The objective of this research was to determine whether chronic (average 3.58 ± 1.56 years) deliberate adherence to low carbohydrate diets (LCDs) is associated with selected markers of metabolism, risk factors of cardiovascular disease (CVD), body mass and physical performance in apparently healthy middle-aged men (n = 12). The control group comprised age, body mass and height matched men using mixed diets (MDs). The diets used were registered for 7 days and analyzed in terms of the energy, carbohydrate, fat and protein contents. It was found that the diets used were isoenergetic, yet varied considerably in carbohydrate and fat content. The LCDs significantly intensified the ketogenesis process, increased resting blood total cholesterol (TC), high-density lipoprotein cholesterol (HDL-C), and heart rate, (HR) and decreased respiratory exchange ratio (RER) in relation to MD subjects. An exercise trial revealed significant impairment of exercise in subjects following the LCDs. The results showed that in the case where the subjects of two investigated groups did not differ in their somatic variables, long-term adherence to the LCDs was associated with substantially reduced exercise performance in apparently healthy subjects, along with an association with a small unfavorable effect on their lipid profile.

The popularity of fasting and restricted food intake is increasing. While the body’s adaptability to dietary insufficiency is crucial for health, molecular mechanisms of adaptive changes are not well understood. Here, we compared the effects of fasting and exercise on the expression of leukocyte genes and proteins involved in the storage, export, and acquisition of iron, an essential element with physiological roles. Healthy men participated in the study (age, 30–70 years; body weight, 60–100 kg; body mass index, 20–29.9 kg/m2). The participants performed an exercise test with a gradually increasing intensity until the individual maximum exercise capacity was reached, before and after 8-d fast. Blood samples were collected before, immediately after, and 3 h after exercise. Gene expression was analyzed by reverse-transcription quantitative polymerase chain reaction and protein levels were analyzed by immunobloting. Eight days of total starvation diet affected the body composition and decreased exercise capacity. Further, fasting decreased the expression of genes associated with iron storage and export, and increased the expression of genes involved in iron acquisition. Conversely, only PCBP2 protein increased after fasting; however, an upward trend was apparent for all proteins. In conclusion, the body adapts to starvation by adjusting iron economy.

Cancer is one of the leading causes of death in most countries in the world. In Poland, after cardiovascular disease, cancer is the leading cause of death, and the number of malignant tumors has more than doubled in the last three decades. Increased cancer mortality in the immediate future is expected to be mainly associated with lung cancer caused by smoking (both sexes), colorectal cancer (both sexes), breast cancer in women, and prostate cancer in men. It is estimated that 20 to 30% of all malignant tumors are diet-dependent, in which cases the cancer-inducing factors are the nutritional components of the food and the ‘hygiene’ of eating. Research by the Institute of Food and Nutrition in Warsaw indicates that an important factor in the prevention of cancer is also the individual’s state of awareness concerning diet. It is emphasized that running nutritional education programs, especially for children and adolescents, may help to limit the occurrence of diet-dependent cancers in Poland over the next few decades. The aim of this review is to assist the promulgation of knowledge about the importance of a high-quality diet in the prevention of cancer. The need for such knowledge is indicated by the upward trend in the incidence of these types of disease in Poland.

No abstract

Wnioski: Powyższe dane wskazują, że pomimo braku różnic wieku między badanymi kobietami i mężczyznami z podobnym lub różnym BMI istnieje wyraźna somatyczna determinacja płciowa, natomiast w obrębie tej samej płci, różniącej się wskaźnikiem BMI, wiek badanych jest czynnikiem determinacji somatycznej. Wykazano też, że badane wskaźniki somatyczne mają różną moc predykcyjną w zakresie oceny nadwagi i stopnia otyłości badanych kobiet i mężczyzn. . Dlatego też otyłość wymaga dokładnego zdiagnozowania oraz wieloetapowego i kompleksowego postępowa-nia terapeutycznego. Najczęściej określa się ją metodami antropometrycznymi z wyliczeniem wskaźnika masy ciała BMI, lecz jego graniczna wartość, określa-jąca występowanie otyłości, nie jest jednakowa w róż-nych częściach świata. W populacjach zachodnich za osoby otyłe uznaje się te, u których wartość BMI przekracza 30 kg × m -2 , natomiast w populacjach azjatyckich ta graniczna wartość wynosi 25 kg × m -2 . Dodatkowo zaobserwowano, że Azjaci mają większą zawartość tłuszczu niż ludzie Zachodu, przy takiej samej wartości BMI [10]. Należy podkreślić, iż pomimo szerokiego zastosowania wskaźnika BMI do oceny nadwagi i stopnia otyłości nie odzwierciedla on centralnego rozmieszczenia tłuszczu w organizmie, tak jak inne wskaźniki somatyczne, np. obwód talii (WC), stosunek obwodu talii do obwodu bioder (WHR), stosunek obwodu talii do wysokości ciała (WHtR) [1,11]. BMI wyraża tylko stosunek masy ciała do jego wysokości. Nie dostarcza informacji o zawartości tłuszczu w organizmie i wielkości beztłuszczowej masy ciała (FFM). Badania Flegal i wsp. [12] oraz Curtis i wsp.[13] wskazują, że wskaźnik BMI błędnie odzwierciedla stopień otyłości organizmu [14], a ponadto przyjmuje takie same kryteria nadwagi i otyłości dla kobiet i mężczyzn, przez co dodatkowo obniża wiarygodność diagnostyczną. Wskaźnik BMI wykorzystuje się najczęściej w ocenie nadwagi i stopnia otyłości, jednak dobrze jest stosować inne wskaźniki wagowo-wzrostowe, wyliczane na podstawie wysokości i masy ciała. Wskaźniki, które przyjmują odmienne kryteria kwalifikacyjne otyłości dla obu płci, cechuje większa wiarygodność [15,16].Celem prezentowanej pracy jest porównanie nadwagi i otyłości kobiet i mężczyzn na podstawie prostych wskaźników somatycznych: BMI, Queteleta, Rohrera i smukłości. 2 ). Otrzymane dane poddano analizie statystycznej przy użyciu programu SPSS Statistics 20. Oprócz statystyki opisowej (średnich arytmetycznych i odchyleń standardowych poszczególnych zmiennych) dokonano oceny różnic pomię-dzy grupą badanych kobiet i grupą badanych mężczyzn przy użyciu testu t-Studenta dla prób niezależnych. Natomiast w celu dokonania porównań międzypłcio-wych i wewnątrzgrupowych u badanych podzielonych na podgrupy względem BMI użyto dwuczynnikowej analizy wariancji. Test post hoc Bonferroniego użyto jedynie dla wykazania różnic pomiędzy podgrupami kobiet i mężczyzn o podobnym BMI. Za istotne statystycznie przyjmowano wartości przy p < 0,05. Materiał i metody WynikiCharakterystykę porównawczą grupy badanych kobiet i mężczyzn z n...