In order to assess the validity of self-reported oral health data 319 subjects randomly selected from the respondents to an oral health survey were examined clinically. The level of agreement between the two methods of examination was estimated by the kappa statistic. Substantial agreement (kappa = 0.65) was found between the reported and observed number of remaining teeth and the difference between underreporting and overreporting was small. The results indicate that valid data for planning purposes and for monitoring changes in such oral health indicators as the proportion of individuals having 28 or more teeth, the proportion of subjects having a minimum of 20 functional teeth, the level of edentulousness and the presence of complete and partial dentures, can be obtained from postal questionnaires.

No abstract

No abstract

Levels of edentulousness were established for seven age groups by means of self-administered questionnaires. The percentage of edentulousness in the Icelandic adult population (18 years and over) was 20.7%. Edentulousness was first reported in the 35- to 44-year-olds and increased rapidly with age. Women had a higher level of edentulousness than men, and the percentage of edentulous people in Reykjavík was significantly lower than in towns, villages, and rural areas. The proportion of edentulous 35- to 44-year-olds and those 65 years old or older was significantly lower than in a similar study in 1985. The percentage of 18- to 79-year-old edentulous Icelanders in 1990 decreased considerably from the results of a national survey on oral health performed in 1962, mainly as a result of a major reduction of edentulousness in the younger age groups and among women.

Þær breytingar sem hafa orðið á fjölskyldulífi undanfarna áratugi hafa leitt af sér nýjar áskoranir í uppeldi barna. Þá upplifa margir foreldrar streitu vegna samhæfingar fjölskyldu- og atvinnulífs. Markmið rannsóknarinnar er að varpa ljósi á áskoranir í uppeldi 10–13 ára barna að mati umsjónarkennara. Aukinheldur að skoða sýn þeirra á hlutverk og ábyrgð foreldra og umsjónarkennara á uppeldi sem og mat þeirra á þörf á stuðningi og uppeldisfræðslu fyrir foreldra. Tekin voru viðtöl við átta umsjónarkennara 5.–7. bekkja í grunnskólum. Helstu niðurstöður eru þær að miklar samfélagslegar kröfur eru gerðar til foreldra sem verða til þess að foreldrar eru mjög uppteknir. Umsjónarkennararnir finna fyrir kröfu frá foreldrum um að þeir styðji þá enn frekar en áður við uppeldi barna sinna. Umsjónarkennurunum finnst það varla vera sitt hlutverk, þeir séu hvorki menntaðir til þess né sé þeim mögulegt að bæta á sig fleiri verkefnum. Þeir vilja að foreldrar beri ábyrgð á og sinni uppeldi barna sinna. Þeir telja foreldra 10–13 ára barna hafa þörf á stuðningi og uppeldisfræðslu. Niðurstöður rannsóknarinnar ættu að vera mikilvægt innlegg í umræðu um hlutverk og ábyrgð foreldra og kennara á uppeldi barna. Einnig ættu þær að nýtast við stefnumótun foreldrafræðslu og uppeldisráðgjafar, vera stuðningur fyrir þá sem vinna með foreldrum og með því vera mikilvægar fyrir foreldra og börn.