No abstract

No abstract

Objectives:The aim of this study was to compare the effect of two commercially available bulk-fill restorative materials on the fracture resistance of endodontically treated human molar teeth. Materials and methods:A total of 44 mandibular third molar were divided into four groups: Group 1; 4 mm thick bulk-fill fluid composite (SDR ™, Dentsply, Konstanz, Germany) was applied to the cavities. The restoration of the proximal walls and the occlusal region was completed with posterior composite (Valux Plus, 3M ESPE, St.Paul, MN, USA). Group 2; 4 mm thick fiber-resin reinforced bulk-fill composite (EverX Posterior; GC Corp., Japan) was placed in the cavities and the procedure in Group 1 was repeated. Group 3 (negative control group); no restoration was applied to the cavities. Group 4 (positive control group); comprised intact molar teeth without any treatment. The root canals were shaped using rotary instruments, irrigated with NaOCl, and obturated. All samples were incubated in distilled water at 37˚C for 1 week and then fracture strength test was performed. The values were recorded in Newton and the data were evaluated using Kruskal Wallis and Mann-Whitney U test.Results: No statistically significant difference (p >0.05 ) was observed between group 1, 2, and the positive control group. However, the bulk-fill fluid composite material showed higher fracture resistance than the fiber-resin reinforced composite material (p<0.05). The highest fracture resistance was observed in the positive control group.The fracture resistance of the negative control group was statistically lower than the other groups (p<0.05). Conclusions:Both of the bulk-fill restorative materials in endodontically treated teeth showed similar fracture resistance to intact teeth. In addition, the clinical use of the bulk-fill fluid composites may be recommended because of their high fracture resistance and ease of application.

Amaç: Endodontide geleneksel irrigasyon solüsyonu olarak sodyum hipoklorit (NaOCl) kullanımı rezin içerikli materyallerin dentine adeziv bağlanmasını zayıflatabilmektedir fakat; bu olumsuz etki antioksidan ajanlarla geriye döndürülebilmektedir. Çalışmada; NaOCl ile tedavi edilmiş dentine rezin esaslı bir kök kanal patının bağlanma dayanımını artırmada antioksidan ajanların etkisi değerlendirilmiştir. Gereç ve Yöntemler: 38 adet alt mandibular premolar diş kök kanalı distile su irrigasyonu altında resiprokal sistem kullanılarak şekillendirilmiştir. Şekillendirme sonrası kök kanalları 4 gruba ayrılmış (n=8) ve takip eden irrigasyon rejimleri uygulanmıştır: (1) %5 sodyum hipoklorit (NaOCl) 10 dk/ %17 etilen diamin tetraasetik asit (EDTA) 1 dk; (2) %5 NaOCl / %30 üzüm çekirdeği özütü (GSE) / %17 EDTA; (3) %5 NaOCl / %10 askorbik asit (AA)/ %17 EDTA; (4) distile su 10 dk (kontrol grubu). İrrigasyon prosedürleri tamamlandıktan sonra kanallar kanal patı ve güta perka ile dolduruldu. Örnekler; 7 gün boyunca 37 °C'de bir inkübatörde bekletildikten sonra bağlanma dayanımı testi uygulandı. Kalan 6 dişe solüsyonların grup ve tek irrigasyon protokolleri uygulandı ve SEM görüntüleri elde edildi. Bulgular: Üçlü bölgelerine göre bağlanma dayanımı değerlendirildiğinde; Grup 2 ile diğer gruplar arasında anlamlı istatistiksel farklılık gözlendi. Grup 2 her üçlü bölgesinde de en yüksek bağlanma dayanımı değerlerini gösterdi. Sonuç: Çalışmanın limitasyonları dahilinde; %30 GSE NaOCl'nin olumsuz etkilerini ortadan kaldırmak için kanal içi final irrigasyonda alternatif bir antioksidan olarak kullanılabilir.