Interpersonal styles in adulthood are significantly associated with childhood traumatic experiences. Significant relations between early traumatic experiences and maladaptive interpersonal styles are mediated by early maladaptive schemas.

Çocuk evliliği ya da erken evlilik, gelişmemiş ya da gelişmekte olan ülkelerde yaygın olarak karşılaşılan  nemli bir kadın ve çocuk sağlığı sorunudur. Erken evlilikler genellikle resmi nikah olmaksızın, dini nikahla gerçekleştiği için kesin sayılara ulaşmak oldukça zordur. İstatistiklere bakıldığında ise, Türkiye’de yaklaşık olarak her dört kadından birinin on sekiz yaşından önce evlendirildiği görülmektedir. Çocukların erken yaşta evlendirilmeleri çocuk istismarının en yaygın görülen biçimlerinden biridir; fizyolojik ve psikolojik hastalıkların yanı sıra, aile içi şiddet konusunda da risk faktörüdür. Psikoloji alan yazınında erken evlilik olgusu ile ilgili son yıllarda çalışmalar yapılmaya başlanmış olsa da, bu çalışmalarda çoğunlukla nicel yöntemler kullanıldığı görülmektedir. Mevcut çalışmada ise erken evlilik deneyiminin anlaşılmasına odaklanılmıştır. Bu amaçla, çalışma kapsamında on sekiz yaşından önce evlendirilmiş, yaşları 30 ile 41 arasında değişen altı evli kadın ile yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmıştır. Görüşmelerin analizi Yorumlayıcı Fenomenolojik Analiz (YFA) yöntemi ile yapılmıştır. YFA katılımcıların yaşadıkları deneyimlere yükledikleri anlama önem verdiği ve deneyimin yaşandığı ve ifade edildiği kültürel bağlamı da göz  önüne aldığı için tercih edilmiştir. Analizler sonucunda “Eşle yaşanan olumsuz deneyimler”, “Eşin ailesi ile yaşanan deneyimler”, “Yeni rolle ilişkili zorluklar ve yetersizlikler” ve “Evlilik bilgisi” olmak üzere dört tema ve bu temalara bağlı alt temalar elde edilmiştir. Elde edilen temalar ilgili literatür eşliğinde tartışılmıştır.

No abstract

No abstract

Psikoterapi bir öğrenme süreci olup, bireyin davranış bozukluk larının veya hafif uyum bozukluklarının psikolojik tekniklerle tedavisi dir. Davranış tedavilerinde psikoterapinin bir öğrenme süreci olması önem kazanmaktadır. Tüm davranış tedavilerinde, uyumsuz veya sap kın davranışı ortadan kaldırmak ve sonra, yerine uyumlu davranışı kazandırmak amaçtır. Kaçındırma TedavisiDavranış tedavilerinde sık kullanılan üç yöntem; düyarlılaştırma (sensitization), operant koşullama (operant conditioning) ve kaçındırma tedavisi (aversive therapy)'dir (Eysencl ve Beeck, 1971). Murray ve Jacobson'a (1971) göre, bu üç iyi bilinen davranışsal yöntem eski ve temel öğrenme kuramlarından türetilmişlerdir.Kaçındırma tedavisi veya bir başka deyişle itici uyarıcılarla tedavi, istenmeyen ama arzu veya hoşnutluk veren duygusal davranışı ketlemek için operasyonel olarak itici uyarıcıyı uygulamayı içerir (Wolpe, 1973). Ralph'e (1971) göre, istenmeyen davranış örüntüsü ile itici uyarımı bir leştirmek ve böylece davranış ile iticilik, hoşnutsuzluk arası bağ kurmak amaçlanır. Bu bağın gelişimini ise, hedef davranışın terk edilmesi izler.Laboratuvarda deneysel olarak kaçınma davranışı aşağıdaki işlem yollarıyla sağlanır: Hayvan tabanına elektrik verilebilen bir kafese yer leştirilir. Yiyecek, yiyecek kutusuna düşürülmekte ve hayvan ona kolayca ulaşıp yemektedir. Tekrarlar sonunda hayvan, yiyeceğin düşme sesiyle yiyecek kutusuna yaklaşma alışkanlığını kazanır. Otonomik tepkiler, örneğin salgılama, gastrik hareketlerin artması kutuya yaklaş maya eşlik eder. Bir gün hayvan yiyecek kutusuna yaklaşırken, kutunun tabanından ayaklarına şiddetli şok verilir. Şok, koşullu kutuya yaklaş ma davranışını ketler ve acı, kaygı, motor olarak geri çekilme durum-