Amaç: Bu çalışma, COVID-19 küresel salgınının ilk döneminde bireylerin yeni koronavirüs (SARS CoV-2)/COVID-19 hastalığı hakkındaki bilgi ve COVID-19 korku düzeylerini incelemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntemler: Araştırma, 1 Haziran-1 Temmuz 2020 tarihleri arasında Sakarya ilinde araştırmaya katılmayı kabul eden bireylerde google form aracılığıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın örneklemini Sakarya’da yaşayan, sosyal medya ve interneti aktif kullanan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 1108 birey oluşturmuştur. Bulgular: Araştırmaya katılan bireylerin 789’u kadın ve katılımcıların yaş ortalaması 32,75±10,33 (18,00-75,00) yıldı. COVID-19 pandemi döneminde katılımcıların %61,9’u sigara ve %59,7’si alkol tüketim miktarında değişiklik olmadığını bildirirken; %43,0’ü sosyal medyada %45,2’si ise televizyon ve bilgisayarda her zamankinden fazla zaman geçirdiğini bildirmiştir. Bireylerin %65,1’inde mutfak alışverişinde artma, %50,8’inde yemek yeme miktarında artma ve %41,6’sında kilo alımı, %68,4’ünün fiziksel aktivitelerinde azalma, %30,6’sının uyku süresinde artma ve %26,4’ünde ise uyku süresinde azalma ve %76,4’ünde temizlik alışkanlıklarında artma belirlenmiştir. Bireylerin Haziran 2020 itibari ile %1,5’i (n:17) COVID-19 tanısı almış, %16,8’inin ise çevresinde COVID-19 nedeniyle ölenler vardır. COVID-19 hastalığı ile ilgili bilgi edinme kaynaklarının başında internet (%68), TV (%61,2) ve sosyal medya (%58,7) gelmekteydi. Bireylerin %86,3’ü karantina kurallara uyduğunu, %12,7’i ise kurallara kısmen uyduğunu bildirmiştir. Katılımcıların COVID-19 korkusu ölçeği puan ortalaması 18,52±6,13 (7,00-35,00) olarak bulunmuştur. Sonuç: Küresel salgın döneminde kısıtlama önlemleri nedeniyle evde kalan bireylerin sağlıklı yaşam alışkanlıklarını kalıcı olarak geliştirmeleri ve psikolojik olarak kaygıyla baş etme yöntemlerini artırmaya yönelik stratejiler geliştirmeleri gerektiği düşünülmektedir.

Amaç Bu çalışmada Streptozotosin (STZ) ile deneysel tip 1 diyabet oluşturulan sıçanların kan ve karaciğer dokularında oluşan oksidatif hasara karşı melatonin takviyesinin koruyucu etkisinin araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem Kırk adet yetişkin Spraque Dawley erkek sıçan; grup 1-kontrol grubu, grup 2-diyabet oluşturulan grup, grup 3-melatonin takviye grubu ve grup 4-diyabet ve melatonin takviye grubu olmak üzere dört gruba ayrıldı. Sıçanlara tek doz 60 mg/kg STZ İntraperitoneal (i.p.) olarak uygulanması ile diyabet oluşturuldu. Melatonin takviyesi ise 10 mg/kg/gün dozunda subkutan olarak (s.c.) 6 hafta boyunca uygulandı. Deney sonunda alınan karaciğer ve serum örneklerinde; glutatyon (GSH), katalaz (CAT) ve malondialdehit (MDA) düzeyleri spektrofotometrik yöntem kullanılarak ölçüldü. Bulgular Çalışma sonuçları diyabetik hayvanların serum ve karaciğer dokularında MDA düzeylerinin arttığını gösterdi. Melatonin uygulamasının her iki dokuda da MDA düzeylerini azaltıp, GSH ve CAT düzeylerini artırdığı veya düşmesini engelleyerek kararlı bir şekilde kalmasını sağladığı görüldü (p< 0,05). Sonuç Bu çalışma sonuçları, diyabetin komplikasyonlarının temel nedenlerinden birinin de oksidatif stres olduğunu vurgulayan ve kabul eden ortak görüşle uyumludur. Sonuçlarımız melatoninin diyabette artan oksidatif stres üzerinde iyileştirici etkisinin bulunduğunu ve melatoninin terapötik bir ajan olarak kullanılabileceğini göstermektedir.

Öz Amaç El hijyeni, sağlık bakımıyla ilişkili enfeksiyonların (SBİE) önlenmesinde en etkili, en kolay ve en ucuz yöntemdir. Bu çalışmada amaç; Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu'nda (SHMYO) öğrenim gören üniversite öğrencilerine verilen el hijyeni eğitiminin etkinliğini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler Çalışma, gerekli izinler sonrasında, Nisan 2017' de Sakarya Üniversitesi SHMYO' da yapıldı. Eğitimler, enfeksiyon kontrol hemşiresi tarafından verildi. Görüşme Eğitim öncesi (EÖ) ve eğitim sonrası (ES) öğrencilerden görüşme formunu doldurmaları istendi. Görüşme formu sosyodemografik bilgileri içeren dokuz soru, el yıkama alışkanlığı bilgilerini içeren iki soru ve el hijyeni bilgi düzeyini ölçmeye yönelik oluşturulan on soru olmak üzere toplam 21 sorudan oluşturuldu. Her soruya 10 puan verildi, testten alınabilecek maksimum puan 100' dü. Elde edilen veriler SPSS 21 programında değerlendirildi, p<0.05 anlamlı kabul edildi. Bulgular Çalışmaya 103 öğrenci katıldı. Öğrencilerin 24'ü erkek ve 79'u kadındı. Öğrencilerin 85'i 17-20 yaş arasında ve 18'i >21 yaş ve üzeriydi. Öğrencilerin 43'si tıbbi dökümantasyon ve sekrerterlik, 37'si ilk ve acil yardım, 15'i yaşlı bakımı, 5'i tıbbi laboratuvar ve 3'ü çocuk gelişimi bölümü öğrencisiydi. El yıkama alışkanlıkları değerlendirildiğinde; öğrencilerin %70,8'i sık sık el yıkadığını, %17,4'ü kirli temas sonrası ellerini yıkadığını, %9,7'si her tuvalet sonrası ellerini yıkadığını ve %2'si el yıkamadığını belirtti. EÖ el hijyeni bilgi düzeyi ortancası 70,0 [50,0-80,0] iken ES el hijyeni bilgi düzeyi ortancası 80,0 [65,0-90,0] olarak hesaplandı (p=0.018). Sonuç Eğitimle beraber öğrencilerin el hijyeni bilgi düzeyi arttı. Öğrencilere düzenli olarak verilecek olan teorik ve uygulamalı eğitimler sağlık personeli adaylarının uyumunu artıracağı düşünüldü.

Amaç Çocuğun diş sağlığı davranışlarının geliştirilmesinde diş hekimine olduğu kadar aileye de görevler düşmektedir. Çalışmada ilköğretim okullarında (İÖO) eğitim gören öğrencilerin velilerinin diş sağlığına yönelik bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve YöntemlerTanımlayıcı olarak planlanan çalışma, Nisan'2014 tarihinde Sakarya Arifiye ilçesine bağlı ilkokullarda okuyan öğrencilerin velileri ile yapıldı. Literatürden yararlanılarak oluşturulan 22 soruluk anket formu, çalışmaya katılmayı kabul eden toplam 288 veli tarafından doldurulmuş, veriler SPSS 21 programında irdelenmiştir.Bulgular Katılımcıların 268'i (%93.0) kadın olup yaş ortalaması 35.6 ± 8.5 (18-79) idi. Görüşülen velilerin 178'i ilköğretim, 60'ı ortaöğretim, 12'si önlisans, 38'i lisans mezunuydu.Diş fırçalama şekli sorulduğunda; 35'i sağa-sola, 68'i yukarı-aşağı fırçalama, 180'i sağ sol, yukarı aşağı ve dairesel fırçalama yöntemlerini sıralarken 5'i nasıl fırçaladığını bilmiyordu. Diş bakımı için velilerden 215'i diş fırçası, 33'ü kürdan, 26'sı diş ipi, 5'i diğer yöntemler kullanırken 9'u hiç diş bakım materyali kullanmamaktaydı. Velilerin 7'si kendi diş eti sağlığını çok kötü, 37'si kötü, 121'i orta, 78'i iyi, 16'sı çok iyi olarak tanımlarken; 29'unun kendi diş eti sağlığı hakkında fikri yoktu. Diş eti kanamasının nedenine 108'i bilmiyorum cevabı verirken; 80'i diş eti çekilmesi, 87'si diş eti iltihaplanması, 13'ü sağlıklı diş etine bağlı olduğunu ifade etti. Diş eti plağını 103'ü bilmezken; 109'u diş yüzeyindeki taşlar, 51'i diş yüzeyindeki tabaka, 25'i diş yüzeyindeki renklenme olarak belirtti. "Diş hekimi kontrolü neden önemlidir?" sorusuna 57'si erken teşhis, 145'i diş sağlığının korunması, 66'sı genel sağlığın korunması, 9'u ucuz ve kolay tedavi nedeni olarak yanıtlanmıştır.Sonuç Çalışmamızda, ailelerin diş eti hastalıkları ve diş plağı konularında yeterli bilgiye sahip olmadıkları görüldü. Oral hijyenin bilinmesi, sağlanması ve sürdürülmesi amacıyla erişkin eğitim planlamaları ile bilgi düzeylerinin artması gerekliliği düşünülmüştür. Anahtar KelimelerAğızdiş sağlığı, Ağız hijyeni, diş tarama programı, ilköğretim aileleri, bilgi düzeyi.

Smoking is an increasingly important public health problem because of the health problems it causes. We aimed to investigate whether there is a relationship between nicotine addiction level