We are a group of evocative autoethnographers who have been cooperating on various autoethnographic projects for several years. In the article, we deal with the problem related to the realization of a project concerning collective autoethnographic writing. The idea seemed quite simple: By referring to the previous events related to the writing of collective autoethnography and the event of current writing, we wanted to grasp what it is and what it does to us. It turned out to be much more difficult than we had thought. Our attempt to tell a story about the experience of experiencing collective autoethnographic writing was questioned during the process of writing. We started asking ourselves why our project had been falling apart. Did we experience something unspoken? This article is an insight into the unspoken matter. We are posing a question about reconsidering the inquiry of collective writing in the spirit of evocative autoethnography.

The article is a palimpsest created as part of the project of collective autoethnographic writing. Its multiple forms formed the basis for the community and the intensification of friendly writing. After the assemblies, there were remnants. The remnants of practices from which one could crack meanings―but these are not the most important ones. This peculiar collection of artifacts is presented with a frail hope that the remnants still contain a messianic promise which will spread like plague. Maybe the text will revive in your hands—by reading it, you will write another version with our ghosts. We are ghosts. In words. We haunt.

To jest performatywny tekst – zapis autoetnograficznego performance’u dotyczącego dydaktyki akademickiej. Pokazujemy dynamikę pracy podczas projektu „Autoetnografie studiowania”. Był to projekt dydaktyczny prowadzony przez kilka lat. Nasza prezentacja dotyczy najbardziej rozbudowanej i najowocniejszej jego realizacji w latach 2015/2016 (szerzej zob. Szwabowski, Wężniejewska 2017; Szwabowski 2019; Kaczmarczyk et al. [w druku]). W ramach projektu wykorzystano autoetnografię zarówno jako narzędzie dydaktyczne, jak również jako metodę badawczą. Studentki i studenci mieli stać się badaczami swojego życia (Richardson 2002) akademickiego – którym jesteśmy „życi”. Z odbiorców wiedzy przekształcić się mieli w jej producentów. Mieli przestać wyczekiwać, aż ktoś zacznie snuć im małe opowieści o tym, jakie ich życie jest i jak powinno wyglądać, opowieści o tym, kim są i kim powinni być, to znaczy: co powinni myśleć. Mieli spróbować spojrzeć na siebie okiem badacza, wyjść poza mury wytworzonego przez znaczenia świata, spróbować odczytać go i siebie w nim na nowo. Tekst został zaprezentowany na konferencji dotyczącej dydaktyki akademickiej. Zamiast przygotować typowy referat, postanowiliśmy pokazać, jak to się odbywało. Pokazać proces tworzenia znowu. Po raz kolejny. Tym razem jednak nie na papierze (nie w formie artykułu), lecz na żywo, z udziałem naszych ciał i towarzyszących nam emocji. To jedna z wielu opowieści. Powtórzenie – znowu inne (zob. Szwabowski 2019; Wężniejewska, Szwabowski 2017; Kaczmarczyk et al. [w druku]). Tekst składa się z opisu procesu jego tworzenia. Elementu performansu (wystąpienia na konferencji, któremu nadaliśmy formę przedstawienia teatralnego). Na zakończenie wyjaśniamy raz jeszcze nasze stanowisko odnośnie roli tekstu/przedstawienia oraz staramy się zwerbalizować emocje, które nam towarzyszyły, a także prezentujemy głosy innych osób.

This text is about teaching evocative autoethnography in higher education. The main part entitled ‘On stage’ is a record of the presentation at the “Ideatorium” conference devoted to academic teaching. We decided to talk about the project “Autoethnography of Study” which Oskar conducted at the University of Szczecin. Instead of describing, we showed what had happened. Or maybe what seemed to us – me, the lecturer and Paulina, the student – what had happened. This is an example of performative autoethnography.

In this article we use the co-autoethnography method to analyse the didactic screws. At the same time we are trying to loosen them.