Aile içinde yaşlılar için en yaygın sosyal rollerden biri olan büyük ebeveynlik, torunun dünyaya gelmesiyle kazanılan sosyal bir statüdür. Büyük ebeveynler aile içinde genel olarak ailenin devamlılığının sembolü, aile tarihçisi, danışman, rol model, besleyici, aile bekçisi, değer aktarımcısı, ebeveyn ile torun arasındaki hakem ve kişiliğin inşasında katkı sağlayıcı birey olarak konumlanırlar. Ancak 1970'lerden itibaren artan boşanma oranları, tek ebeveynli aile görünümleri ve kadın istihdamı gibi dönüşümler, büyük ebeveynliği giderek çocuk bakım sorumluluğunu içeren bir rol haline dönüştürmektedir. Bakım ihtiyacına cevap vermek yoluyla tekrar verimli üyeler haline gelmek, torun bakım faaliyetini içeren büyük ebeveynliğin mutluluk çağrışımları olan bir rol olduğuna işaret etmektedir. Diğer yandan bu rol, büyük ebeveynler için pek çok yükümlülüğü de beraberinde getirmektedir. Üstelik büyük ebeveynlik yaşlılıkla bağlantılı bir kavramdır ve bu durum, kişinin kronolojik yaşı veya dinçliği, canlılığı ne olursa olsun strese girmesine neden olabilmektedir. Buradan hareketle bu çalışmada, torun bakım sorumluluğunu üstlenen büyük ebeveynlerin sağlık durumlarının bakım sürecinden nasıl etkilendiği anlaşılmaya çalışılmıştır. Çalışmada kullanılan veriler, Antalya İlinde yaşayan ve torunlarına bakım sağlayan büyükannelerle yapılan derinlemesine görüşmelerden elde edilmiştir. Yapılan görüşmeler çözümlendiğinde daha çok anne ve aile koruyucu olarak konumlanan büyükanneler için bakım sürecinin psikolojik doyum ile ilişkili olabildiği gibi, zorlayıcı bir sorumluluğa da dönüşebildiği anlaşılmıştır.

The effects of dietary supplementation of two different macroalgae Ulva lactuca and Jania rubens on the growth performance, survival and feed conversion ratio of juvenile red swamp crayfish juvenile (Procambarus clarkii) were investigated. Red swamp crayfish with an average total length of 56.2±6.67 mm and an average weight of 3.77±0.2 g were placed at tanks (10 crayfish at each tank) and offered diets 8 weeks. Different levels of macroalgae were added to commercial sea bass feed, and no seaweed was used as a control group. It was observed that crayfish fed with 10% feed had higher growth performance (in terms of length and weight) than those fed with 15% diet and control group (P<0.05). The lowest feed conversion rate was observed in juvenile crayfish fed with 15% feed (P<0.05). The highest survival rate was 50.0% at group fed with 15% feed, followed by 46.66% (control group) and 43.33% (10% diet groups), respectively. This study showed that there was no statistical difference in survival rate among treatment groups (P>0.05). However, the frequency of molting was mostly observed in the group fed with 10% diet. Therefore, the results showed that seaweed (Ulva lactuca and Jania rubens) could be used as a supplement for red swamp crayfish diet (Procambarus clarkii) at 10% to improve growth performance with no adverse effects on feed efficiency or survival rate.

In this study, the effects of dam and seqA genes on the formation of pellicle and biofilm was determined using five different Salmonella serovars S. Group C1 (DMC2 encoded), S. Typhimurium (DMC4 encoded), S. Virchow (DMC11 encoded), S. Enteritidis (DMC22 encoded), and S. Montevideo (DMC89 encoded). dam and seqA mutants in Salmonella serovars were performed by the single step lambda red recombination method. The mutants obtained were examined according to the properties of biofilm on the polystyrene surfaces and the pellicle formation on the liquid medium. As a result of these investigations, it was determined that the biofilm formation properties on polystyrene surfaces decreased significantly (p < 0.05) in all tested dam and seqA mutants, while the pellicle formation properties were lost in the liquid medium. When pBAD24 vector, containing the dam and seqA genes cloned behind the inducible arabinose promoter, transduced into dam and seqA mutant strains, it was determined that the biofilm formation properties on the polystyrene surfaces reached to the natural strains' level in all mutant strains. Also, the pellicle formation ability was regained in the liquid media. All these data demonstrate that dam and seqA genes play an important role in the formation of biofilm and pellicle structures in Salmonella serovars.

Modernleşme çabası içinde olan günümüz toplumlarında hızlı bir değişime tanıklık edilmektedir. Yaşanan değişim ve dönüşümlerden toplum dinamiği içerisinde biçimlenmesi bakımından aile kurumu da payını alır. Ailenin birliğinin ve devamlılığının sağlanmasına yönelik baskı, bireysel istek ve arzuların daha görünür hale geldiği günümüz evliliklerinde görece azalır. Aksine günümüz toplumları, evliliğin çıkmaza girdiği zamanlarda bireylere bu çıkmazdan kurtulmalarını sağlayacak farklı yollar sunar. Boşanma da bu yollardan bir tanesidir. Eşlerin karşılıklı istek ve arzularının uyuşmamasının kolaylıkla bir boşanma nedeni olabildiği günümüz toplumlarında bireyselleşmenin yanı sıra yasal düzenlemeler, ahlaki ve kültürel değerlerin değişmesi, evlilik birliğinin korunması yönündeki dini inanışların çözülmeye uğraması ve boşanmanın artan toplumsal kabulü; bireyler için boşanmanın önünü açarken, boşanma oranlarını da dünya çapında yükseltir. Bu makalede toplumsal değişme sürecinde aile ve evlilik kurumunun işleyişi ve boşanma olgusunun ortaya çıkışı, gelişimi ve sonuçları tartışılmıştır. Çalışmada kullanılan veriler Akdeniz Üniversitesi'nde çalışan boşanmış akademisyen kadınlarla yapılan derinlemesine görüşmelerden elde edilmiştir. Boşanmış akademisyen kadınların evlilik ve boşanma süreçlerine ilişkin veriler toplanarak boşanmalarının ardında yatan nedenler belirlenmiş, ayrıca boşanmaların söz konusu kadınların yaşamlarına nasıl etkide bulunduğu ve boşanma sonrası sürece adaptasyonları incelenmiştir.

1970'lerde başlayan teknolojik, ekonomik, demografik, kültürel ve politik değişiklikler dünyanın bütün ülkelerinde gerek biçimsel gerek yapısal, köklü dönüşümlere yol açmıştır. Bu değişimler, aile kurumunu da etkilemiştir. Aile yapılanmasında gözlenen belirgin dönüşümlerden biri, büyük ebeveynliğin çocuk bakım sorumluluğunu da içeren bir rol olarak konumlanır hale gelmiş olmasıdır. Çağdaş dünyada büyük ebeveynliğin çocuk bakım ihtiyacına da cevap veren bir role dönüşmesi, boşanmış, tek ebeveynli ailelerin 1980'lerden itibaren dünya çapında yaygınlaşmasına ek olarak artan kadın istihdamından kaynaklanmaktadır. Bu gelişmelerin yanı sıra ortalama ömrün uzamasıyla, torun bakım sorumluluğunun da dahil olduğu yeni büyük ebeveynlik rolü, uzun soluklu bir hal almaktadır. Ne var ki bakım sürecine aktif katılım kültürel normlar, cinsiyet rolü özellikleri ve erkek ile kadın rollerinin geleneksel görünüşleri doğrultusunda biçimlendiği için büyükanne-babaların bakım faaliyetine katılım dereceleri ve bakıma ilişkin üstlendikleri sorumluluklar, farklılaşmaktadır. Ancak büyük ebeveyn-torun ilişkisi üzerine yapılan araştırmaların büyük kısmında büyükbabalar çok küçük bir örneklem içinde yer almaktadır. Kendi büyük ebeveynlik deneyimleri büyük ebeveynlik literatüründe sınırlı yer bulabilen büyükbabalara ilişkin veriler, yoğunluklu olarak büyükannelere ait bulgular olarak rapor edilmektedir. Bu bakımdan bu makalede, ailenin yapılanmasında değişikliklere yol açan eğilimlerin sonucunda ortaya çıkan torun bakım ihtiyacına büyükannelerin yanı sıra büyükbabaların ne denli katılım gösterdiklerinin ve bu süreçte hangi rolleri üstlendiklerinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Büyük ebeveynlerle gerçekleştirilen görüşmeler neticesinde torunların fiziksel bakım ihtiyaçlarının büyükannelerince karşılandığı, büyükbabaların da torunlarının araçsal ihtiyaçlarına cevap verme konusunda daha fazla sorumluluk aldıkları anlaşılmıştır.