Since the early 2000s, Turkey has been going through a dynamic period of health reforms where the global push toward health statistics has converged with the state's pronatalist concerns over declining birth rates. Reproductive behaviors are now monitored via health information technologies such as centralized databases. The World Health Organization and the Turkish Ministry of Health celebrate these technologies as essential steps toward evidence-based health care delivery. The everyday realities of these technologies, however, are more complicated, especially for nurses and their patients. Drawing on ethnographic fieldwork in state-run health clinics in Istanbul, this article demonstrates how these data-driven health technologies build on nurses' gendered care labor and increase surveillance on urban poor and/or ethnoracially minoritized communities. In doing so, I argue that the datafication of reproduction operates as a particular mode of "reproductive governance" (Morgan and Roberts 2012) that reflects and reproduces existing social hierarchies and inequalities.

No abstract

Bu makale beyaz olmayan kadınların deneyimlerini göz ardı eden ana akım üreme hakları hareketine alternatif olarak ortaya çıkmış olan üreme adaleti (reproductive justice) kavramını ele alarak bu kavramın Türkiye bağlamında üreme ve doğurganlık politikalarını incelemek için bize ne sunduğunu tartışmaya davet ediyor. Bu amaçla ayrıcalıklı grupların çıkarlarını önceleyen “tercih” söyleminden daha kapsayıcı olan toplumsal adalet çerçevesine geçişle temsil edilen üreme adaleti kavramı üç ana başlık altında inceleniyor: çocuk sahibi olmama hakkı, çocuk sahibi olma hakkı, çocukları güvenli ve sağlıklı yetiştirme hakkı. Toplumsal adalet kapsamında üç ana başlık tarafından altı çizilen tema ise var olan hakların bütün bireylere erişilebilir ve uygulanabilir olması gerekliliğidir. Türkiye'de yakın dönemde gerçekleşen politik söylemler ve pratikler üzerinden ele alınan bu başlıkların her biri üreme siyasetine dair tartışmaların odağını kürtaj ve doğum kontrolünün ötesine taşımayı amaçlıyor. Makale üreme adaleti çerçevesinin hem değinmekte sınırlı kaldığı alanlara hem de potansiyellerine işaret ediyor.

No abstract

No abstract