The platelet to lymphocyte ratio and plateletcrit are effective inflammatory markers for predicting the presence of HG. Plateletcrit level could also be used to determine HG severity.

No abstract

Aim: Preterm premature rupture of membranes (PPROM) is not only the most common distinguishable cause of preterm delivery, but is also associated with adverse neonatal outcomes. We determined the platelet indices in PPROM cases and evaluated their relationship to adverse neonatal outcomes. Methods: Fifty patients with PPROM and 50 patients who experienced spontaneous preterm labor at < 37 gestational weeks were evaluated. Complete blood counts, birth weights, Apgar scores, presence of sepsis and respiratory distress syndrome (RDS) and neonatal intensive care unit admission were recorded. Results: Patients with PPROM had increased mean platelet volumes (9.40 vs 10; P = 0.01), plateletcrit (0.19 vs 0.21; P = 0.03) and a higher frequency of neonatal sepsis (18% vs 38%; P = 0.02). Platelet indices in the patient group were compared according to the development of RDS. Plateletcrit values were higher in the RDS positive group (0.23 AE 0.05 vs. 0.21 AE 0.04; P = 0.04). The cut-off value for plateletcrit was determined as > 0.22, and the probability of RDS increased 5.86 times when plateletcrit values exceeded 0.22 (odds ratio 5.86, 95% confidence interval 1.01-32.01; P = 0.04). A one-unit increase in platelet distribution width resulted in a 1.33-fold increase in the risk of RDS (odds ratio 1.33, 95% confidence interval 1.01-1.77; P = 0.04). Conclusion: Mean platelet volumes and plateletcrit significantly increased and plateletcrit had a predictive value for RDS in PPROM cases. Monitoring plateletcrit may be promising for predicting the development of RDS, one of the most common and serious complications of PPROM rupture.

Giriş: Gebeliğin intrahepatik kolestazı artmış gelişme geriliği, preeklampsi ve gestasyonel diyabet riski ile karşı karşıyadır. Çalışmamızın amacı izole kolestaz saptanan kadınlar ile diğer hastalıkların eklendiği kolestazlı kadınların perinatal sonuçlarını karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: tersiyer merkezde gerçekleştirilen retrospektif çalışmamızda 2 yıllık süreçte antenatal kliniğine başvuran kolestaz tanılı kadınlar dahil edildi. Ek hastalık bulunanlar grup 1, izole kolestazlı kadınlar grup 2 olarak değerlendirildi. Bu iki grup arasında maternal karakteristik özellikler, laboratuvar sonuçları ve perinatal sonuçlar karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışma süresince gerçekleşen 25101 doğumun 117'sinde kolestaz saptandı (%0.46). Bunların 57'sinde (%48,8) hafif, 38'inde (%32,4) orta, 22'sinde (%18,8) şiddetli kolestaz tablosu izlenmiştir. Yine bu kadınların, 79'unda (%59) GIHK izole olarak saptanmıştır ve kalan 38'inde (%32,4) ek morbidite; 10'unda gestasyonel diyabet (%8,5), 11'unda preeklampsi (%13,6), 21'inde (%17,9) intrauterin gelişme geriliği. Kolestaz saptanan gebelerde mekonyumla boyalı amniyon sıvısı ve prematür doğum oranı daha fazla, dolayısıyla doğum haftası ve doğum ağırlığı daha erken ve düşük saptanmıştır. Takipte en yüksek karaciğer enzimleri ve açlık safra asidi değerleri, düşük doğum haftası, mekonyumla boyalı amniyon sıvısı ve yenidoğan yoğun bakıma yatış oranı komplike kolestazlı gebelerde izole kolestazlı gebelere oranla daha yüksek saptanmıştır. Sonuç: Ek hastalığın eşlik ettiği kolestazlı kadınlarda perinatal mortalite ve morbidite daha yüksek izlenmiştir. Bu nedenle komplike olmuş bu alt grubun daha yakın takibi ve erken gebelik sonlandırması uygun olabilir.

No abstract