Neoweberyzm (neo-Weberian state) jako sposób zarządzania w polityce innowacyjnej 1 Głoszona ostatnio, zwłaszcza po kryzysie lat 2008-2009, krytyka wykorzystywanych metod koordynacji polityki innowacyjnej (nowego zarządzania publicznego oraz governance) nie znalazła dotychczas odzwierciedlenia w zmianie zapisów dokumentów Unii Europejskiej warunkujących jej realizację. W unijnych opracowaniach preferowany jest mechanizm multi-level governance. Tymczasem jedną z głównych przyczyn niepowodzeń przy wdrażaniu strategii lizbońskiej należy upatrywać w nieuwzględnieniu konieczności funkcjonowania kompetentnej, myślącej długofalowo administracji publicznej. Podejście kładące nacisk na uzależnienie sukcesu wdrażania polityk publicznych od istnienia sprawnej administracji, nawiązujące do dorobku Maxa Webera, jest nazywane neoweberyzmem (neo-Weberian state). Celem niniejszego artykułu jest opisanie neoweberyzmu na tle innych podejść do zarządzania publicznego oraz wskazanie, jakie cechy posiada mechanizm koordynacji działań zbiorowych wykorzystywany przy projektowaniu założeń polityki innowacyjnej. Jako umożliwiający tę ostatnią przedstawiono proces wyodrębniania inteligentnych specjalizacji regionalnych na przykładzie województwa małopolskiego. Następnie zestawiono go z idealnotypicznymi cechami czterech modeli administracji: administracji weberowskiej, NZP, współzarządzania oraz modelu neoweberowskiego. Przeprowadzona analiza wskazuje, że proces ten posiada cechy współzarządzania oraz neoweberyzmu. Można oczekiwać, że podejście neoweberowskie będzie rozpatrywane jako alternatywny mechanizm koordynacji w kontekście planowania polityki innowacyjnej w najbliższych latach. Słowa kluczowe: mechanizmy koordynacji, neoweberyzm, polityka innowacyjna, inteligentne specjalizacje.

The discussion about 15-minute cities (also referred to as cities of short distances) has gained considerable momentum in the last decade. Thanks to the optimal spatial layout of these urban areas, their residents can meet most or all of their day-to-day needs within a short walk or a bicycle ride from their place of residence. This is especially important in the context of problems currently faced by most large agglomerations worldwide, the negative externalities caused by predominantly motorised transport and inappropriate spatial planning policies that entail substantial environmental and technical infrastructure outlays. The concept of spatial proximity to services played a key role in the empirical part of the present study, where Krakow’s layout was analysed in detail from the perspective of a 15-minute city. Krakow is a resident-friendly, inclusive city created primarily with local communities in mind. However, certain design flaws in terms of spatial proximity to services prompted us to reconsider how its specific spatial components operate. To achieve the study’s goal—a comprehensive assessment of Krakow as a 15-minute city—we proposed several solutions that can be made universally adaptable for other urban areas striving to meet the short distance criteria.

No abstract

No abstract