. Finally, they imply that a diagnostic assessment aligned to a context-sensitive curriculum may bind the test to positive washback.

Η παρούσα διατριβή προτείνει τη διαμόρφωση μιας διαβαθμιζόμενηςφωνοτακτικής γραμματικής για τα διμελή συμφωνικά συμπλέγματα της νέαςελληνικής (NE) που εμφανίζονται σε θέση λεξικής έμβασης (#CC) μέσω τουσυνυπολογισμού φωνολογικών, φωνητικών και λεξικών παραμέτρων.Συγκεκριμένα, προτείνεται ότι η γραμματική γνώση των φωνοτακτικώνπεριορισμών που διέπουν τον ορθό σχηματισμό των #CC της ΝΕ είναι εγγενώςδιαβαθμιζόμενη, και η διαβάθμιση αυτή ορίζεται με γραμματικά και λεξικάκριτήρια. Το γραμματικά κριτήρια προσδιορίζονται βάσει της πυρηνικήςέννοιας του μαρκαρίσματος. Παράλληλα, εξετάζεται η επίδραση της λεξικήςσυχνότητας στη διαμόρφωση του συνεχούς διαβάθμισης. Ελέγχεται, δηλαδή, ηπιθανότητα κάποια #CC να θεωρούνται περισσότερο καλοσχηματισμένα σεσχέση με κάποια άλλα, εξαιτίας της περισσότερο εύρωστης λεξικής τουςαντιπροσώπευσης.Η διατριβή οργανώνεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος περιγράφονταιτα #CC της ΝΕ και διερευνώνται οι φωνοτακτικοί περιορισμοί που διέπουν τονορθό σχηματισμό τους. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται η λεξική διαβάθμιση τωνεπιτρεπτών στη ΝΕ #CC, όπως αντανακλάται στα στατιστικά δεδομένα πουβασίζονται στις καταχωρίσεις του λεξικού και στη γλωσσική χρήση.Προκειμένου, όμως, να ελεγχθεί αξιόπιστα η συμβολή τόσο της γραμματικήςόσο και του λεξικού στη διαμόρφωση της διαβαθμιζόμενης φωνοτακτικής, ηδιατριβή επικεντρώνεται στη διερεύνηση και την ανάλυση μιας αρκετάπεριφερειακής και ταυτόχρονα ‘ιδιοσυγκρασιακής’ ομάδας συμπλεγμάτων, οορθός σχηματισμός των οποίων αποτελεί πεδίο ανάδυσης συγκρουόμενωναπόψεων. Πρόκειται για τα άηχα εμποδιστικά μη συριστικά #CC /pt, kt, fɵ, xɵ,ft, xt/ (#ΟΟ[-sibilant/-voice]). Τα συμπλέγματα αυτά εγείρουν ποικίλεςαντιπαραθέσεις στη γλωσσολογική κοινότητα, οι οποίες επικεντρώνονται (α)στο φωνολογικό τους status, (β) στις ιεραρχίες μαρκαρίσματος που ταδιέπουν, (γ) στη συγχρονική ποικιλότητα που χαρακτηρίζει την πραγμάτωσήτους και (δ) στην αντιληπτική τους φύση.Στο δεύτερο μέρος της εργασίας επιχειρείται η διαμόρφωσηγραμματικών μοντέλων, τα οποία ενσωματώνουν τα στατιστικά δεδομένα πουπροκύπτουν από τη συχνότητα εμφάνισης και χρήσης των φωνοτακτικώνσυνδυασμών. Προκειμένου να μοντελοποιηθεί η εσωτερικευμένη φωνοτακτικήγνώση –έτσι ώστε η γραμματική αποτύπωση να υπερβαίνει τη δυαδική καικατηγορική διάκριση ‘γραμματικό’ vs. ‘αντιγραμματικό’ και ‘αποδεκτό’ vs. ‘μηαποδεκτό’– αξιοποιούνται μόνο θεωρίες που προβλέπουν στην αρχιτεκτονικήτους την έννοια της φωνολογικής διαβάθμισης και επιδιώκουν όχι μόνο να τηνπεριγράψουν αλλά και να την ερμηνεύσουν και να την ποσοτικοποιήσουν.Εφόσον, όμως, τα #ΟΟ[-sibilant/-voice] παρουσιάζουν εναλλακτικές πραγματώσεις,οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις είναι λεξικά καθορισμένες, η γραμματική τουορθού σχηματισμού αντιπαραβάλλεται σε αρκετές περιπτώσεις με τηγραμματική της ποικιλότητας.Στο τρίτο μέρος, η διαβάθμιση των φωνοτακτικών περιορισμώνελέγχεται στην αντίληψη των φυσικών ομιλητών της ΝΕ μέσω δύοπειραματικών έργων: ενός έργου διαβαθμιζόμενης ιεράρχησης και ενός έργου συγκριτικής αποδεκτότητας. Στόχος της έρευνας είναι να αναδείξει το συνεχέςτης διαβάθμισης του ορθού σχηματισμού των #ΟΟ[-sibilant/-voice] στη γραμματικήτου ομιλητή και να παράσχει ανατροφοδότηση στο αρχικό φωνοτακτικόμοντέλο. Η πειραματική διαδικασία αναδεικνύει σε μεγάλο βαθμό τηγραμματική φύση της φωνοτακτικής γνώσης των φυσικών ομιλητών,αποκαλύπτοντας τους φωνολογικούς αντιληπτικούς περιορισμούς που τηδιέπουν. Έτσι, στο πλαίσιο της διατριβής προτείνεται η κατασκευή μιας‘αντιληπτικής γραμματικής’, η οποία βασίζεται στις αρχές της ΛειτουργικήςΘεωρίας του Βέλτιστου.Τέλος, τα ευρήματα της πειραματικής διαδικασίας αξιοποιούνται στηδιατύπωση προβλέψεων για την κατάκτηση των #ΟΟ[-sibilant/-voice] απόαλλόγλωσσους μαθητές της ΝΕ με διαφορετικές μητρικές γλώσσες, καθώςεπίσης και για τη διαμόρφωση μιας πρότασης άμεσης και έμμεσης διδασκαλίαςστο πλαίσιο ενός συνδυαστικού μοντέλου προφορικής επικοινωνίας.

We report on a case of morphological change in progress that falls within the scope of Greek grammatical gender. We interpret gender-related variation of Modern Greek feminine nouns in terms of cognitive and usage patterns, i.e. prototypicality and frequency. Our basic claim is that the observed masculine gender assignment to [+ learned] feminine nouns in -(o)s reveals the shifting boundaries of the specific inflection class and reflects the way in which linguistic use is imposed on linguistic structure through self-regulation. In order to investigate the motivation and the diffusion of the reported gender change, we focus on the use of individual nouns with overlapping gender assignment in written electronic data. The data analysis suggests that (i) gender change is motivated by prototypicality, strengthened by phonetic similarity, and consolidated by high frequency of use, and (ii) gender mobility is explicitly observed in specific text categories characterized by [– learned] style and informal context.