Emotional eating is the act of eating to cope with stress and pressure, and it is assumed that this behavior increases as the level of self-control decreases. Several factors, including anxiety about winning and fear of injury, can cause stress in athletes. An athlete’s high mental toughness is closely related to their ability to easily cope with such stress factors. It is still a matter of curiosity how negative psychological factors affect emotional eating in athletes with low mental toughness. This study investigated the relationship between emotional eating and mental toughness in female wrestlers. Emotional Eating Questionnaire and Sports Mental Toughness Questionnaire were applied to 69 female wrestlers. The data were analyzed using descriptive statistics, T-test, ANOVA, and Pearson correlation tests. It was found that the participants were low emotional eaters and accepted all of the mental toughness sub-dimensions. There was a significant difference in emotional eating total score and “disinhibition" score according to nationality status (p<0.05). The findings suggested a positive and significant relationship between sub-dimensions of emotional eating and sub-dimensions of mental toughness (p<0.05). It was concluded that national female wrestlers tended to eat more emotionally than non-national athletes and had more difficulty preventing the urge to eat. As female wrestlers’ mental toughness levels increased, they tended to eat emotionally and felt guilty about eating.

Amaç: Fonsiyonel olarak ayak, koşma ve yürüme esnasında bir çok görev üstlenmekle beraber spor branşlarında önem arz etmektedir. Spor branşlarında farklı basış teknikleri ve farklı sportif hareketler ayağın normal basışını etkileyebilmektedir. Jimnastik sporcularının bacak bölgesi simetrikliğinin olduğu çalışmalarca gösterilmiştir, ayak basışıyla ilgili olarak da medial arklarının yüksek olduğu ve yaşa, spor yapma yılına bağlı olarak değişkenlik gösterebileceği bildirilmiştir. Bu çalışmanın amacı sağ dominant olup iki yılın üzerinde jimnastik sporu yapan sporcularda plantar basınç dağılımlarını statik ve dinamik pedobarografik ölçüm ile ortaya koyarak ayak basışları hakkında fikir yürütebilmektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Üsküdar ilçesi spor merkezlerine kayıtlı, 7-11 yaş aralığında, en az iki yıldır jimnastik branşına tabii olan kız sporcular dahil edilerek 15 olgu araştırıldı. Sporcuların statik ve dinamik ayak taban basınç değerleri pedobarografik cihaz ile ölçülmüştür. Statik pedobarografik ölçüm ayakta sabit duruş esnasında alınmış olup, dinamik pedobarografik ölçüm yürüme sırasında alınmıştır. Alınan ölçümler SPSS veri paketine aktarılmıştır. Verilerin değerlendirmesinde, tanımlayıcı istatistikler, Kruskal-Wallis testi, Mann-Whitney U testi, Spearman korelasyon analizi kullanılmıştır. Bulgular: Katılımcıların statik ölçümde dominant tarafları sağ olmasına rağmen plantar basınç yüzdeleri sağ ve sol arasında anlamlı düzeyde farklılık göstermemişti (p=0.05). Her iki ayakta katılımcıların ön ayak bölgesine göre arka ayak bölgesine daha fazla plantar yük verdiği bulunmuştur. Katılımcıların dinamik ölçümde sol ayakta en az orta ayak bölgesine, en fazla ise arka ayak bölgesine yüklendiği gözlenmiştir. Sağ ayakta ise en az orta ayak bölgesine yüklenme olurken, ön ve arka ayak bölgeleri arasında anlamlı bir farklılık gözlenmemiştir. Dinamik ölçümde ayağın yerle temas yüzdeleri incelendiğinde, sol ve sağ ayakta en az temas alanı orta ayak bölgesinde iken en fazla yerle temasın arka ayakta olduğu belirlenmiştir. Branşı yapma süresi ile ayak basınç değerleri arasında anlamlı düzeyde ilişki olmadığı tespit edilmiştir (p>0.05) Tartışma ve Sonuç: Jimnastik sporu yapan 7-11 yaş grubu kız sporcularda dominant tarafın ayakta duruş sırasında plantar basınç dağılıma etki etmediği söylenebilir. Dinamik ve statik analiz sonuçlarına göre jimnastikçilerde orta ayak bölgesine daha az yüklendikleri ve buna bağlı olarak pes cavus görülme olasılığının yüksek olabileceği sonucuna ulaşılabilir. Statik analiz sonuçlarına göre katılımcıların arka ayağa daha fazla yük vermesinden kaynaklı olarak ilerleyen aşamalarda plantar fasitis vb. ayak problemleri açısından risk taşıdıkları çıkarımında bulunulabilir.

Amaç: Bu çalışmanın amacı atletizm ve mücadele branşını en az bir yıldır sürdüren 7-11 yaş grubu çocuklarda ayak basış tipi ve postüral translasyonlar arasındaki ilişkinin belirlenmesidir. Materyal ve Metot: Çalışmaya Üsküdar spor merkezlerine kayıtlı atletizm ve mücadele branşlarından birini sürdüren 7-11 yaş arasındaki çocuk sporcular gönüllülük esasına dayalı olarak dahil edilmiştir. Katılımcılara, çalışmaya dahil edilme kriterlerinin sorgulandığı demografik form doldurtulmuştur. Ardından katılımcıların statik pedobarografik ve 3D postür ölçümleri alınmıştır. Verilerin istatistiğinde çarpıklık, basıklık değerleri, tanımlayıcı istatistikler, Bağımsız örneklem T testi, Fisher Freeman Halton Exact Ki-Kare testi ve Faktöriyel MANOVA testi kullanılmıştır. İstatistiksel anlamlılık için p